معرفی و دانلود کتاب آوار رنگ‌ها

معرفی کتاب آوار رنگ‌ها

کتاب آوار رنگ‌ها یک رمان عاشقانه و اجتماعی از شقایق برنا (نرجس پیربرناتن) است که نویسنده در آن مجموعه‌ای از دغدغه‌های زنانه و چالش‌های درون ذهن یک زن را به‌تصویر کشیده. نام کتاب و مضمون اصلی داستان آن از شعر آوار رنگ، سروده‌ی حسین پناهی اقتباس شده است.

درباره‌ی کتاب آوار رنگ‌ها

داستان آوار رنگ‌ها، قصه‌ی زنی را روایت می‌کند که علی‌رغم میل باطنی‌اش در مقابل غلیان‌های احساسی خود ناتوان است. علی‌رغم قصه‌ی پیچیده و لایه‌بندی‌های سخت داستان، شیوه‌ی روایت و لحن روان آن می‌تواند نظر مخاطب را به خود جلب کند. نویسنده توانسته در کتاب آوار رنگ‌ها با بیانی شیوا و سلیس احساسات و چالش‌های مرتبط با آن را به شکلی ابراز کند تا خواننده ارتباط عمیقی با روند داستان برقرار کند. از آنجایی که مخاطبان رمان‌ فارسی با مضامین عاشقانه زیادند، کتاب آوار رنگ‌ها برای این دسته از مخاطبان می‌تواند جذابیت خاص خود را داشته باشد. شقایق برنا در تلاش است تا چالش‌های احساسی زن امروزی را در قالب اتفاقات غیرمنتظره‌ای که برای شخصیت اصلی داستان به‌وجود می‌آید، نمایش دهد.

او برای شخصیت اصلی داستان نوعی تضاد درونی در نظر گرفته است که همین امر باعث می‌شود دختر جوان قصه چالش‌های احساسی بسیاری را تجربه کند و در مواجهه با این اتفاقات، احساساتی مانند یاس، ناامیدی و سردرگمی را تجربه کند. شقایق برنا در کتاب آوار رنگ‌ها از شعرهای شاعران معاصر مانند سهراب سپهری و حسین پناهی چندین بار استفاده کرده که همین انتخاب دلیلی است برای مضمون رمانش. نوعی استیصال که در شعرهای این شاعران نیز به وفور دیده شده است. با این تفاوت که افرادی مانند سهراب سپهری و حسین پناهی به زیبایی توانسته‌اند این استیصال را به قلابی برای ماندن و زیستنی منحصربه‌فرد تبدیل کنند. شقایق برنا تا حدودی توانسته به این مضمون نزدیک شود.

کتاب حاضر را انتشارات آئی‌سا چاپ و منتشر کرده است.

کتاب آوار رنگ‌ها مناسب چه کسانی است

این کتاب برای آن دسته از افرادی که به رمان‌هایی با مضامین عاشقانه‌ی فارسی علاقه‌مند هستند، مناسب است.

در بخشی از کتاب آوار رنگ‌ها می‌خوانیم

در ماگ بزرگی چای ریختم و همراه گوشی و پتو ژله‌ای به بالکن رفتم. همراه خریدِ وسایل اتاقم، یک صندلی راک با یک عسلی پایه‌بلند برای بالکن خریدم. پتو را دور خودم پیچیدم و آهنگ گوشی را پلی کردم. آرام تاب می‌خوردم و هم‌زمان جرعه‌جرعه چایم را می‌نوشیدم.

همیشه فکر می‌کردم جایِ من بودن سخت است، اما امروز فهمیدم جای لاله بودن سخت‌تر است. نفس عمیقی کشیدم و قلپ دیگر چه‌قدر در این هوا می‌چسبید! حرف زدن با خدا در سکوت شب، آرامشی وصف‌نشدنی در دلم سرازیر کرد، طوری ‌که حیفم می‌آمد به اتاق بروم و این آرامش را از دست بدهم. به‌شخصه اعتقاد داشتم سکوت شب می‌تواند مرهمی باشد برای گوشه‌ای از دغدغه‌های روزمره.

کم‌کم سردم شده بود. صندلی را ثابت نگه داشتم. بلند شدم و همین که برگشتم اول سایه‌اش و بعد خود آریو را دیدم که با همان چهره‌ی عصبانی بدو ورود، در چهارچوب ایستاده و نگاهم می‌کند. چهره‌ی طلب‌کار و بازوهای عضلانی‌اش که به‌خاطر مشت شدن دستانش، بیشتر به چشم می‌آمد، متعجبم کرد. یعنی هنوز به‌خاطر این‌که لاله را به خانه راه دادم، عصبانی بود؟ پتو از روی شانه‌ام افتاد.

در دل گفتم، فقط کافی‌ست دوباره موضوع را پیش بکشد تا من هم برخورد تندی را که پیش لاله با من داشت، تلافی کنم.

ماگ را در دستم جابه‌جا کردم و دست آزادم تصمیم به برداشتن پتو داشت که بین راه با شنیدن جمله‌اش متوقف شد.

- بابک این‌جا بود؟

کمر راست کردم. سوءظن را از نگاهش خواندم. از طرز نگاهش و لحن تندش بی‌دلیل استرس گرفتم. خطایی از من سر نزده بود که بخواهم بازخواست شوم، اما در مقابل این هیبت که تمام چهارچوب را پر کرده و قصد داشت همین‌جا محاکمه کند، حرف زدن سخت‌تر از سخنرانی در یک کنفرانس بزرگ بود.

- نه.