معرفی و دانلود کتاب رابرت آلدریچ

معرفی کتاب رابرت آلدریچ

رابرت آلدریچ کارگردان‌، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس آمریکایی و از شخصیت‌های قابل‌توجه سینمای آمریکا بود که در دوران طلایی هالیوود و پس از آن آثار ماندگاری خلق کرد. کتاب رابرت آلدریچ نوشته‌ی هومن قویدل و برنا حدیقی دربردارنده‌ی چند مقاله‌ی سینمایی درمورد این هنرمند آمریکایی است که به مطالعه‌ی تطبیقی و نقد تاریخی آثار و آرای هنری او پرداخته است.

درباره‌ی کتاب رابرت آلدریچ

رابرت آلدریچ (Robert Aldrich) از کارگردانان جسور و پرنفوذ سینمای کلاسیک و نوآر آمریکا بود که با ترکیب ژانرهای گوناگون و آشنایی‌زدایی در فرم و محتوا، به یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در هالیوود تبدیل شد. هومن قویدل و برنا حدیقی در کتاب رابرت آلدریچ مجموعه‌ای منسجم از مقالات سینمایی درمورد این هنرمند را گردآوری کرده و آثارش را مورد تحلیل قرار داده‌اند. آلدریچ جزو افرادی بود که در شما‌ره‌ی دسامبر 1955 مجله‌ی سینمایی فرانسوی کایه دو سینما در کنار آنتونی مان، نیکلاس ری و ریچارد بروکس «یاغی» خوانده شد. او در خانواده‌ای ثروتمند متولد شد و پس از مدتی مسیر خود را به سمت هالیوود پیش گرفت. سبک سینمایی او غالباً تلفیقی از فیلم نوآر، فیلم گوتیک، وسترن و سینمای جنگ است که با مضامینی چون فساد، خشونت و بی‌اعتمادی نسبت به ساختارهای قدرت همراه شده.

کتاب رابرت آلدریچ در هر مقاله به مطالعه‌ی بخشی از زمینه‌های تاریخی- اجتماعی شکل‌گیری سبک فیلمسازی آلدریچ پرداخته و از حیث هنری نیز ارتباطش با جریان‌ها و افراد شاخص هر دوره را بررسی کرده است. آلدریچ در دوران بحران‌های هویتی آمریکا برجسته‌ترین آثارش را تولید کرد؛ جنگ جهانی دوم، دوران مک‌کارتیسم و در پی آن پیروی از هنرمندان چپ‌گرا، جنبش‌های اجتماعی دهه‌ی 60 و افول اعتماد عمومی به دولت و ارتش از جمله رویدادهای کلیدی‌ای بودند که تأثیر مستقیمی بر نگاه او به مسائل و در نتیجه سبک هنری وی داشتند. برخلاف فیلم‌های پروپاگاندای خوشبینانه در آن دوران، رابرت آلدریچ در پی ارائه‌ی تصویری تلخ و واقعی از لایه‌های پنهان زندگی در جامعه‌ی آمریکا می‌گشت که با انسانیتی جسورانه اما خالی از رمانتیسیسم آمیخته بود.

آلن سیلور در مقاله‌ای که در کتاب رابرت آلدریچ ترجمه و ارائه شده است، عنوان می‌کند که شهرت انتقادی آثار آلدریچ که با ظرافتی انسانی همراه بود، تا حدی پیش رفت که نام این سینماگر را پیش از آنکه چهل ساله شود، در کنار افرادی چون ویتوریو دسیکا، ژان رنوار، مارسل کارنه و لوئیس بونوئل قرار داد. درمورد جهان‌بینی آثارش نیز می‌توان به این موضوع اشاره کرد که او آمیزه‌ای از خیر و شر را در برابر چشمان مخاطب به تصویر می‌کشید؛ درواقع طبق آن چیزی که سیلور در این مقاله می‌گوید، «او جهان را به خیر و شر تقسیم نمی‌کرد.» تنش بین اسطوره و ضداسطوره و قهرمان و ضدقهرمان، از دیگر ویژگی‌های سبکی و موضوعی آلدریچ در فیلم‌هایش است.

در ادامه‌ی کتاب رابرت آلدریچ در مقاله‌ی «سوپروسترنی چپ‌گرا از هالیوود بعد از جنگ» نوشته‌ی ساندرا ای. لیم بیشتر با شیوه‌ی کار آلدریچ در ادغام ژانر آشنا می‌شویم. در این مقاله از فیلم «وراکروز» به‌عنوان فیلمی با ساختار کلاسیک اما در عین حال رمان‌وار یاد شده است. چیزی که ای. لیم آن را «سوپروسترنی چپ‌گرا» خواند.

این کتاب با در برداشتن هشت مقاله‌ی هنری - سینمایی درمورد این فیلمساز شهیر آمریکایی که به‌گونه‌ای منسجم و دقیق توسط هومن قویدل و برنا حدیقی گردآوری شده است، منبعی مفید برای سینماگران و علاقه‌مندان به تاریخ سینمای کلاسیک آمریکا به شمار می‌آید. گفتگوی پیتر باگدانوویچ و رابرت آلدریچ نیز در فصل آخر در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب پیش رو به همت انتشارات شورآفرین در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب رابرت آلدریچ برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان تاریخ سینمای آمریکا توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب رابرت آلدریچ می‌خوانیم

فیلم‌های آلدریچ روی بنیادی‌ترین موقعیت متمرکز هستند: انسانی که در تلاش است تا در جهانی متخاصم زنده بماند. آلدریچ به شکلی مکرر از چنین تمهید کلی‌ای به عنوان تنش روایی میان نقطه‌نظرهای ذهنی و عینی و ناکامی یا رضایت از انتظارات ژنریک مخاطب بهره می‌برد. برای نجات یافتن، برخی از قهرمانان آلدریچ می‌توانند با تداوم بیشتری شرورتر، خودخواه‌تر و کلبی‌مسلک‌تر از هر نقش منفی‌ای باشند. ارزیابی کریستینا از همر در بوسه‌ی مرگبار – «تو از آن نوع آدم‌هایی هستی که فقط یک عشق واقعی دارند: خودت» - توسط زارکان (پیتر فینچ) در افسانه لایلا کلر (1968) تکرار می‌شود: «من مریض نیستم، عاشقم ...... عاشق خودم.» دیگرانی مثل ماسای در آپاچی، جو کوستا (جک پالانس) در حمله! (1956)، و فیل گینز (برت رینولدز) در کلک (1975) تحت تأثیر اخلاقیات شخصی آرمان‌گرایانه‌ی حیاتی و غیرقابل‌تقلیلی حرکت می‌کنند. در پیروی از چنین خصوصیتی، رفتار آن‌ها حتی از همر و زارکان هم افراطی‌تر می‌شود. در فیلم‌های آلدریچ، کاراکترهایی که بنا به تعاریف روایت‌شناختی آنتاگونیست نامیده می‌شوند، مانند جو ارین (برت لنکستر) در ورا کروز (1954) و کارل ویرتس (جف چندلر) در ده ثانیه تا جهنم (1965) هم حتی هنگامی که می‌خواهند ویرانگری بی‌اختیارشان را توصیف و یا در آن تأمل کنند، اساساً با روایت داستانی مشابه این کار را انجام می‌دهند: یادگیری از شخصیتی پدرگونه و در نهایت کشتن او، کسی که به این کاراکترها یاد داد که همواره در پی شماره یک بودن باشند.

در چنین فیلم‌هایی، حضور پراگماتیسمی قاطع در یکی از دو طرف، طبیعتاً هم‌طرازی واضحی را میان قهرمان و خبیث ماجرا نوید می‌دهد: میان ارین علیه بن تریس (ورا کروز)، میان ویرتز علیه اریک کورتنر (ده ثانیه تا جهنم)، میان سیاه علیه سفید. به همین علت، فیلم‌ها نتیجه‌ای مبهم و دوپهلو در پی دارند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه: برنا حدیقی
دل به دریا زدن
رابرت آلدریچ: آلن سیلور
وراکروز (رابرت آلدریچ، 1954) «سوپروسترنی» چپ‌گرا از هالیوود بعد از جنگ: ساندرا ای. لیم
بوسه‌ی مرگبار: تریلر آینده: جی. هوبرمن
بر سر بیبی جین چه آمد؟: تونی ویلیامز
سلاخ‌خانه‌ی شماره‌ی 12: دوازه مرد کثیفِ رابرت آلدریچ: تیم پلان
برای قهرمان خیلی دیر است (رابرت آلدریچ، 1970): برد وایزمن
غرایز هرج‌ومرج‌طلبانه: والتر هیل
گفتگوی پیتر باگدانوویچ و رابرت آلدریچ