معرفی و دانلود کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها

معرفی کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها

سفری جذاب به چهار قاره و زندگی پنج دیکتاتور مشهور! ویتولد شابوفسکی در کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها، سراغ قابلمه سوپ و دیگ پلو و گوشت بز و انواع غذاهای دیگر آشپزخانه دیکتاتورها می‌رود و داستان آشپزهای شخصی آنان را روایت می‌کند.

درباره کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها:

تا زمانی که غذای خوبی برای وعده‌های روزانه‌شان بپزی، این بخت را داری که تو را نکشند!

کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها (How to feed a dictator) زندگی آشپزهایی را به تصویر می‌کشد که گویی بر لبه تیغ قدم می‌زنند، آنان باید به قدری از هوش و درایت برخوردار می‌بودند که با توجه با اخلاق و روحیات دیکتاتورها برایشان غذا درست می‌کردند و همواره باید حواس‌شان را به شور و بی‌نمک نبودن غذا جمع می‌کردند.

شاید تصور کنید سیاست و غذا نمی‌توانند در کنار یکدیگر قرار بگیرند، اما این کتاب این دو مسئله را به خوبی کنار هم گذاشته است. زندگی خصوصی دیکتاتورها یکی از آن مسائل هیجان‌انگیزی است که آثار زیادی در موردشان نوشته شده است. سَرَک کشیدن به زندگی دیکتاتورها از چشم آشپزخانه و ارزیابی تاریخ در حین آشپزی مسئله‌ای‌ست که ویتولد شابوفسکی (Witold Szabłowski) به آن پرداخته است. او با آشپزهای شخصی پنج دیکتاتور - فیدل کاسترو، انور خوجه، عید امین، پل پوت و صدام - که به کشتار و سرکوب مشهور بودند، مصاحبه و گفت‌وگو کرده است.

ویتولد شابوفسکی که شغل اصلی‌اش روزنامه‌نگاری‌ست، پنج قاره گوناگون از آسیا تا آفریقا و از آمریکای جنوبی تا اروپا را برای یافتن پنج آشپز شخصی دیکتاتورها زیر پا می‌گذارد. نزدیکشان می‌ایستد، به تماشای آشپزی‌شان و درهم آمیختن رنگ‌ها و بوها و طعم‌ها می‌نشیند، آشپزها نیز غذاها را درست به همان شکل که برای دیکتاتور طبخ می‌کردند، می‌پزند؛ درست به همان اندازه نمک و ادویه به غذا می‌زنند و در مورد غذاهای موردعلاقه آن‌ها صحبت می‌کنند. این آشپزها هر یک زندگی عجیب و غریبی را پشت سر گذاشته‌اند، که جذابیت روایت‌های آن‌ها از دیکتاتورها را دوچندان می‌کند.

اینکه وقتی کامبوجی‌ها از گرسنگی تا آستانه مرگ می‌رفتند، پل پوت چه می‌خورد؟ یا شایعه‌ای که می‌گفت عیدی امین گوشت انسان می‌خورد حقیقت دارد یا نه؟ صدام حسین پس از فرمان کشتار هزاران کُرد چه غذایی خورد؟ فیدل کاسترو در حالی که جهان را تا مرز جنگ هسته‌ای برد، چه غذایی سفارش داد؟ کدام یک غذای ملایم دوست داشتند و کدام یک غذای تند؟ کدام‌شان استیک را به صورت نیم‌پخته می‌خورد و کدام‌شان به صورت کاملاً پخته دوست داشت؟ آیا غذایی که دیکتاتورها می‌خوردند تأثیری روی سیاست‌هایشان می‌گذاشت؟ این‌ها پرسش‌هایی هستند که نویسنده در طول گفت‌وگو با آشپزهای شخصی این دیکتاتورها تلاش می‌کند پاسخ‌شان را بیابد.

نکوداشت‌های کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها:

- شگفت‌انگیز. (Minneapolis Star Tribune)
- ترکیبی جالب از سیاست و غذا... به هدف زد. (Reading Envy)
- مراقبه‌ای بسیار عمیق در ارتباط میان غذا و قدرت. (Larry Wolff, New York University)
- نگاهی تشویش‌آور به ذائقه‌ی پنج تن از بدنام‌ترین دیکتاتورهای قرن بیستم. (Barnes & Noble)
- تصاویری خصوصی از این که این پنج رهبر بی‌رحم، در خانه و بر سر میز غذا چگونه بودند. (NPR)
- علاقه‌مندان به غذا و تاریخ نمی‌توانند در برابر این تشریح‌های بی‌واسطه مقاومت کنند. (Publishers Weekly)
- یک مطالعه سریع، اما پُرتنش. من از سرعت نبضم هنگام مطالعه تعجب کردم. (Victoria Irwin, FangirlNation)
- کتابی بسیار خاص... برای توصیف گرسنگی ناراحت‌کننده‌ای که فرد با خواندن این کتاب احساس می‌کند، به کلمه جدیدی نیاز داریم. (Maclean’s)

کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به زندگی‌نامه دیکتاتورها علاقه‌مند هستید، این کتاب شگفت‌انگیز را از دست ندهید.

با ویتولد شابوفسکی بیشتر آشنا شویم:

ویتولد شابوفسکی در سال 1980 در لهستان متولد شد. او مدرک خود را از دانشگاه روزنامه‌نگاری و علوم سیاسی ورشو دریافت کرد. این روزنامه‌نگار به دلیل گزارش‌هایش در مورد مشکلات و سختی‌های مهاجرت غیرقانونی به اروپا و قتل عام لهستانی‌ها در اوکراین جوایزی را از آنِ خود کرده. او همچنین از کشورهای ایسلند، آفریقای جنوبی و کوبا اخبار و گزارشاتی را پوشش داده است.

شابوفسکی در سال 2014 کتاب خرس‌های رقصان را به چاپ رساند که مجموعه‌ای از گزارش‌هایش در مورد ملت‌های گوناگون در اروپای مرکزی و مسیر رسیدن‌شان به آزادی را در بر می‌گیرد.

در بخشی از کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها می‌خوانیم:

در خیابان‌های عریضی که صدها خانه بمباران شده‌اند و بازسازی نشده‌اند، بلوک ایست‌بازرسی‌های نظامی وجود دارد.

تاکسی‌های زرد روشن، به‌سرعت رد می‌شوند؛ اینجا در بغداد مثل نیویورک اصرار دارند که رنگ زرد لیمویی تاکسی‌ها باید خیره‌ات کنند.

راهنما و مترجم‌ام حسن، بعد از تقریباً دو سال جستجو، آخرین آشپز زندۀ صدام حسین را برایم پیدا کرد. اسمش ابو علی است و سال‌ها از صحبت دربارۀ دیکتاتور امتناع کرده است، زیرا از انتقام امریکایی‌ها می‌ترسید. حسن بعد از دوازده ماه بالاخره توانست او را برای صحبت کردن راضی کند.

سرانجام موافقت کرد، اما شرط و شروط‌هایی گذاشت: در شهر قدم نمی‌زنیم، باهم آشپزی نمی‌کنیم و با وجود درخواستم، من و حسن نمی‌توانستیم او را در خانه‌اش ملاقات کنیم. قرار شد چند روز بعد، در اتاق در بستۀ هتلم قرار بگذاریم؛ ابوعلی هر چیزی را که به‌خاطر می‌آورد برایم می‌گفت و این پایان ماجرا بود.

حسن توضیح داد: «او هنوز می‌ترسد، اما برای کمک بسیار مشتاق است.» و بلافاصله اضافه کرد: «او مرد خوبیه.»

بنابراین منتظر شدیم تا ابو علی بیاید و در این حین حسن قمپز در می‌کرد که روزنامه‌نگارانی از تمام کشورها را همراهی کرده است، در هر درگیری که عراقی‌ها داشتند، از تهاجم امریکایی‌ها تا جنگ داخلی تا جنگ علیه داعش و هیچ‌کدامشان حتی از دماغشان خون نیامده است. برای اطمینان از اینکه لکۀ ننگی در کارنامۀ درخشانش نباشم، اجازه نمی‌داد حتی تنهایی از خیابان رد شوم.

وقتی می‌گوید شهر ناامن است حرفش را باور نمی‌کنم: درست کنار هتلم، نمایشگاه ماشین جگوار است و کمی آن‌طرف‌تر، یک مرکز تجاری خرید بزرگ. در اینجا پلیس و نیروهای امنیتی ازدحام کرده‌اند.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌غذا
میان‌وعده
صبحانه
سوپ ماهی دزدان: داستانی از ابوعلی، آشپز صدام
میان‌وعده
ناهار
بز کبابی: داستان اوتونده اودِرا، آشپز عیدی امین
میان‌وعده
عصرانه
شکرپاره: داستان آقای کا، آشپز انور خوجه
میان وعده
شام
ماهی در سس انبه: داستان ایراسمو و فلورِس، آشپزهای فیدل کاسترو
دسر
سالاد پاپایا: داستان یونگ موئون، آشپز پل پوت
ادویه‌