معرفی و دانلود کتاب بیروط

معرفی کتاب بیروط

ادبیات داستانی همواره بستری برای بازاندیشی در مفاهیم عمیق انسانی بوده است. کتاب بیروط نوشته‌ی ابراهیم اکبری دیزگاه، اثری است که در دل خود مسائل پیچیده‌ای همچون بحران‌های اعتقادی، معنوی و هویتی را با نگاهی تازه و انسانی به تصویر می‌کشد. این کتاب، سفری‌ست از شک و تردید به‌سوی ایمان و امید که در فضای پرتلاطم خاورمیانه و با محوریت شخصیت تأثیرگذار امام موسی صدر روایت می‌شود. این کتاب برگزیده‌ی شانزدهمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی جلال آل‌احمد در بخش داستان بلند و رمان شده است.

درباره‌ی کتاب بیروط

گرگ‌ها زوزه می‌کشند، بره‌ها دریده می‌شوند، چوپان ناپدید گشته و مارها از ناکجاآباد سر برافراشته و چون اژدهایانی خونین در حرکت‌اند؛ تمام این‌ها، ترس‌های فروخفته‌ی یحیی در آغاز این سفر است. کتاب بیروط قصه‌ی جوانی به نام یحیی است. مستندسازی که درگیر بحران‌های روحی و فلسفی شده و با چالش‌های ناشی از فاصله گرفتن از اعتقادات خانوادگی‌اش و بستری که از کودکی در آن رشد پیدا کرده، دست‌وپنجه نرم می‌کند.

یحیی که تحت‌تأثیر رفتار سخت‌گیرانه‌ی پدر روحانی‌اش از آموزه‌های دینی فاصله گرفته، حالا به نقطه‌ی صفر مطلق رسیده و به آیین پدر، بی‌اعتقاد شده و در آستانه مهاجرت به آلمان است. اما پیشنهاد یکی از دوستانش برای ساخت مستندی درباره امام موسی صدر، او را به لبنان می‌کشاند و این سفر، نقطه‌ی عطفی در زندگی او می‌شود؛ جایی که او به جست‌وجو در شخصیت و آموزه‌های امام موسی صدر می‌پردازد و به حقیقتی تازه درباره‌ی دین و اعتقاداتش دست می‌یابد.

قصه‌ی یحیی ما را به درونمان می‌برد؛ جایی که فقط خودمان می‌دانیم آنجا چه خبر است. او بود و نبود ایمان را به یادمان می‌آورد. اینکه ایمان، نجات‌بخش است، در دلِ تاریکی دستت را می‌گیرد و در کوری چراغی است که راه می‌گشاید. اما امان از روزی که بشکند و از کفت برود و خودسرانه از تو دور شده و در ناپیدایی محض بِرمد. آن، لحظه‌ای است که گویی لب پرتگاه ایستاده‌ای و دیگر هیچ دست‌آویزی برایت نمانده... اما فراموش نکن؛ بعدازاین طوفان، نوری که پس از این به دلت بتابد، تو را مسلح به ایمانی اکتسابی و بی‌نیاز از هر تمنا می‌سازد.

در طول داستان، یحیی به‌تدریج درمی‌یابد که امام موسی صدر نمونه‌ای از انسانی است که بدون افراط‌وتفریط، دین را به‌عنوان ابزاری برای محبت و سازندگی معرفی می‌کند. این دیدگاه، یحیی را به بازاندیشی در باورها و جهان‌بینی‌اش وامی‌دارد. ابراهیم اکبری دیزگاه در این اثر، نه‌تنها داستانی پرکشش و تفکربرانگیز ارائه می‌دهد، بلکه توانسته است پلی میان تاریخ، فلسفه و ادبیات بزند. او در این اثر، فضای ذهنی شخصیت اصلی را به‌طور هنرمندانه‌ای به تصویر کشیده؛ جایی که کابوس‌ها و تردیدها، هم‌زمان با امید و باورهای نوظهور او در هم تنیده می‌شوند. او با بهره‌گیری از شخصیت امام موسی صدر، الگویی زنده و ملموس از دینی انسانی و محبت‌آمیز ارائه می‌دهد و از خلال این روایت، خواننده را همراه با خود به سفری درونی دعوت می‌کند.

رمان بیروط قصه‌ی تعلیق است؛ تعلیقی در پی تعلیقی دیگر: اینکه آیا ریشه‌ی اعتقادات در دل یحیی می‌خشکد یا باری دیگر جوانه می‌زند؟ اینکه می‌ماند یا همه چیز را رها کرده و به دیار غربت می‌رود؟ اینکه می‌سازد یا باری دیگر عاشق می‌شود؟ و سرنوشت تیم مستندساز و شناختی که درباره‌ی امام موسی صدر در پی آن‌اند، به کجا می‌رسد؟ و جدال پدر و پسر که یک نبرد تکراری به قدمتِ زندگی بشر است، چه می‌شود؟

کتاب بیروط اثری است که در سطحی فراتر از یک داستان ساده قرار می‌گیرد و به خواننده فرصتی برای تأمل در معنای حقیقی دین، ایمان و انسانیت می‌دهد. ابراهیم اکبری دیزگاه در این اثر نشان داده است که چگونه می‌توان با تلفیق هنر داستان‌نویسی و نگاه فلسفی، اثری ماندگار خلق کرد. داستان بیروط خوانشی ضروری برای هر کسی است که به ادبیات متفکرانه و انسان‌محور علاقه دارد.

کتاب بیروط نوشته‌ی ابراهیم اکبری دیزگاه به همت نشر محتوای الکترونیک صاد منتشر شده و در اختیار عموم قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب بیروط

• یکی از مسائل ما این است که با کابوس‌هایمان در حال زندگی هستیم و این واقعیت راهی به جهان ذهنی آدم‌ها ندارد. کتاب بیروط، امام موسی صدر را به‌مثابه یک رویا نمایش می‌دهد در فضاهایی که کابوس‌ها در حال حمله به ما هستند، فردی که امام موسی صدر را نفی می‌کرد در رویایی امام را می‌بیند و از آنجا مشغول ساخت شخصیت خود می‌شود و امید به آینده پیدا می‌کند که این موضوع به‌عنوان پیشنهاد نویسنده قابل تأمل است. (محمد قائم خانی، نویسنده و منتقد)
• این اثر بیشتر از آنکه یک سفرنامه باشد، روایت یک داستان در بستر چهل روز (چله) است و شخصیت اصلی داستان نمی‌خواهد امام موسی صدر را آن‌گونه که همه دیده‌اند، بنگرد. این کتاب یک گفتمان مذهبی است و شخصیت اصلی با قطعیتی که دارد، همواره به دنبال شک‌های خود می‌رود. (مهدی کفاش، منتقد و کارشناس)

کتاب بیروط برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر می‌تواند برای خوانندگانی که به موضوعات مذهبی، معنوی و فلسفی علاقه‌مندند، الهام‌بخش باشد. همچنین، برای افرادی که با بحران‌های اعتقادی و هویتی دست‌به‌گریبان‌اند، داستان بیروط می‌تواند برایشان دریچه‌ای نو به روی اندیشه‌های تازه باز کند.

در بخشی از کتاب بیروط می‌خوانیم

«من صدر را کمی می‌شناسم. این‌قدر شرایط را استثنایی نمی‌کرد.»

بعد اضافه کردم:

«شرایط استثنایی برای خفه‌کردن دیگری است.»
- من حرف دین را می‌زنم.
- دین به سخنگو نیاز ندارد، سخنش را می‌گوید.
- پس امربه‌معروف چه می‌شود؟
- سخت‌گیری و تعصّب، مُنکر محض است، همچنین زیباگریزی. شما متأسفانه معروف و منکر را نمی‌شناسید.

منتظر جوابش نماندم، زدم بیرون و رفتم شبگردی. شب‌های بیروت واقعاً شبیه هیچ شبی نیست. فکر می‌کنم از روزهای ما بهتر است. مردم بیروت شب‌گذرانی عجیبی دارند. شب‌ها جمع می‌شوند توی کافه‌های نیمه‌روشن نیمه‌تاریک، تا صبح می‌نوشند، می‌زنند و می‌رقصند. هرکس با رفیقی، آشنایی، کسی، دوستی، چیزی. به چندتا از کافه‌ها سر زدم؛ امّا تک‌وتنها. در هر کافه چند دقیقه بیشتر نتوانستم دوام بیاورم. از فرط تنهایی خجالت می‌کشیدم. جوری شده بودم که فقط می‌خواستم تماشا کنم و رد شوم. در بیروت باشی و این‌قدر تنها باشی و این‌قدر دلت بگیرد. نمی‌دانم، شاید مشکل از من است. جلوِ هر کافه‌ای که می‌ایستادم، از فرط شادی آن‌ها اشکم درمی‌آمد. تصوّر نمی‌کردم که جماعتی این‌قدر خوش‌حال باشند، آن‌هم بی‌دلیل. ما که همیشه بی‌دلیل غمگین هستیم و از غم لذّت می‌بریم. ما بی‌دلیل بیمار هستیم و از این بیماری خود لذّت می‌بریم. همه در فکر شادی و لذّت‌اند. من تازه بلند شده‌ام بروم آلمان یا لبنان برای درمان خستگی وجودی. یا افتاده‌ام دنبال این گروه صالح برای ساختن مستند دینی. تعبیر صالح دقیقاً همین است: «ساختن یک مستند دینی». احساس کردم از تعلیق آمده‌ام بیرون، عالم معلّق را ترک کرده‌ام، می‌روم سمت فاوست‌شدن، بی هیچ معامله‌ای با شیطان.