معرفی و دانلود کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور

معرفی کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور

شاهکاری تکان‌دهنده از ادبیات آمریکای لاتین؛ اوراسیو کاستیانوس مویا در کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور، از زبان استاد دانشگاهی تبعیدشده از وطن، به روایت ماجراهای تاریخی خونباری پرداخته که کشور زیبای السالوادور را بدل به ویرانه‌ای عظیم ساختند. عموم منتقدان، اثر پیش رو را مهم‌ترین دستاورد ادبی نویسنده لقب داده‌اند.

درباره کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور

کشورهای متعلق به حوزه‌ی آمریکای لاتین، دست‌کم در یک سده‌ی اخیر، درگیر خونبارترین وقایع سیاسی و تاریخی بوده‌اند؛ وقایعی نظیر جنگ‌های اسفبار داخلی، ظهور و سقوط دیکتاتوری‌های مهیب، بروز آشوب‌های خیابانی، درگیری با نیروهای نظامیِ خارجی و... . عجیب نیست که ادبیات برخاسته از سرزمین‌های آمریکای لاتین، چنین به رنگِ خون و جنون آغشته است! آخر، چگونه می‌توان انتظار داشت که از دل خشم و هیاهویی که تمام عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی را از حضور خود آکنده، هنر و ادبیاتی آرام و موقر و متین (نظیر هنر و ادبیاتی که برای نمونه، در برهه‌ای از تاریخ فرانسه یا انگلستان شاهد پدید آمدن آن بوده‌ایم) ظهور کند؟ نه؛ بی‌شک هنر و ادبیاتِ بی‌اعتنا به وضعیت جامعه، نشان از دورویی و مسئولیت‌گریزیِ خالقان آن دارد؛ دو خصلتِ ناپسندی که به ندرت در نهاد هنرمندان و ادیبانِ آمریکای لاتین می‌یابیم.

در کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور (Revulsion: Thomas Bernhard in San Salvador) مخاطب یکی از بهترین آثار اوراسیو کاستیانوس مویا، رمان‌نویسِ اهلِ السالوادور، خواهید بود. مویا در این رمان کوتاهِ تکان‌دهنده، به روایتِ پاره‌ای از وقایع مهیب سیاسی و تاریخی‌ای پرداخته که السالوادور را از سرزمینی زیبا و غنی، به دوزخی زمینی بدل ساختند.

راوی و شخصیت اصلی کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور، استاد دانشگاهی السالوادوری به نام «ادگاردو وگا» است که مدت‌ها پیش، به علت مشارکت در فعالیت‌های سیاسیِ خطیر علیه حاکمانِ السالوادور، جلای وطن کرده و حال، پس از سال‌ها زندگی در غربت، برای شرکت در مراسم ختم مادر خویش، به سان سالوادور، پایتخت زادگاهِ آشوب‌زده‌ی خود، بازگشته. عمده‌ی حجم کتاب به شرح سرگذشت این شخصیت جذاب و کاریزماتیک اختصاص یافته است. شرحی از منظر اول‌شخص که در بطن آن، وضعیت ناگوار سیاسی، اجتماعی و فرهنگیِ کشور لاتین‌زبان السالوادور و تبعات جنگ‌های درگرفته در این سرزمین برای مردمانِ ساکنِ آن، به روشنی هرچه تمام‌تر، ترسیم گشته است.

کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور از بسیاری جهات، شخصی‌ترین اثر نویسنده به شمار می‌رود. چرا که سرگذشت قهرمان آن، شباهت‌هایی غیرقابل انکار با سرگذشت شخصِ اوراسیو کاستیانوس مویا دارد. با این همه نمی‌توان این رمان کوتاه را روایتی اتوبیوگرافیک نامید. چرا که عنصر شخصی و واقعیِ نهفته در آن، به تمامی در بافت خیالی روایت مستحیل گشته است.

در سطور ابتدایی مطلب حاضر، اشاره کردیم که عموم صاحب‌نظران، کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور را بهترین داستانِ نویسنده لقب داده‌اند. یکی از این صاحب‌نظران، روبرتو بولانیو، نویسنده‌ی صاحب سبک اهل شیلی است که در یادداشتی، ضمن تجلیل از غنای اثر اوراسیو کاستیانوس مویا، «طنز اسیدیِ» نهفته در این کتاب را، به طنز گزنده‌ی فیلم‌های باستر کیتونِ آمریکایی، تشبیه نموده است.

رمان انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور، با عنوان «نفرت و بیزاری» نیز به زبان فارسی ترجمه شده. ترجمه‌ای که هم‌اینک پیش روی شماست، به قلم حسین ترکمن‌نژاد، با همکاری انتشارات «خوب»، فراهم آمده است.

نکوداشت‌های کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور

- اوراسیو کاستیانوس مویا، رمان‌نویسِ تبعید‌شده از زادگاه، در اغلب آثار خویش، خصوصاً در کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور، به ترسیم زندگی افرادی پرداخته که به قول روبرتو بولانیو، گویی در ویتنامی مخفی زندگی می‌کنند. داستان‌های این نویسنده، بر مبنای منطق مرموز نیروهایی فراسوی فهم بشر پیش می‌روند. (Michael LaPointe, Los Angeles Review of Books)

- اوراسیو کاستیانوس مویا در کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور، اضطراب و خفقان را به طرزی هنرمندانه به عاملی برای تشویق به طغیان و شورش بدل ساخته است. (Natasha Wimmer, The Nation)

- در کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور با نویسنده‌ای پُرشور مواجهیم که مفاهیم خیالی را در قالب طنزی فشرده و گزنده ارائه می‌کند. (James Wood, The New Yorker)

- شاهکاری دیگر از ادبیاتِ کابوس‌زده‌ی آمریکای لاتین. (Anderson Tepper, Time Out New York)

کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به رمان‌های سیاسی - تاریخی و طرفداران ادبیات آمریکای لاتین، دو گروه از مخاطبینی‌اند که مطالعه‌ی کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور را دلکش و لذت‌بخش خواهند یافت.

با اوراسیو کاستیانوس مویا بیشتر آشنا شویم

اوراسیو کاستیانوس مویا (Horacio Castellanos Moya) متولد سال 1957 و اهل کشور السالوادور است. او روزنامه‌نگار، نویسنده و کنشگر اجتماعی و سیاسی‌ست. عمده‌ی شهرت وی مرهون نگارش داستان‌هایی است که با عطف توجه به وضعیت اسفبار میهنش، السالوادور، به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند؛ آثاری انتقادی که به سبب برانگیختن خشم حاکمان السالوادور، معمولاً تهدیدهایی جدی را متوجه مویا نموده‌اند.

طنز گزنده، تمایل به ترکیبِ خیال‌پردازی و واقع‌گرایی و دغدغه‌مندی در قبال مسائل سیاسی، سه مشخصه‌ی بارز و مشهود در آثار اوراسیو کاستیانوس مویا به شمار می‌روند.

«انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور» و «دیوانگی»، عناوین دو کتاب ترجمه‌شده از این نویسنده به زبان فارسی‌اند.

در بخشی از کتاب انزجار: توماس برنهارت در سان سالوادور می‌خوانیم

مویا، می‌دانی کدامشان از همه بدترند؟ سیاست‌مداران چپ‌گرای پاپتی که یک زمانی چریک و فرمانده بوده‌اند. این‌ها بیشتر از بقیه‌ حالم را به هم می‌زنند. هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردم این‌قدر بی‌شرف و پست‌فطرت باشند. واقعاً موجودات حال‌به‌هم‌زنی‌اند. بعد از اینکه دسته‌دسته مردم بی‌گناه را به کشتن دادند، مزخرفاتی را که به اسم آرمان سیاسی به خورد عوام‌الناس می‌دادند فراموش کردند و حالا لباس‌ نظامی چریک‌ها را درآورده‌اند و کت‌وشلواری شده‌اند. دیگر از آن عدالتی که ازش دم می‌زدند و باهاش مردم را خر می‌کردند خبری نیست. شده‌اند طفیلی‌هایی که چشم دوخته‌اند به سفرۀ پول‌وپله‌دارها تا ته‌سفرۀ آن‌ها را بلیسند. فقط می‌خواستند حکومت را در دست بگیرند تا مملکت را غارت کنند. چقدر کثافت‌اند. دیگر ببین آن ابله‌هایی که با طناب این شیادها رفتند توی چاه و خودشان را به کشتن دادند چه بدبخت‌هایی بودند! دلم برایشان می‌سوزد. فکرش را بکن؛ ده‌ها هزار ابله عقلشان را دادند دست این‌ها و خودشان را با شوروشوق، گوشت دم توپ کردند. که چی؟ که آقایان آن‌قدر بخورند و بچاپند تا بشوند درست مثل همان ثروتمندانی که یک زمانی تف‌ولعنشان می‌کردند.

بیا دوتا نوشیدنی دیگر سفارش بدهیم مویا. هنوز وقت داریم. بگذار این وظیفۀ خطیر را بسپریم به تولین عزیزمان که با دست‌ودل‌بازی برایمان ساقی‌گری کند. الان بهش می‌گویم کنسرتو در سی بمل مینور را که چایکوفسکی برای پیانو و ارکستر ساخته بگذارد. امروز هوس کرده‌ام این کنسرتوی بی‌نظیر چایکوفسکی را گوش کنم و حالش را ببرم، به همین خاطر سی‌دی‌اش را هم با خودم آورده‌ام. راستی اولمِدو را یادت می‌آید مویا؟ همان هم‌کلاسی ابلهمان که همیشه بهترین نمره‌ها را می‌گرفت و سعی می‌کرد خودش را توی دل برادران مریست جا کند. از این بچه‌مثبت‌های ضدحال بود که آدم را یاد کشیش‌جماعت می‌انداخت.