معرفی و دانلود کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا

معرفی کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا

احتمالاً اگر خانه‌ای را به نیم‌بها به شما بفروشند خوشحال می‌شوید؛ اما اگر بگویند علت این کار پیشینه‌ی تاریک خانه است، باز هم خوشحال می‌شوید؟ لیزا ام ماتلین در کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا خواننده را به جهان نویسنده و بلاگری به نام سارا اسلید وارد می‌کند که تصمیم می‌گیرد برای بالا بردن آمار بازدید صفحه‌ی مجازی خود، از خانه‌ای متروکه و بدسابقه مستند تهیه کند. خانه‌ای که در گذشته شاهد قتلی عجیب بوده است. قابل توجه است که این کتاب موفق به دریافت جایزه پاپ شوگر شده است.

درباره‌ی کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا

کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا (The Stranger Upstairs) نوشته‌ی لیزا ام. ماتلین (Lisa M. Matlin) تریلری روانشناختی و مهیج است که ماجرای ورود نویسنده و بلاگری به نام سارا اسلید به خانه‌ای متروک و شوم را روایت می‌کند. سارا که زندگی مشترکش را در سراشیبی می‌بیند، برای فرار از همسرش که حالا از او فاصله گرفته، پنهانی خانه‌ای قدیمی در منطقه‌ای آرام از استرالیا را می‌خرد. خانه‌ای که پیش از این، شاهد قتلی شوم و ترسناک بوده است. سارا با آگاهی از این موضوع به هدف بالا بردن بازدید صفحه‌ی مجازی‌اش، تصمیم به ضبط مستندی از آن خانه می‌گیرد. اما رفته‌رفته شنیده شدن صداهایی از طبقه‌ی بالای ساختمان، داستان را به سمت‌و‌سویی دیگر می‌کشاند...

در جریان بازسازی صحنه‌ی قتل، اتفاقات مشکوک و ترسناکی رخ می‌دهد که سارا را به تردید انداخته و بدبینی‌اش را نسبت به اطراف و حتی آدم‌هایی که می‌شناسد از جمله همسرش جو، بالا می‌برد. سارا در هر بخش با وبلاگ‌نویسی و تولید محتوا تصویری پرجزئیات از خانه‌ای گوتیک و زیبا در محله‌ای آرام ارائه می‌دهد که در گذشته فریادهای عاجزانه‌ی قربانی‌ای به نام جانت کمبل را شنیده است. «بلک‌وودهاوس» دریچه‌ای است به اسرار تاریک‌تری که چندان هم چهره‌ی غریبی ندارند. رمان جنایی غریبه‌ای در طبقه بالا که تماماً از زبان سارا روایت شده، میان واقعیت و مجاز تصویری مه‌آلود از حقایق ترسیم کرده که ما را تا آخرین صفحه با خود همراه می‌کند. ایجاد بی‌اعتمادی نسبت به راوی‌ای که در پی بالا بردن بازدید وبلاگ‌های خود است، زیرکانه‌ترین تکنیکی است که لیزا ام ماتلین برای ایجاد تعلیق در برابر خواننده اعمال کرده. آیا بلک وودهاوس به‌راستی نفرین‌شده است و به زودی سارا را نیز در دام خود می‌کشاند؟ یا ما همگی بازیچه‌ی دست شخصیتی شده‌ایم که تنها به‌دنبال جلب‌توجه و فرار از مشکلات زندگی مشترکش است؟

می‌توان گفت لیزا ماتلین با خلق فضایی متشنج و تزریق تنش دائمی به جریان روایت، کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا را به زمره‌ی آثار ژانر تعلیق اضافه کرده است. رمانی دلهره‌آور با مایه‌های روان‌شناختی که با استفاده‌ی به‌جا از مفاهیم نمادین، پرسش‌هایی را در دل خواننده ایجاد کرده و او را در شبکه‌ای پیچیده از رویدادها گرفتار می‌کند تا در نهایت پرده از رازی بزرگ و غیرقابل‌پیش‌بینی بردارد. اگر از طرفداران رمان‌های جنایی و روان‌شناختی هستید، پیشنهاد می‌کنیم خواندن این کتاب را از دست ندهید...

کتاب پیش رو توسط پرستو جهان‌بین ترجمه شده و به همت انتشارات قصه باران در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا

• کتابی تندخوان، سرگرم‌کننده و نفس‌گیر. (کیت کوئین، نویسنده‌ی پرفروش نیویورک تایمز با کتاب «چشم الماس»)
• رمان «غریبه‌ای در طبقه بالا» که ترسناک، ماهرانه و پر از غافلگیری‌های تاریک و دلچسب است، مارپیچی گیج‌کننده به سوی جنون است که تا صفحات پایانی مرا در وضعیت حدس زدن نگه داشت. (تیلور آدامز، نویسنده‌ی کتاب «آخرین کلام»)
• بهترین اثر در ژانر وحشت! لیزا ام. ماتلین با مهارت تمام، هر صفحه از «غریبه‌ای در طبقه بالا» را با تصاویر وهم‌آور و خاطره‌انگیز در هم می‌آمیزد، و (ضد)قهرمان او، سارا اسلید، به همان اندازه‌ی محیط قتل‌گاه، آزاردهنده و جذاب است. (لین فارگو، نویسنده «آن‌ها هرگز نمی‌آموزند»)

کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این رمان به افرادی که به تریلرهای روان‌شناختی و رمان‌های جنایی-معمایی علاقه‌مندند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب غریبه‌ای در طبقه بالا می‌خوانیم

بیدار و خشک نشسته‌ام و به نظرم، یه نفر توی دفتر منه. قلبم آن‌چنان سنگین به تالاپ‌تولوپ افتاده که باعث می‌شود توی تاریکی سرفه کنم. درِ دفتر کاملاً باز است، راهروی انتهای آن مثل حلقوم تمساحی است که پیچ‌وتاب خورده. چیزی پیدا نیست، ولی صدایی می‌شنوم.

توی تاریکی چشم‌هایم را ریز و نفسم را حبس می‌کنم. دوباره همان صدا را می‌شنوم: قدم‌ها آرام راهرو را به‌سمت بالا می‌روند. روی صندلی‌ام خشکم زده، مثل پرنده‌ای که از لانه‌اش بیرون افتاده و منتظر است گربه‌ی گرسنه از راه برسد. جلوی درِ باز ایستاده‌ام.

از جا می‌پرم و صندلی‌ام با قیژقیژش به من خیانت می‌کند و من را لو می‌دهد. لعنتی! قدم‌هایم در سکوت مرگباری توقف می‌کنند. می‌دانم صدای من را شنیده‌ است. خشکم زده. لب پنجره ایستاده‌ام و نور مهتاب درخشش شیری تاری در اطراف اتاق تابانده. چقدر خوابم برده بود؟ دو بطری نوشیدنی در سکوت مثل دو سرباز کوچک جلوی پای من ایستاده‌اند و بطری نیمه‌خالی را توی دستم مشت کرده‌ام. آن‌قدر منتظر می‌مانم تا نبض سرم با تیر کشیدن‌های تازه‌ای که ناشی از یک خماری مفصل است شروع به تپیدن می‌کند.

به بطری دیگر نگاه می‌کنم، آن‌هم خالی شده و نگاه سرزنش‌آمیز و شماتت‌باری به من می‌اندازد. مطمئنی این توی تصوراتت نیست، سارا؟ امشب من رو سر کشیدی و توی دفترت از حال رفتی. واقعاً یادت می‌آد نباید همراه داروهات نوشیدنی بخوری؟

توی تاریکی تا ده می‌شمارم. بعد صدا را می‌شنوم: قدم‌هایی از آستانه‌ی دفترم می‌گذرند. انگشت‌هایم از وحشت بی‌حس شده‌اند و قلبم تالاپ‌تولوپ جانانه‌ای دارد. یک نفر درست همان‌جاست.

مادامی‌که مردی در دل تاریکی قدم می‌زند به‌زحمت می‌توانم سراغ میز کارم می‌روم و کورمال‌کورمال دنبال لامپ می‌گردم. جیغ می‌زنم، تلوتلوخوران به پشت قفسه‌ی کتابم برمی‌گردم. ته سنگین بطری را رو به بیرون توی دستم می‌گیرم تا از خودم دفاع کنم. نوشیدنی قرمز از توی درِ شُل آن شلپ‌شلپ بیرون می‌ریزد و مثل خون روی چانه و یقه‌ام پخش‌وپلا می‌شود و می‌چکد.

«برو بیرون! گم شو بیرون!»