معرفی و دانلود کتاب آدم نما

معرفی کتاب آدم نما

کتاب آدم نما نوشته‌ی ضحی کاظمی رمانی در ژانر علمی تخیلی است که زندگی انسان‌ها در سیصد سال آینده را به تصویر می‌کشد. دنیایی که در آن به لطف انقلاب سلول‌های بنیادی، بیماری و مرگ معنای خود را از دست داده‌اند و انسان‌ها در روال تکرار خوردن و خوابیدن و مدگرایی به زندگی ادامه می‌دهند اما کسانی هستند که دلشان می‌خواهد علیه این زندگی ربات‌گونه قیام کنند.

درباره‌ی کتاب آدم نما

رمان آدم نما با شرح صحنه‌ی به هوش آمدن خانم اتوود در مرکز بهبود آغاز می‌شود. زنی که از زیر تیغ جراحی مغز بیرون آمده و یک ربات پرستار در حال کمک کردن به اوست. در جهان رمان آدم‌ نما سیصد سال از زندگی کنونی بشر گذشته است و مخاطب شاهد آینده‌ی محتملی است که ضحی کاظمی آن را ساخته و پرداخته است.

در این دنیای آخرالزمانی، بیش از دویست سال از انقلاب سلول‌های بنیادی که به اختصار آن را اسب می‌نامند، می‌گذرد. این تکنولوژی خطیر در حوزه‌ی علم پزشکی به بشر کمک کرده تا با استفاده از سلول‌های بنیادی، اندام‌های بدن مورد بازسازی‌های مداوم قرار بگیرد و به این ترتیب از بیماری و مرگ دور بمانند. در این جهان انسان‌های عقیم‌شده طبق قوانینی موظف‌اند به موقع جراحی‌های بهبودی‌شان را انجام دهند تا از این زندگی جاودانه بهره‌مند شوند.

خانم اتوود قهرمان رمان آدم نما، نویسنده‌ای است که بر اساس همین قوانین برای دومین بار مورد جراحی سلول‌های خاکستری مغز قرار گرفته است اما از درون نسبت به جایگزینی سلول‌های تازه و از بین رفتن سلول‌های قدیمی و خاطراتی که درونشان بوده ناراحت و ناراضی است. تا اینکه برحسب اتفاق‌های غیرمترقبه‌ای مثل انفجار راکتورهای هسته‌ای و مختل شدن بانک سلول‌های بنیادی، اتوود تصمیم پرخطری می‌گیرد و برای پیدا کردن بخش‌هایی از مغزش و بازیابی خاطرات از دست رفته وارد عمل می‌شود.

مخاطب در این مسیرِ جستجوگری با اتوود همراه می‌شود و در کنار او نه تنها دلهره‌ی عبور از موانع مختلف را تجربه می‌کند، بلکه به تلاش برای پاسخ دادن به سؤالات و معماهای پیش‌رو ترغیب می‌شود. این ماجراها رمان علمی-تخیلی آدم نما را تبدیل به تریلری هیجان‌انگیز کرده است که باعث می‌شود خواننده آن را تا پایان رها نکند.

ضحی کاظمی در این رمان پادآرمان‌شهری جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن قوانین سخت‌گیرانه آزادی انسان‌ها را سلب کرده و در عوض زندگی ابدی و خوشبختی ظاهری را به آن‌ها اعطا کرده است. این در حالی است که افراد چنین جامعه‌ای تنها زنده هستند بی‌آنکه بتوانند طعم زندگی کردن را بچشند.

ناگفته نماند که رمان آدم نما یکی از کتاب‌های مجموعه‌ی رمان‌ژانر محسوب می‌شود. مجموعه‌ای که هدف آن مبتنی بر انتشار رمان‌های حوزه‌ی ادبیات گمانه‌زن و متناسب با فرهنگ ایرانی و در جهت احترام به درک، احساس و سلیقه‌ی نسل جدید است. مجموعه‌ای جذاب و خواندنی که به همت انتشارات هیلا در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب آدم‌ نما برای چه کسانی مناسب است؟

اگر طرفدار ژانر علمی-تخیلی هستید و دلتان می‌خواهد با خواندن رمانی از این ژانر، لذت هیجان و رمزگشایی معماها را هم تجربه کنید، پس این رمان برای شماست.

در بخشی از کتاب آدم نما می‌خوانیم

خوشحال می‌شود. می‌گوید قرار است بفرستندش به منطقۀ یک، اما آن‌جا هیچ‌کس را نمی‌شناسد. اجازه می‌خواهد تا بعد از بازپروری پیدایم کند و باز با هم قرار بگذاریم. نمی‌دانم چه جوابی باید بدهم. نمی‌خواهم دوباره به دام افکار گیج‌کننده بیفتم. اجازه بدهم؟ اجازه ندهم؟ نمی‌دانم چه‌کار باید بکنم. دست‌هایم دوباره می‌لرزند. احساس می‌کنم پلک‌هایم سنگین می‌شوند. هنوز چیزی نخورده انگار راه گلویم بسته شده. خون می‌دود به صورت، چشم‌ها و بینی‌ام. بدنم می‌لرزد و می‌زنم زیر گریه. تقصیر لب‌های نلسون است. وقتی حرف می‌زد فقط به لب‌هایش نگاه می‌کردم, نه به چشم‌هایش، نه به گونه‌ها، نه به بینی... فقط به لب‌ها و دندان‌های سفیدش. لب‌هایش از لب‌های آرین گوشتی‌تر است, اما همان کشیدگی, همان حالت.... بلندبلند گریه می‌کنم. نلسون از روی صندلی‌اش بلند می‌شود، یک کپسول بنفش روی لب‌هایم می‌گذارد و لیوان آب را به دستم می‌دهد. کپسول را می‌خورم. سعی می‌کنم به خودم مسلط شوم. پشتم را صاف و با دستمال مرطوب صورتم را تمیز می‌کنم. نلسون به صندلی‌اش برگشته و روبات خدمتکار بشقاب‌های غذای دریایی دست‌پخت انسان را روی میز می‌گذارد. از نلسون عذرخواهی می‌کنم.

«این هفته از این صحنه‌ها زیاد دیده‌م... اما برای خودم تا الآن پیش نیومده که نیاز به کپسول داشته باشم.» شاید اگر از حافظۀ من هم بیست سال یا بیشتر پاک می‌شد، من هم به کپسول نیاز پیدا نمی‌کردم. خاطراتِ مبهم و محو است که باعث به وجود آمدن این احساسات عجیب می‌شود، این‌که چیزهایی را می‌دانی و چیزهایی را نه. اما این‌ها را به نلسون نمی‌گویم. مشغول خوردن ماهی سالمون کبابی است. من هم شروع به خوردن می‌کنم. شاه‌میگوی سوخاری را داخل کاسۀ کوچک سس خامه‌ای می‌زنم و به دهان می‌برم. لذیذ است، ترد و خوش‌طعم. نلسون لقمه‌اش را قورت می‌دهد. از نگاه کردن به لب‌هایش طفره می‌روم. سعی می‌کنم فقط به غذای خودم نگاه کنم و صدایش را بشنوم.