معرفی و دانلود کتاب آرامش از نوعی دیگر

معرفی کتاب آرامش از نوعی دیگر

کتاب آرامش از نوعی دیگر نوشته‌ی تام استاپارد، نمایشنامه‌ای تأثیرگذار است و ایده‌ی داستانی جذابی دارد. در این نمایشنامه مردی به نام جان براون با چمدانی پر از پول به بیمارستانی خصوصی می‌رود و می‌خواهد باقی عمرش را در این بیمارستان سپری کند درحالی‌که هیچ مشکلی جسمانی‌ای ندارد! این مسئله باعث گیج شدن پرستار و پزشک شیفت می‌شود و رخدادهای بعدی داستان را رقم می‌زند.

درباره‌ی کتاب آرامش از نوعی دیگر

تصور کنید کسی برای فرار از رنج‌ها و مصیبت‌های روزافزون دنیا به جایی پناه ببرد که پر از هیاهو و مشکلات دنیا باشد؛ جایی که از او مراقبت و به نیازهایش رسیدگی کنند؛ هر کاری سروقت خودش انجام شود و در ضمن پنجره‌ی اتاقش هم رو به منظره‌ی خوبی باز شود. جان براون، شخصیت اول نمایشنامه‌ی آرامش از نوعی دیگر نوشته‌ی تام استاپارد، همان شخص است! مردی میانسال با بدنی قوی و سالم، خوش‌صحبت و به شکل قابل توجهی ثروتمند. او بیمارستانی خصوصی را که برای سالمندان در نظر گرفته شده انتخاب می‌کند و با چمدانی پر از پول به آنجا می‌رود تا باقی عمرش را در بیمارستان بگذراند. هیچ‌کس در بیمارستان نمی‌تواند علت این مراجعه‌ی عجیب و بی‌دلیل را بفهمد و پرستاران و پزشکان از این کار آقای براون بسیار متعجب و مشکوک می‌شوند و وقتی می‌بینند که آقای براون از نظر جسمی کاملاً سالم به نظر می‌رسد، به‌سلامت عقلش شک می‌کنند.

در ادامه‌ی داستان فضای بیمارستان معطوف به حل این معما و در ادامه پای پلیس به ماجرا باز می‌شود تا بتوانند هویت اصلی این مرد را کشف کنند. در این میان پرستار بیمارستان به مرور با آقای براون احساس همدلی پیدا می‌کند و بیشتر وقتش را با آقای براون می‌گذراند. درست در فضای سرد و بی روح بیمارستان که همگی به آقای براون مشکوک بودند پرستار با خوش‌رویی با او برخورد می‌کند تا اینکه به راز مرد مرموز دست می‌یابد...

کتاب آرامش از نوعی دیگر (A separate peace) نمایشنامه‌ای است که تام استاپارد (Tom Stoppard) در اواسط دهه 60 میلادی در ابتدا برای نمایشی تلویزیونی نوشت و مدتی بعد آن را روی صحنه برد. تام استاپارد در کتاب آرامش از نوعی دیگر عرف و پیش‌فرض‌های جامعه را مورد هدف قرار می‌دهد و با دیدی نقادانه به قراردادهای نانوشته‌ی اجتماعی اشاره می‌کند. این نمایشنامه فضایی محسوس و بیانی بسیار روان دارد؛ منظور نویسنده به‌راحتی منتقل می‌شود و دیالوگ‌ها کوتاه و صریح هستند. تام استاپارد به‌راحتی خواننده را با فضای مورد نظر خود همراه می‌کند. او ضمن آنکه نمی‌خواهد نظر خودش را بر مخاطب غالب کند در تلاش است تا با ارائه‌ی فضایی روشن به توصیف وقایع بپردازد. نکته‌ی کلیدی آثار استاپارد اینجاست که توصیف وقایع و فضاسازی را در نوشته‌ی خود به‌قدری هوشمندانه ارائه می‌کند که خواننده نیازی به ارائه‌ی نتیجه از طرف نویسنده ندارد.

مطالعه‌ی این نمایشنامه شما را به فضایی جدید می‌برد که پیش از این آن را تجربه‌ نکرده‌اید. در کتاب پیش‌رو با یک اثر نقادانه، ساده و روان روبه‌رو خواهید شد که معانی ژرفی را در خودش جای داده است.

کتاب آرامش از نوعی دیگر نوشته‌ی تام استاپارد به ترجمه‌ی هوشنگ حسامی توسط نشر چشمه در مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه عرضه ‌شده و پیش روی شماست.

درباره‌ی مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه

مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه، مجموعه‌ای از کتاب‌هایی است که توسط نشر چشمه برای نشست‌ها و فرصت‌های اندک در نظر گرفته‌ شده‌اند تا در خلال کار و فعالیت‌های دیگرتان خواندن کتاب را از یاد نبرید؛ البته باید اشاره کرد که این مجموعه با دقت فراوان انتخاب ‌شده است تا ضمن کوتاه بودن، اثرگذار باشد و روحتان را تازه کند. این مجموعه برای شماست تا از فرصت‌های اندک بهره‌ی تمام را ببرید.

کتاب آرامش از نوعی دیگر مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به‌تمامی علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های خارجی پیشنهاد می‌شود.

با تام استاپارد بیشتر آشنا شویم

تام استاپارد نمایشنامه‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس متولد 1937 در چک است. او به خاطر نوشتن نمایشنامه‌هایش بسیار معروف شد و برای تئاتر، تلویزیون و رادیو نمایشنامه نوشت. او همچنین فیلم‌نامه‌های موفقی نیز در کارنامه‌ی فعالیت‌های خودش دارد. آثار او بیشتر مضامین حقوق بشر و آزادی بیان را شامل می‌شود و اغلب به درون‌مایه‌های عمیق‌ و فلسفی جامعه می‌پردازد. استاپارد که در چکسلواکی به دنیا آمد، به‌عنوان یک کودک پناهنده، از اشغال قریب‌الوقوع نازی‌ها گریخت و پس از مدت‌ها آوارگی به همراه خانواده‌اش در سال 1946، در بریتانیا ساکن شد. استاپارد پس از تحصیل در مدارس ناتینگهام و یورکشایر، به روزنامه‌نگاری و فعالیت در حوزه‌ی نقد نمایشنامه پرداخت و سپس در سال 1960 به‌عنوان نمایشنامه‌نویس معرفی شد. از آثار او که به فارسی ترجمه‌شده‌اند می‌توان به «لئوپولداشت»، «مسئله‌ی غامض» و فیلم‌نامه‌ی «روزنکرانتز و گیلدنسترن مرده‌اند» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب آرامش از نوعی دیگر می‌خوانیم

براون: [به قصد اذیت] از کجا می‌دونید؟ [سرپرستار جواب نمى‌دهد.] برید سر اصل مطلب، ارزش فهمیدنش رو داره. من می‌دونم چى دوست دارم؛ یک فضاى مناسب، غذاى خوب، اتاق‌هاى تمیز، سرویس شبانه‌روزى، انتظار کارى نباشه، کارکنان سرحال و شاد. خب، این‌ها هفته‌ای سى لیره می‌ارزه. من براتون دردسرى نخواهم داشت.

سرپرستار: هیچ به یک هتل ییلاقى خوب فکر کرده‌اید؟

براون: همه‌شون افتضاحند. دلم مى‌خواد هیچ کارى نکنم، هیچ انتظارى از من نداشته باشند. توُ هتل‌ها چنین چیزى ممکن نیست. نگران‌شون مى‌کنه. مى‌خواند بدونند سرتون به چى گرمه که تمام وقت توُ اتاق‌تون می‌مونید، مى‌خواند بدونند دارید چى کار مى‌کنید. اما توُ بیمارستان می‌دونند که شما کارى نمى‌کنید، چون همه وضع مشابهى دارند. این یک چیز عادیه. مریض‌ بودن. فکر مى‌کنم چیزى که من دنبالش می‌گردم همینه براى همین به خودم مرخصى داده‌ام.

سرپرستار: اما آخه شما که چیزى‌تون نیست!

براون: براى همین هم این‌جام. اگه چیزیم بود، می‌رفتم به یکى از این بیمارستان‌هاى قدیمى... اون هم مجانى. من خیلى خوشحالم که به خاطر این‌که چیزیم نیست دارم پول می‌دم. اگه چیزیم بشه یا دردومرضى بگیرم، شاید کفش‌وکلاه کنم به یک جاى دیگه. هرچند، نمی‌دونم. از این‌جا خوشم می‌آد. بستگى به این داره که چه وقت پولم ته بکشه. دوست ندارم به یک بیمارستان شهرى برم.