معرفی و دانلود کتاب من هنوز یک پرنده‌ام

معرفی کتاب من هنوز یک پرنده‌ام

مرتضی سخاوت در کتاب من هنوز یک پرنده‌ام، داستان پسری معلول به نام فرزاد را روایت می‌کند که قرار است در یک نمایشنامه بازی کند اما به دلیل مشکل پاهایش از بازی کردن در نمایش گریزان است.

امروزه یکی از برنامه‌های مهم و قابل توجه حوزه هنری تبیین اهداف هنر انقلاب اسلامی برای نوجوانان است، زیرا در سنین کودکی و نوجوانی باورپذیری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

در حوزه هنرهای نمایشی، تئاتر یک ابزار اطلاع رسانی قوی است که همیشه پیام را به بهترین شکل به مخاطب می‌رساند لذا تئاتر برای ارتباط با کودکان و نوجوانان زبانی گویا تلقی می‌شود.

در بخشی از کتاب من هنوز یک پرنده‌ام می‌خوانیم:

صدای مادر: فرزاد! فرزاد! عزیزم گوش کن؛ گوش کن ببین چی می‌گم...

[در این دم نور می‌پرد، اما صدای هق هق گریه‌های فرزاد، در حالیکه دم به دم کمتر و کمتر می‌شود، ادامه پیدا می‌کند، با تمام شدن صدای گریه‌ی فرزاد، نور تمام صحنه را فرا می‌گیرد، صحنه‌ای که سحرگاه ساحل صخره‌پوش جزیره‌ای است، فرضی، در آب‌های نیلگون جنوب. اما آنچه در نگاه نخست در این مکان، توجه را به خود جلب می‌کند، نقوش حکاکی شده‌ی چهره و نیم تنه‌ی آدمیانیست اعم از زن و مرد و کودک بر روی صخره‌ه‌ای ایستاده و نشسته که بر شانه‌هاشان، در عمق، تصویر زنده‌ی آبی آسمان را داریم و پرواز شادمانه‌ی مرغان دریایی و بر چهره دریا، آوای مرغان دریایی و سیلی‌های پی در‌ پی موج‌ها. بازیگران اکنون در حالیکه به چهره و لباس‌های نمایش خود سر و سامان می‌دهند، در صحنه پراکنده‌اند، فرزاد اما در میان آن‌ها دیده نمی‌شود. در این دم خانم کارگردان شتابان به صحنه وارد می‌شود.]

نقش ماهرخ (به خانم‌کارگردان): تونستی راضی‌اش کنی بازی‌کنه خانم؟
خانم کارگردان (بی‌توجه به حرف ماهرخ): لباس‌های فرزاد کجاست بچه‌ها؟
نقش لنگک: اونجاست، انداخته رو اون صخره.
خانم کارگردان: یکی ببره، بده بپوشه.
[ماهرخ لباس‌های فرزاد را از روی صخره برداشته، بیرون می‌برد.]
نقش خارا‌سلطان (به سُخره): پس سرانجام فرزاد‌ خان‌مون به بازی در نمایش‌مون رضایت می‌دهد؛ هورا.
(بچه‌ها خنده‌زن هورا می‌کشند.)