معرفی و دانلود کتاب خاطرات بیمارستان روانی رازی

معرفی کتاب خاطرات بیمارستان روانی رازی

کتاب خاطرات بیمارستان روانی رازی نوشته‌ی فاطمه پورانصاری، خاطرات روانپزشکانی را به تصویر می‌کشد که در بیمارستان‌هایی مانند امین آباد کار کرده‌اند و با صحنه‌ها و اتفاقات عجیبی روبه‌رو شده‌اند.

روان انسان مقوله بسیار پیچیده‌ای است که اگر از منظر تعالی روح و وحدانیت بدان نگریسته شود بسیار ساده و قابل تحلیل می‌باشد. به عبارتی این انرژی سرشار روحانی در ذات انسان ارزشی به مراتب بالاتر از معادن و ذخائر عظیم نفتی، گازی و غیره در زیر زمین دارد.

بیمارانی که کارشان به بیمارستان روانی می‌انجامد بدلیل این است که نتوانسته‌اند (به هر دلیلی یا شرایط خانوادگی، شرایط محیطی و غیره) از انرژی خود در جهت ساختن و پیشرفت کردن استفاده کنند و انرژی‌های بی‌نهایت آنان سرکوب شده است.

اصل حقیقت در اینجاست که بتوانیم این پتانسیل‌های درونی را بشناسیم و آن‌ها را به سوی اندیشه و ریشه‌کن کردن تضادها، دوگانگی‌ها و تردیدها در جامعه هدایت کنیم. در غیر اینصورت انرژی‌های درونی در جهت تخریب درون فعال شده و بیماری‌های گوناگون روانی را دامن خواهد زد. سیستم آموزشی که مبنای آن وحدانیت، اتحاد و یکپارچگی در جهت تعالی وجود و توحید باشد، می‌تواند این پتانسیل و انرژی را ایجاد کند.

اولین گام این است که افراد خودشان بتوانند با مربی و آموزگار ارتباط برقرار کنند و عمیقاً به درک این موضوع برسند که شخصیت آموزگار و مربی از خلوص و مهربانی برخوردار است و با اراده خود به طرف یادگیری اعزام شوند. آنگاه به خوبی می‌توان از این انرژی بیکرانه درون در جهت رها کردن پتانسیل‌های سازندگی و آگاهی استفاده کرد.

در بخشی از کتاب خاطرات بیمارستان روانی رازی می‌خوانیم:

وقتی به سه راهی ورامین می‌رسیم تابلوی بزرگی با فلش به سمت چپ ما را به سمت شهرک عجایب هدایت می‌کند. شهرکی در پایین قله بی بی شهر بانو، شهرکی با دروازهای بزرگ دو نبش و راه ورودی که در وسط منشعب می‌شود و فلش‌هایی به سمت تیره بختی‌ها و ناکامی‌ها، خشونت‌ها، بی رحمی‌ها، معلولیت‌ها، شهرک طرد شده از خانواده، شهرک غمگین و شاد رازی. باند‌هایی که به طریق مختلف استفاده می‌برند، از طریق بالا کشیدن بودجه‌های داده شده برای شهرکی‌ها و یا اعانه‌هایی که افراد خیر برای بیماران می‌برند. گهگاهی از طریق فروش شهرکی‌ها، و طرق مختلف دیگر هر چه که هست باند علاقه غریبی به ثابت ماندن وضع موجود دارد. از چاه‌های واقع در محوطه داخلی فضای شهرک در دو سال گذشته تابستان‌ها، بوی مردار به مشام می‌رسید. پس از اقدامات لازم و حفر چاه‌ها مقادیری از باقیمانده متلاشی اجساد شهرکی‌ها به دست آمد. چه شد که این اجساد به داخل این چاه‌ها راه یافتند خدا می‌داند. در ضلع شرقی شهرک، دهکده وجود دارد.

دهکده‌ای به نام دهکده آخر خط، آخر خط دنیا. دهکده متعفن به بوی آغل گوسفند و با قفس‌های مشبک سیمی، در روی زمین جا به جا مدفوع آدمیزاد‌ست و انسان‌های نیمه ‌لخت با لباس‌های ژنده. صورتک‌های مسخ شده از این سو به آن سو می‌روند، در انتظار پایان این تراژدی، دهکده‌ای که زمستان‌ها برای گرم کردن آن و تابستان برای سرد کردنش وسیله نیست. موجودات این آغل گهگاه ویزیت می‌شوند و با مقادیر زیادی دارو‌های خوراکی و تزریقی از صورت وحشی به صورت نیمه وحشی در‌ می‌آیند و این فقط برای آنست که آغل منفجر نشود. بخش‌های دیگر هم وضع خیلی متفاوتی با آغل ندارند.

فهرست مطالب کتاب

دیباچه ناشر
دیباچه نویسنده
بخشی از خاطرات جبهه
کار کردن در بیمارستان امین آباد 1359 - 1365
بخشی از خاطرات امین آباد
روانپزشکی اطفال مرکز جردن