معرفی و دانلود کتاب من حریم خصوصی دارم: به بدن من احترام بگذارید

معرفی کتاب من حریم خصوصی دارم: به بدن من احترام بگذارید

لپ گلی کوچولو اینجا است تا با شما درمورد موضوع مهمی صحبت کند؛ لپ‌های تپلی و صورتی‌اش! کتاب من حریم خصوصی دارم به شما می‌گوید بچه‌ها هم حریم خصوصی دارند و باید به آن احترام گذاشت. ثانیه بنجیک کانگال به کمک تصویرسازی زیبای جانسو آرکان از نه گفتن در برابر غریبه‌ها و مراقبت کودکان از خود گفته است.

درباره‌ی کتاب من حریم خصوصی دارم

خیلی وقت‌ها نمی‌دانیم در برابر چه درخواست‌هایی باید «نه» بگوییم؛ نه گفتن به غریبه‌ها نه فقط مربوط به رد کردن پیشنهادشان برای رفتن به جایی، بلکه برای دست زدن به اعضای بدنمان نیز هست. ثانیه بنجیک کانگال (Saniye Bencik Kangal) در کتاب من حریم خصوصی دارم (Balyanaklar İçin Mahremiyet Kitabı) ماجرای لپ گلی و لپ‌های صورتی‌اش را تعریف می‌کند. لپ گلی خیلی خوب «نه گفتن» به غریبه‌ها را یاد گرفته و نمی‌گذارد آدم‌ها دائماً به او دست بزنند.

گفتن اینکه «لپ‌هات چقدر قشنگ‌اند» یا «لپ‌هات مثل سیب هستند» دلیل نمی‌شود دست زدن به لپ‌ها بدون اجازه درست باشد. ثانیه بنجیک کانگال در کتاب من حریم خصوصی دارم تلاش کرده تا مهارت نه گفتن را به بچه‌ها آموخته و حدومرز مجاز ارتباط فیزیکی با غریبه‌ها را برایشان تعریف کند. جدا از اندام‌های خصوصی بدن کودک که هیچ‌کس جز مادر و پدر حق دیدن و دست زدن به آن را ندارد، لمس دیگر اعضای بدن کودک هم بدون اجازه‌ی خودش یا والدین، اشتباه است.

لپ گلی به کودکان یاد می‌دهد در چنین مواقع چه جملاتی را بگویند تا غریبه‌ها نتوانند به آن‌ها دست بزنند. همین‌طور درمورد این موضوع حرف می‌زند که در مواقع اضطراب باید پیش چه کسانی رفت و مشکل خود را با چه افرادی در میان گذاشت. پدر و مادر، معلمان و مربیان افراد قابل‌اعتمادی هستند که کودکان می‌توانند هنگام تجربه‌ی اضطراب، نزد آن‌ها بروند. کتاب من حریم خصوصی دارم با بیان ساده و کودکانه‌ای که ثانیه بنجیک کانگال برگزیده و تصویرهای زیبای جانسو آرکان، کتابی آموزنده برای کودکان در حوزه‌ی مراقبت از خود و مهارت «نه گفتن» است.

این کتاب توسط نازلی خلیلی صفا ترجمه شده و به همت انتشارات برکه آبی در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب من حریم خصوصی دارم برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب برای کودکان 5 تا 8 سال برای تقویت مهارت «نه گفتن» در آنان، مناسب است.

در بخشی از کتاب من حریم خصوصی دارم: به بدن من احترام بگذارید می‌خوانیم

اگر لپ‌های تپل مپل دارید، زندگی گاهی برایتان سخت می‌شود.

با گفتن: «وای چه لپ‌های خوشگلی» یا «لپ‌هات مثل سیب هستند» دست‌ها به سمت لپ‌های من دراز می‌شوند.

اجازه نمی‌دهم دست‌های غریبه‌ای به سمت لپ‌هایم دراز شود. فوراً چند جمله به آن‌ها می‌گویم: «نه! این‌ها لپ‌های خودم هستند. بدون اجازه نمی‌توانید به آن‌ها دست بزنید. حتی اگر خوشتان هم بیاید، نمی‌توانید به چیزی که مال من است نزدیک شوید.»