معرفی و دانلود کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست

معرفی کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست

خیلی وقت‌ها احساساتمان ما را گیج می‌کنند؛ اگر مثل پسربچه‌ی کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست درون‌گرا باشید که بیشتر هم گیج می‌‌شوید؛ ولی اصلا جای نگرانی نیست. آن الکات در این کتاب به ما می‌آموزد چطور احساساتمان را شناسایی و کنترل کنیم و در مواقع بروز اضطراب، واکنش‌های درست از خودمان نشان دهیم.

درباره‌ی کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست

محیط‌های پرسروصدا یا صداهای بلند برای بسیاری از بچه‌های درونگرا، اضطراب‌آفرین و چالش‌برانگیز است. با بو، پسربچه‌ی کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست (When things get too loud) اثر آن الکات (Anne Alcott) همراه می‌شویم تا باهم از موقعیت‌های اضطراب‌زا به سلامت و خیال راحت عبور کنیم. این کتاب درمورد کنترل احساسات و تنظیم هیجانات در کودکان است که در قالب داستانی مصور، تکنیک‌های کاربردی و جالبی برای کاهش اضطراب اجتماعی در کودکان درون‌گرا ارائه کرده است.

اولین کاری که برای درک بهتر بو باید انجام دهید، ساختن یک احساس‌سنج است؛ بو در اتاقش یک احساس‌سنج دارد که در شرایط گوناگون با استفاده از آن،‌ به حال خود از یک تا ده، یک نمره می‌دهد. در کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست می‌فهمیم چه شرایطی بو را مضطرب می‌کند، و او برای آرام شدن چه راه‌حل‌هایی را به کار می‌بندد. فهمیدن آنکه هرکس منحصربه‌فرد و متفاوت است و همه با ویژگی‌های خاص خود محترم و ارزشمند هستند، باعث می‌شود بچه‌ها از بروز احساسات مختلف در شرایط گوناگون مضطرب و خجالت‌زده نشوند و راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار کنند.

کودکان مضطرب معمولاً با چالش‌های زیادی در ارتباط با دیگران روبه‌رو هستند. کمک به آن‌ها برای درک بهتر هیجاناتشان باعث افزایش اعتماد‌به‌نفس و در نتیجه بهبود ارتباط‌ آن‌ها با دنیای بیرون می‌شود. کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست با زبان کودکانه و تصاویر زیبا، داستان آموزنده‌ای برای کودک شما به شمار می‌آید.

این کتاب اثری از آن الکات، با ترجمه‌ی بیتا حسینی از سوی انتشارات برکه آبی در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به کودکان 7 تا 10 ساله‌ در شناخت و مدیریت احساسات و هیجاناتشان کمک می‌کند.

در بخشی از کتاب وقتی همه جا پر از سر و صداست می‌خوانیم

سرو‌کله‌ی یک پسر هم پیدا می‌شود؛
پسری مثل من.
پسر برایم دست تکان می‌دهد. دلم می‌خواهد فرار کنم.
من فقط به یک چیز فکر می‌کنم: فرار. احساس می‌کنم شماره ی «6» ، «7» یا «8» هستم.
هی آنجا! کلبه‌ی بابا! قلبم تند تند می‌زند.
در چوبی کلبه را می‌بندم. کلبه حسابی تاریک می‌شود. من وسط جعبه‌ها و بوهای مختلفی که به دماغم می‌خورد می‌نشینم و خودم را جمع می‌کنم.
چشم‌هایم چیز براق کوچولویی را می‌بیند.