معرفی و دانلود کتاب به ساز ستاره رقصیدن: تاملی در مفهوم سازی، نظریه پردازی و قلمرو آفرینی در علوم انسانی و اجتماعی

معرفی کتاب به ساز ستاره رقصیدن: تاملی در مفهوم سازی، نظریه پردازی و قلمرو آفرینی در علوم انسانی و اجتماعی

در این اثر محمدرضا نیستانی با رویکردی انتقادی به بررسی مفاهیم و نظریه‌های ارائه شده در آثار خود پرداخته است. در حقیقت کتاب به ساز ستاره رقصیدن واکاوی و ارزیابی تجربه‌های زیسته‌ی او در عرصه‌ی نویسندگی است که در معرض قضاوت خوانندگان قرار گرفته است.

درباره‌ی کتاب به ساز ستاره رقصیدن

نویسنده در این کتاب تلاش کرده پدیده‌های اجتماعی و انسانی پیرامون خود را به‌شکلی همه‌جانبه و عمیق کنکاش نماید و مسیری را که در عرصه‌ی نقد و تحلیل و نظریه‌پردازی پیموده است، پیش چشم خوانندگان آثار خود ترسیم نماید. محمدرضا نیستانی تمام سعی خود را معطوف کرده تا اثرش از تعارف و ملاحظات مرسوم به دور باشد و در همین جهت طرح کتاب به ساز ستاره رقصیدن را با چند دغدغه‌ی اساسی پی می‌ریزد.

وضعیت نظریه‌پردازی در حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی در ایران و جایگاه آن میان استادان دانشگاه از جمله این دغدغه‌هاست. از دیگر مسائل مورد طرح در این کتاب می‌توان به چیستی و چگونگی نظریه‌پردازی و مفهوم‌سازی و عوامل فقدان آن در دانشگاه‌های ایران اشاره کرد. به‌گفته‌ی نویسنده هدف او از نوشتن این کتاب پاسخ به این پرسش اساسی است که آیا او توانسته در آثارش به‌شکل تجربی پدیده‌های اجتماعی و انسانی را در بستری عمیق‌ و همه‌جانبه‌ جست‌و‌جو کند و به مفهوم‌سازی و نظریه‌پردازی مبادرت ورزد؟ درواقع این کتاب به‌نوعی نقد و ارزیابی نویسنده از فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود است که می‌تواند در نوع خود جذاب و کم‌سابقه باشد.

محمدرضا نیستانی در فصل‌های مختلف این کتاب به واکاوی مسیر نوشتن خود و چگونگی مواجهه‌اش با رمز و راز نوشتن پدیدارشناسانه و انتقادی می‌پردازد و در پایان به برخی چالش‌های روش‌شناختی و ساختاری این حوزه اشاره خواهد کرد. کتاب به ساز ستاره رقصیدن، به‌تازگی در 14 فصل از سوی نشر یارمانا منتشر شده و در دسترس علاقمندان قرار دارد.

کتاب به ساز ستاره رقصیدن مناسب چه کسانی است؟

خواندن این کتاب به استادان و دانشجویان فعال در حوزه‌ی نقد ادبی و پژوهش‌های میان‌رشته‌ای توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب به ساز ستاره رقصیدن می‌خوانیم

انسان دانشگاهی در طول حدود صد سال اخیر، که علوم‌انسانی و اجتماعی وارد جامعۀ علمی شده است، به دلیل فقدان مفهوم‌سازی و نظریه‌پردازی (بخوان فقدان اندیشیدن)، نقش بسیار اندکی (گاهی حتی هیچ) در توسعۀ علومی همچون فلسفه، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، اقتصاد، سیاست، مدیریت و تعلیم‌وتربیت داشته است. برای نمونه هیچ‌گاه در حوزۀ روان‌شناسی، از دانشگاه‌های ایران اندیشمندانی سر بر نیاورده که از یک چارچوب نظری ساختارمند و تفکری نظام‌مند پیروی کنند و قادر باشند تفسیر خود را از روان آدمی ارائه دهند. یا در حوزۀ جامعه‌شناسی، دانشگاه‌های ما هیچ‌گاه جامعه‌شناسانی نداشته‌اند که بتوانند در یک نظام فکری درهم‌تنیده و منسجم به بازتفسیر خود از پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بپردازند. یا در حوزۀ فلسفه، کمتر فیلسوفانی داشته‌ایم که بتوانند به تحلیل هستی‌شناسانه، معرفت‌شناسانه، ارزش‌شناسانه و زیبایی‌شناسانۀ زندگی بشر بپردازند.

چرا اندیشمندان و دانش‌آموختگان علوم‌انسانی و اجتماعی، با بیش از صد سال مواجهه با مسائل روانی، سیاسی، فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و اجتماعی، نتوانستند مانند متفکران جوامع غربی مفاهیم و نظریه‌ها جدید ارائه بدهند یا مفاهیمی درهم‌تنیده و دیالوگی عمیق و جوش و خروش خردمندانه‌ برای توصیف، تبیین و تفسیر مسائل جامعۀ ایران راه بیاندازند؟

دانش‌آموختگان روان‌شناسی ما همچون محمود منصور، پری‌رخ دادستان و علی‌اکبر سیف با ترجمه، جمع‌آوری و تفسیر اندیشه‌های روان‌شناختی کمک شایانی به جامعۀ علمی کشور کردند؛ با‌این‌وجود همواره از خود می‌پرسم: آیا آن‌ها واقعاً، علاوه‌بر انتقال و تفسیر دانش دیگران، توان مفهوم‌سازی و قلمروآفرینی در حوزۀ روان‌شناسی را نداشتند؟

فهرست مطالب کتاب

سخن آغازین
1: به یاد ژکلین
2: رخدادهای دانشگاهی
3: مفهوم‌سازی و نظریه‌پردازی
4: جلوه‌های نوشتن
5: بودن از نوع دیگر
6: سودای آتشین نوشتن
7: نوشتن از نوعی دیگر
8: تصویری از یک هنرمند
9: بی‌ترس از رسوایی
10: روایت تک ماندگی
11: بی‌پایان و بی‌کناره
12: پیش‌بایسته‌های نوشتن
13: فراتر از شکل محتوا
14: زیر تیغ
سخن پایانی