معرفی و دانلود کتاب گرگ‌های سیاه - جلد دوم

معرفی کتاب گرگ‌های سیاه - جلد دوم

کتاب گرگ‌های سیاه - جلد دوم به قلم کیت الیوت، ادامه‌ی جلد اول از مجموعه گرگ‌های سیاه است که به روایت داستان کیلس، فرمانده گرگ‌های سیاه می‌پردازد که تبعید شده اما برای نجات فرزند شاه بازمی‌گردد.

جلد اول کتاب گرگ‌های سیاه در این بخش به پایان رسید:

«من و تو به داخل دیگ آب‌ جوشی پرتاب شدیم و اونا تا آخرین قطره‌ای که بتونند از ما بیرون می‌کشند.»

یکی از دستانش را دور سارای قرار داد و آن‌ها هر دو یکدیگر را نگه داشتند. آنجا چیزی بود که سارای به آن اعتماد داشت؛ ضربان قلب جیل محکم و صادقانه بود.

«به این معنیه که ما هشت شب آرامش رو پشت سر گذاشتیم. حالا خانواده من و تو می‌تونند چیزی رو که بهاش رو پرداخت کردند، به دست بیارن.»

کیت الیوت (Kate Elliott) در کتاب گرگ‌های سیاه (Black Wolves) داستان زندگی کیلس را به تصویر می‌کشد. فرمانده‌‌ای، که 22 سال است شاه خود و همراه با آن جایگاهش را نیز از دست داده است. حال شاه کشته شده، گرگ‌های سیاه قلع و قمع شده‌اند و کیلس به عنوان یک تبعیدی در سرزمینی بسیار دورتر از کاخی که روزی محافظتش را بر عهده داشته، زندگی می‌کند، تا زمانی که خواهر شاه مرده نزد او می‌آید و از او کمک می‌خواهد.

در بخشی از کتاب گرگ‌های سیاه می‌خوانیم:

در پله پایینی صندلی شاه سه صندلی برای هرکدام از پسرانش قرار داشت. در پله پایین‌تر، نُه صندلی برای قضات که محافظان نامیده می‌شدند. وظیفه آنان نظارت بر محکمه‌ها بود. هر صندلی، کوسنی با رنگ متفاوت داشت تا نماینده‌ نه ایالت سرزمین صد باشد؛ سبز برای ایالت مار؛ آبی آسمانی برای اولواوسان؛ نقره‌ای برای ساردیا؛ قرمز برای هرلیا؛ طلایی برای تریاینه؛ قهوه‌ای برای ایستریا؛ بنفش برای هلدیا؛ مشکی برای ارو و سفید برای آفریا؛ امروز فقط پنج قاضی حاضر بودند که سه نفر را دانارا تا به حال ندیده بود و نمی‌شناخت.

خیلی جوان به‌ نظر می‌رسیدند؛ دو نفرشان حتی یک تار موی خاکستری در سر نداشتند. در دوران آنجیهوش نگهبانان قاضی همیشه بزرگسالانی بودند که به‌ دلیل سابقه استثنایی در راستگویی و عقل انتخاب می‌شدند. در پله‌ پایین قضات، فرمانده اعظم اولیار و سه ژنرال دیگر به نمایندگی از ارتش روی چهارپایه‌های اردوگاهی ایستاده بودند. در آخرین پله شش مارشال کلانتر اجازه داشتند روی کوسنی بنشینند. او آخرین فردی بود که رسیده بود. همان‌طور که برنامه‌ریزی کرده بود.

درباری‌ها و عالی‌رتبه‌ها منتظر شاه و شاهزادگان بودند تا مجمع حضار در تالار کامل شود. دست‌کم پانصد یا ششصد نفر بودند. هرکس که آرزو داشت روزی برای خود کسی شود، اینجا بود. این جماعت از انرژی مردانی لبریز بود که حاضر بودند حالا که شاه برگشته بود چشمان برادرانشان را دربیاورند تا خود را یک پله در قصر بالاتر ببرند. درست میان آن آشوب ایستاد. تا جماعت او را دیده و قدم به عقب گذارند. احترام گذاشتن چیزی نبود که دانارا را راضی کند.