معرفی و دانلود کتاب پشت شیشه‌های مات

معرفی کتاب پشت شیشه‌های مات

کتاب پشت شیشه‌های مات نوشته‌ی عزت الله الوندی، زندگینامه‌ی داستانی شهید آیت الله بهشتی را از دید نوه‌ی لینگن، یکی از 53 گروگان لانه جاسوسی آمریکا برای نوجوانان روایت کرده است.

نویسنده‌ی این اثر سعی می‌کند در اثرش مقتضیات این گروه سنی را لحاظ کند. بیان روایت زندگی شهید بهشتی از زبان شخصیت‌های مختلف داستان، انتخاب یک زمینه‌ی داستانی تازه‌تر، خارج از عرف معمول این دست کتاب‌ها، حجم کم کتاب و بیان کردن اصل مطلب در حدود 100 صفحه، تقسیم‌بندی همین حجم کم در 12 فصل مختلف، روایت خطی ساده با بازگشت به عقب‌های کوتاه و توانایی خلق چند نیمه شخصیت دیگر به جز شخصیت اصلی داستان نکاتی است که مخاطب نوجوان کتاب را به خواندن آن علاقمند می‌کند.

لینگن در 444 روز گروگان بودنش در ایران، ملاقاتی با شهید بهشتی انجام داده بود. او خاطرات این دیدار را برای نوه‌اش بیان می‌کند و این نوجوان که تحت تاثیر زندگی شهید بهشتی قرار گرفته درباره‌ی وی تحقیقاتی را انجام می‌دهد. همین خاطرات دستمایه‌ی این کتاب می‌شود.

گروگان لینگن که سال‌ها در ایران زندگی کرده، حتی به آداب، رسوم، مثل‌ها و باورهای ایرانی هم تسلط کافی دارد و عبارت «شیری یا روباه» را بارها از نوه‌اش سؤال می‌کند. به دلیل حضور شهید بهشتی در مرکز اسلامی ‌هامبورگ آلمان بیشترین قسمت کتاب در آلمان و آمریکا اتفاق می‌افتد و جالب اینکه الوندی کتاب «پشت شیشه‌های مات» را در مدت 4 ماه نوشته است.

سید محمد بهشتی متولد 1307 اصفهان بود. با علاقه به تحصیل علوم دینی، مدرسه را رها کرد و وارد حوزه علمیه شد. در کنار تحصیل علوم دینی، دیپلم ادبی‌اش را گرفت و در سال 1330 با دریافت لیسانس به قم بازگشت و مشغول تدریس زبان انگلیسی شد.
او سپس دکترای فلسفه الهیات را خواند و با شرکت فعال در مبارزات از سوی ساواک مجبور به عزیمت به تهران شد. آیت الله بهشتی ‌به هامبورگ رفت و سرپرستی مسجد و تشکل مذهبی جوانان آن شهر را عهده‌دار شد. در این مدت در سفرهایی، چند دیدار با امام داشت.

وقتی به ایران بازگشت، چند بار به زندان افتاد. در آذرماه 1357 شورای انقلاب را تشکیل داد و پس از پیروزی انقلاب، همواره در صحنه‌های گوناگون نقش محوری داشت تا اینکه در هفتم تیر سال 1360 در حزب جمهوری اسلامی به دست منافقین شهید شد.

در بخشی از کتاب پشت شیشه‌های مات می‌خوانیم:

پدربزرگ گفته بود: «بله، دوازدهمین سالگرد واقعه‌ی 15 خرداد بود. عده‌ای از طلبه‌های حوزه‌ی علمیه‌ی قم برای یادآوری خاطره‌ی شهدای 15 خرداد 42 جمع شدند و بر ضد شاه و دار و دسته‌اش شعار دادند. آن روز، وضع قم که خیلی سیاسی بود، به هم ریخته بود. آن‌ها جلو در ورودی مدرسه‌ی فیضیه شعار می‌دادند و به سمت مأموران سنگ پرتاب می‌کردند. مأموران به سمت آن‌ها حمله کردند و 26 نفر آن‌ها را با خود به کلانتری بردند.

دو روز بعد، عده‌ای دیگر از طلبه‌ها، در حالی که با عبا و عمامه صورت خود را پوشانده بودند، روی بام مدرسه‌ی فیضیه رفتند و برای آزادی دوستانشان شعار دادند و به سمت مأموران سنگ پرتاب کردند. فرمانده مأموران، با بلند‌گوی دستی به طلبه‌ها هشدار داد که اگر از شعار دادن دست بر ندارند، عواقب جبران‌ناپذیری در انتظار آنان است؛ اما آن‌ها همچنان شعار می‌دادند. فرمانده، بیسیم‌اش را روشن کرد و نیروی کمکی خواست. چند دقیقه‌ی بعد، پلیس تقویتی وارد میدان شد.

آن‌ها مدرسه‌ی فیضیه و مدرسه‌ی دارالشفا را محاصره کردند و چند دقیقه‌ی بعد، هر پلیس یک طلبه را گرفته بود تا او را به زندان منتقل کند. آن‌ها 240 طلبه را بازداشت کردند. یک روز بعد، آیت الله مرعشی نجفی و آیت الله گلپایگانی و آیت الله شریعتمداری در خانه‌ی فرزند آیت الله حائری جلسه‌ای تشکیل دادند تا 240 طلبه‌ی دستگیر شده را آزاد کنند و به واقعه پایان بدهند.