معرفی و دانلود کتاب جاده‌های سربی

معرفی کتاب جاده‌های سربی

کتاب جاده‌های سربی نوشته‌ی محمدمهدی بهداروند، خاطرات سردار سرلشکر شهید دکتر احمد سوداگر از جنگ تحمیلی است.

این اثر، خاطرات مردی می‌باشد که به نقل از نویسنده همواره به قول‌هایش وفا نموده. مضامین این کتاب براساس صحبت‌های احمد سوداگر است، دلیر مردی که اعتقاد دارد جنگ یکی از شگفت‌انگیزترین و ناشناخته‌ترین پدیده‌های اجتماعی محسوب می‌شود که زورمداران مشروعیت آن را در انگیزه‌ی خوب جنگیدن دانسته و نیز شقاوت، سنگدلی، خدعه و نیرنگ را از فضیلت‌های جنگ می‌دانند.

او در ادامه از روزهای نخست تجاوز دشمن به مکتب و میهن اسلامی یاد می‌کند که چطور ملت آبرومند ما در لبیک به سخنان امام مبنی بر اینکه «جنگ، جنگ است و عزت و شرف ما در گروی همین مبارزات است» در طول هشت سال دفاع مقدس، زن و مرد چه خوش درخشیدند.

مطالب این کتاب در نوزده فصل گردآوری شده و در هر فصل و هر پاراگراف آن از عظم راسخ قافله‌ی عشق در دفاع از میهن، حفظ اعتقادات و سیادت‌شان سخن به میان آمده است. برگ، برگ صفحات جاده‌های سربی به تفسیر دفاع مقدس پرداخته، که هر دم و بازدمش افتخارآفرینی و عزت‌مندی، استقامت، پایمردی، عدالت و ایمان را متجلی می‌کند.

اساساً داستان، زمانی قابلیت روایت پیدا می‌کند که تعادل منطقی یک رویداد، یک جغرافیا و یا یک تاریخ بر هم خورده باشد. این بر هم خوردنٰ پتانسیلی برای آفرینش و خلق داستان و روایت، یک واقعه فراهم می‌آورد که صاحب‌نظران جهانی عموماً آن را وضعیت تاریخی مناسب و شاید هم مناسب‌ترین وضعیت تاریخی برای نگارش شاهکارهای ادبی می‌نامند.

روشن است که چنین امکانی از جمله وقایع نادر و کمیاب تاریخی بوده که تنها نسل‌های معدودی از انسان‌ها توفیق درک آن را دارند. تردیدی نیست که دفاع مقدس یکی از ناب‌ترین فرصت‌های تاریخی از این دست بود که موجد ظهور ژانرهای تازه‌ای در حوزه‌ی ادبیات و پژوهش شد که امروزه غالباً ذیل وصف کلی آثار دفاع مقدس بیان می‌شوند.

جاده‌های سربی از سری کتاب‌هایی است که در همین گروه دسته‌بندی می‌شود. این اثر جزو اولین مجموعه از کتاب‌های نیروهای شناسایی و اطلاعات عملیات ایران در دوران جنگ تحمیلی است که حاوی اطلاعات ارزشمند و تازه‌ای در این زمینه می‌باشد. سوداگر، در این کتاب به شرح و تبیین خاطرات زندگی‌اش از دوران کودکی تا زمان اعزام به جبهه و روزهای جنگ می‌پردازد که با قلم بهداروند، از دوستان و همرزمان دوران جنگ وی تنظیم شده است.

در بخشی از کتاب جاده‌های سربی می‌خوانیم:

قرار شد نیروهای شناسایی به مجموعۀ تیپ‌ها مأمور شوند. مثلاً در جبهۀ رقابیه که محل مأموریت تیپ 8 نجف اشرف و تیپ 25 کربلا بود، پالاش و عزت حجازی مسئولیت شناسایی را بر عهده گرفتند. در منطقۀ شوش و ملهه نیز آل‌عبدی مسئولیت داشت. قرار شد در جبهۀ کرخه تیپ 7 ولی‌عصر ‌(عج) مأموریت انجام دهد. تیپ هفت به سبب آشنایی با منطقه و توان بالایش، به دو یگان در قالب همان تیپ تقسیم شد. مسئولیت یکی از یگان‌ها در منطقۀ صالح مشطط در منطقۀ کرخه، و مسئولیت یگان دوم بر عهدۀ رئوفی بود. هر بخش تیپ هفت با چهار پنج گردان عملیات انجام می‌داد. قرار بود من و کوسه‌چی در همان محور عمل کنیم و صولتی که جانشین من بود، پیش رئوفی در آن محور انجام وظیفه کند.

تیپ 27 محمد رسول‌اللّه، در منطقۀ دشت عباس و زیر نظر قرارگاه فتح بود. یگان‌های دیگر هم به همین ترتیب در مناطق مستقر بودند. قرار بود اول جادۀ دشت عباس و سه‌راهی کرخه و سایت رادار به اشغال درآید. در مرحلۀ دوم، ارتفاعات تینه و دشت‌ عباس و عین‌خوش به تصرف در‌می‌آمد. در مرحلۀ سوم هم ارتفاعات حمرین آزاد می‌شد.

عملیات مشکلات زیادی داشت، ولی از بهترین عملیات‌ها تا این مرحله از جنگ بود. نگران بودم. حرکت نیروهای ما حرکت دو‌ جناحی بود. یعنی هر لحظه امکان داشت به هم برسند و همدیگر را زیر آتش بگیرند. از طرفی، حرکت در شب صورت می‌گرفت. در شب، رفتن تا فاصلۀ یک یا دو کیلومتر مشکل نیست، ولی فاصلۀ پانزده کیلومتری را طی کردن، سنگین و سخت است. حتی عناصر شناسایی، به علت محدودیت‌ها، در شب هفت تا هشت کیلومتر بیشتر نمی‌توانستند راه بروند. برای همین از ارتفاعات تینه بی‌خبر بودیم. زمانی نگرانی‌هایم تشدید شد که فکر می‌کردم محورهایی که شناسایی می‌کنیم و گزارش شناسایی‌شان را می‌دهیم، به گونه‌ای است که جمعی از نیروها می‌خواهند در آن حرکت کنند و به هدفی برسند و کوچک‌ترین بی‌دقتی و بی‌توجهی در ارائۀ اطلاعات لطمۀ زیادی به همراه خواهد داشت.