معرفی و دانلود کتاب نیرنگ‌های اسکاپن

معرفی کتاب نیرنگ‌های اسکاپن

نوکری به نام اسکاپن، با بهره‌گیری از زیرکی و جسارت خود در برابر سلطه‌ی پیران ثروتمند قرار می‌گیرد تا جوانان عاشق را به هم برساند. این خلاصه‌ی کتاب نیرنگ‌های اسکاپن است. نمایشنامه‌ای در سبک کمدیا دل‌آرته که هم سرگرم‌کننده است و هم نقادانه. مولیر در این نمایشنامه، با خلق موقعیت‌های طنزآمیز و شخصیت‌های تیپیکال، نه تنها مخاطب را به خنده وامی‌دارد، بلکه با نگاهی تیزبین، ساختارهای اجتماعی زمانه‌اش را به چالش می‌کشد.

درباره‌ی کتاب نیرنگ‌های اسکاپن

نمایشنامه‌ای که پس از مرگ نویسنده‌اش به شهرت جهانی رسید! نمایشنامه‌ی کلاسیک نیرنگ‌های اسکاپن (Les fourberies de Scapin) با طنز درخشان و شخصیت‌پردازی کم‌نظیر، نمونه‌ای ممتاز از نمایش کمدی کلاسیک است که با بهره‌گیری از سنت‌های نمایشی ایتالیایی، رومی و فرانسوی، توانسته است جایگاهی ماندگار در تاریخ تئاتر جهان پیدا کند. این اثر از مولیر (Molière)، با دسیسه‌های جذابش، نه تنها مخاطب را به خنده وامی‌دارد، بلکه با نقد اجتماعی هوشمندانه‌ای، چهره‌ی واقعی قدرت، ثروت و تظاهر را افشا می‌کند.

اسکاپن؛ متخصص نیرنگ، مشاور عاشقان و دشمن پیرمردهای خسیس

کمدیا دل‌آرته که در قرن شانزدهم در ایتالیا شکل گرفت، نوعی تئاتر خیابانی و بداهه‌پردازانه بود که بر اساس تیپ‌های ثابت و موقعیت‌های کمیک بنا می‌شد. در نمایشنامه‌ی نیرنگ‌های اسکاپن نیز این سبک به وضوح دیده می‌شود. مولیر با الهام از تیپ‌های آشنای کمدیا دل‌آرته، شخصیت‌هایی خلق کرده که هر یک نماینده‌ی یک ویژگی اغراق‌شده‌ی انسانی‌اند. اسکاپن، نوکر زیرک و نیرنگ‌باز، بازتابی از تیپ دزانّی (نوکران و خدمتکاران) است. شخصیتی که با هوش، زبان‌بازی و ترفندهایش، اربابان را فریب می‌دهد و گره‌های داستان را باز می‌کند.

پیرمردان خسیس و سلطه‌گر نمایشنامه‌ی کمدی نیرنگ‌های اسکاپن، یادآور تیپ پانتولانه هستند که مانع عشق و آزادی جوانان می‌شوند. جوانان عاشق نیز همچون تیپ‌های ایناموراتی، درگیر احساسات و آرزوهایشان‌ هستند و برای رسیدن به معشوق به کمک اسکاپن نیاز دارند. عناصر نمایشی کمدیا دل‌آرته مانند شوخی‌های فیزیکی، اغراق در حرکات، دیالوگ‌های پرشتاب و موقعیت‌های کمیک، در سراسر نمایشنامه دیده می‌شود. صحنه‌هایی همچون کتک خوردن ژرونت در گونی، نمونه‌ای از طنز فیزیکی موقعیتی‌ است که مولیر آن را از سنت‌های قرون وسطایی و نمایش‌های خیابانی ایتالیایی وام گرفته است.

مولیر با تلفیق سنت‌های کلاسیک و کمدی ایتالیایی، نمایشنامه‌ی کمدی اجتماعی نیرنگ‌های اسکاپن را به رشته‌ی تحریر درآورده است. این اثر جذاب از ادبیات فرانسه را با ترجمه‌ی روان مینا اعلایی و مسعود پاکروانفر با چاپ نشر قطره بخوانید.

اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی از کتاب نیرنگ‌های اسکاپن

• فیلم سینمایی نیرنگ‌های اسکاپن، به کارگردانی روژه کوجیو (Roger Coggio)، محصول سال 1980
• فیلم تلویزیونی نیرنگ‌های اسکاپن به کارگردانی ژان کرشبرون (Jean Kerchbron)، محصول سال 1965

نکوداشت‌های کتاب نیرنگ‌های اسکاپن

• چه خانواده‌ای و چه روایتی! مولیر با طنز تلخ و هوش بی‌نظیرش در خلق پیج‌و‌تاب‌های مداوم داستان و حل آن‌ها در پایان، واقعاً درخشان ظاهر شده است. نمایشنامه سرگرم‌کننده بود، البته به جز نام شخصیت‌ها که حفظ کردنشان و دنبال کردن روابطشان کمی برایم دشوار بود. (کاربر گودریدز)
• نیرنگ‌های اسکاپن مانند بیشتر نمایشنامه‌های مولیر، پایانی ساده و نسبتاً قابل پیش‌بینی دارد. با این حال، همچنان متنی دوست‌داشتنی و کلاسیک باقی می‌ماند. (کاربر آمازون)

کتاب نیرنگ‌های اسکاپن برای شما مناسب است اگر

• دانشجوی رشته‌ی نمایش هستید و می‌خواهید با آثار کلاسیک ادبیات نمایشی و سبک کمدیا دل‌آرته آشنا شوید.
• پیش‌تر آثار مولیر را خوانده‌اید و به سبک طنز و شخصیت‌پردازی او علاقه‌مند هستید.
• از علاقه‌مندان ادبیات فرانسه هستید و آثار نویسندگان کلاسیک و معاصر فرانسوی را دنبال می‌کنید.

در بخشی از کتاب نیرنگ‌های اسکاپن می‌خوانیم

زربینت: حالا برویم سراغ کلکی که او برای گول زدن پیرمرد ساده‌لوح سوار کرده. هه هه، هاه هاه. یادم نمی‌آید که هیچ‌وقت این‌چنین از ته دل خندیده باشم. هه هه هه. او رفته و این سگ خسیس را پیدا کرده، هه، هه، هه؛ به او گفته که در حال پرسه‌زنی با پسرش در بندر، هاه هاه، یک کشتی تُرک در آنجا دیده‌اند که آن‌ها را دعوت کرده تا سوار شوند. یک جوان ترک به آن‌ها عصرانه داده. هه! درحالی‌که مشغول خوردن بوده‌اند، ترک‌ها کشتی را به آب انداخته‌اند و او را به‌تنهایی و با قایق کوچکی به ساحل فرستاده‌اند تا به پدر اربابش بگوید که اگر السّاعه پانصد اکو به آن‌ها نپردازد، پسرش را به الجزیره می‌برند. هه هه هه. در چنین وضعی، این آدم خسیس، این آدم لئیم، در ترس و نگرانی شدیدی گرفتار می‌شود؛ علاقه و محبتی که نسبت به پسرش داشته، او را در مبارزۀ عجیبی با خساستش قرار می‌دهد.

پانصد اکویی که از او خواسته شده درست مثل پانصد ضربۀ خنجری است که به او بزنند. هاه هاه هاه. او نمی‌تواند از این مبلغ پول دل بکند؛ عذابی که می‌کشد وادارش می‌کند تا برای برگرداندن پسرش به هزار راه نرفتۀ خنده‌دار فکر کند. هه هه هه. می‌خواهد قانون را سراغ کشتی ترک که داخل دریاست، بفرستد. هاه هاه هاه. از نوکرش می‌خواهد جای پسرش را در کشتی بگیرد تا وقتی که او پول خواسته‌شده را که علاقه‌ای به پرداختِ آن ندارد فراهم کند. هه هه هه. برای فراهم کردن پانصد اکو، تنها از چهار پنج دست لباس کهنه که روی هم سی اکو هم نمی‌خرندشان دل می‌کَند. هه هه هه. نوکر هر بار، بی‌ربط بودن پیشنهادهایش را به او گوشزد می‌کند، اما هر عکس‌العملی به‌طور دردناک با این جمله همراه می‌شود: «چه غلطی می‌خواست توی این کشتی بکند؟ وای از دست این کشتی لعنتی! ای ترک خائن!» آخرسر بعد از هزاران کلک و ترفند، بعد از آه و ناله کردن‌های طولانی... اما مثل این‌که شما به داستان من نمی‌خندید؟ نظرتان چیست؟