معرفی و دانلود کتاب حقه‌های حیوانات

معرفی کتاب حقه‌های حیوانات

تابه‌حال اندیشیده‌اید حیوانات نیز ممکن است به یکدیگر حقه بزنند؟ آن‌ها معمولاً این کار را برای دفاع از خود در مقابل یکدیگر انجام می‌دهند. علی یار فرهمند دندلو در کتاب حقه‌های حیوانات به واکاوی برخی از این رفتارها پرداخته و علاقه‌مندان به حیوانات را مجذوب خود می‌کند.

درباره کتاب حقه‌های حیوانات:

این احتمال وجود دارد که گه‌گاه شباهت برخی رفتارهای مشترک میان انسان و حیوان ذهن شما را به خود مشغول ساخته باشد. از رفتارهایی همچون فریب‌کاری و دروغ گرفته تا لذت بردن. علی یار فرهمند دندلو در کتاب خواندنی حقه‌های حیوانات، به شناسایی واکنش‌هایی پرداخته که جانوران هنگام احساس خطر از خود بروز می‌دهند، از پرندگان گرفته تا حیوانات آبزی و گیاهان برررسی شده‌اند.

نگارنده بیان می‌کند بدیهی‌ست که حیوانات دروغ نمی‌گویند. حداقل در معنایی که ما دروغ را می‌شناسیم. بلکه آن‌ها با حقه زدن به یکدیگر هنگام احساس خطر به فریب هم می‌پردازند. می‌پرسید چگونه؟

به عنوان مثال گونه‌ای خاص از پرندگان وجود دارد که بر روی زمین لانه می‌سازد و هنگامی که خود و جوجه‌هایش را در خطر احساس کند، چنان وانمود می‌کند که بال‌هایش شکسته است. او از این طریق حواس دشمن را معطوف به خود می‌کند تا جوجه‌هایش در امان بمانند.

مثال‌های متعدد دیگری همچون نمونه‌ی بالا در این اثر کم‌حجم گرد هم آمده که می‌تواند برای علاقه‌مندان دلنشین باشد. با کتاب حقه‌های حیوانات همراه شوید و نمونه‌های بیشتری از اینگونه رفتارها را مطالعه کنید.

کتاب حقه‌های حیوانات مناسب چه کسانی است؟

این اثر جذاب و کوتاه علاقه‌مندان به دنیای حیوانات را مجذوب خود خواهد کرد.

در بخشی از کتاب حقه‌های حیوانات می‌خوانیم:

موریانه‌ها برای جلوگیری از نفوذ مورچه به داخل لانه‌های خود، قسمت جلویی لانه‌های خویش را با چوب‌های بریده بریده و محکمی می‌پوشانند و مایع چسبناک مخصوصی به لابلای آن‌ها می‌زنند که مورچه نتواند آن‌ها را درهم بشکند و فرو ریزد و به داخل لانه هجوم برد. بعضی از انواع این موریانه‌ها هم سربازانی مخصوص خلق کرده‌اند که دارای نوعی گرز در پیشانی می‌باشند. این گرزها را می‌توان در موقع لزوم برای بستن منافذ احتمالی و یا حایل کردن چوب‌ها به کار برد.

هرگاه حمله دشمن ادامه داشته باشد، سربازان موریانه خشمگین می‌شوند، آشکارا نعره می‌زنند و مثل ضربات پاندول ساعت تکان شدیدی می‌خورند و آماده هجوم قطعی می‌گردند. به طوری که سر و صدای خشم و حمله آن‌ها از فاصله چندین متری شنیده می‌شود.

پس از نعره آن‌ها، صدای سوت طویلی در داخل شهر طنین می‌اندازد. این سوت به منزله آژیر و اعلام خطر نیست، بلکه چون تمام اهالی در آن شرکت می‌کنند چنان است که گویی همه سرود رزم و جنگ می‌خوانند. جالب آنکه تمام موریانه‌ها در موقع خواندن این سرود، سر خود را به جداره‌های سیمانی شهر خویش می‌کوبند و در نتیجه سر و صدای غریبی ‌که شبیه سر و صدای اسلحه و شمشیر آدمی است، از برخورد شاخک‌های آن‌ها با سیمان و انعکاس سرودشان شنیده می‌شود. هر بیننده‌ای که تماشاچی این صحنه باشد، می‌تواند بفهمد که دقیقه به دقیقه بر شدت و هیجان سرود مزبور افزوده می‌شود و تقریبا به صورت فریادهای رعدآسا جلوه می‌نماید.