نقد، بررسی و نظرات کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها - ویتولد شابوفسکی
4
74 رای
مرتبسازی: پیشفرض
عارف محبی
۱۴۰۴/۰۵/۱۷
00
نویسنده و خبرنگار لهستانی ویتولد شابوفسکی بعد از گذراندن دوره ای اشتغال در کسوت یک آشپز و درک اهمیت عادات غذایی در شخصیت شناسی افراد، تصمیم به بررسی عادات غذایی چندین دیکتاتور بزرگ قرن از جمله صدام حسین، عیدی امین، پل پورت، خوجه انور و فیدل کاسترو از طریق مصاحبه با آشپزهای آن ها میگیرد، در حین بررسی به اوضاع اجتماعی زمان حکومت دیکتاتورها نیز اشاره ای داردکتاب موضوع جالبی دارد. بخش مرتبط با صدام جذابترین بخش کتاب بود از نظر من. در مورد ترجمه چون متن اصلی کتاب را نخواندم مطمئن نیستم اما احساس میکنم ترجمه روان نبود و گاهی تحت اللفظی ترجمه شده بود، البته این فقط نظر شخصی هست و ممکن است با خواندن متن اصلی نظرم تغییر کند. از اواسط کتاب تعداد اسامی زیاد شده و در بخش خمر های سرخ به بیشترین حد خودش میرسه که تعدد اسامی گیج کننده میشه، اگر مثل من با این موضوع مشکل دارید یکم در اواخر کتاب گیج خواهید شد شاید فکر کنید که کتاب فقط درباره ی آشپزیه اما اینطور نیست بلکه دیکتاتورها رو از چشمای سرآشپزهاشون توصیف کرده
قسمت صدام جذابیت داشت خیلی توضیحات اضافه داشت که باعث میشد حوصلتون سر بره. کتاب درمورد چنتا دیکتاتور که شاید اسماشونم بعضیاشون نشنیده باشین، برای رفع کنجکاوی و اشنایی با جزییات زندگی دیکتاتورا خوبه، کناب داره میگه هر چه قدر خون خوار باشی و ظالم بازم در نهایت به زباله دان تاریخ میوفتی انشالله که تمامی دیکتاتورها زودتر به همین سرنوشت دچار بشن
تقسیم بندی دیکتاتورها آیا از نظر نویسنده است؟ یا واقعا اینطور است؟ نمیدانم. فیدل کاسترو کسی که تاکنون به عنوان انقلابی میشناختم و حالا دیکتاتور؟؟ کتاب در مورد انسانهایی است که نه کاملا سیاه بلکه خاکستری هستند چون اطرافیانشان نمیپذیرند که آنها جانی و خطرناک بودهاند. پراکنده بودن مطالب ایجاد سر در گمی میکند. ازیک سرنوشت به سرنوشت دیگری رفته و دوباره برمیگردد وتمرکز را به هم میزند اما روی هم رفته مطالب کتاب برایم خیلی جالب بود و با علاقه ادامه میدادم. ممنون
به نظرمن تااینجاکه من خوندم یعنی داستان صدام بدنبود چون جنگ بین ایران وعراق بود برای ما که ایرانی هستیم روبه کتاب جذب میکرد برای خوندن درمورد قلم نویسنده هم بایدبگم زیادجالب نبود چون اون حس که وقت خوندن کتاب که خودتو توی اون مکان ببینی رومیخواستی بگیری بابیان نویسنده گم میکردی چونکه یه دفعه پرت میشدی به جایی دیگه یاداستان میرفت ازدهن یکی دیگه بیان میشد، به هرحالاین حسی بود که من داشتم.
باسلام.. اول، تشکر کنم از عوامل کتابراه بابت زحماتی که برای این برنامه کشیده و میکشند..
دوم، درباره کتاب.. کتاب نسبتا خوبی بود که ادم با خوندنش میتونه تاریخ رو از یه زاویه دیگه ببینه اما بنظر من یجاهایی نویسنده رشته کلام از دستش خارج میشد و کمی به بیراهه میرفت و همین موضوع کمی برای من که یه کتابخوان ساده و معمولی هستم خسته کننده میشد اما در مجموع خوندنش خالی از لطف نیست
دوم، درباره کتاب.. کتاب نسبتا خوبی بود که ادم با خوندنش میتونه تاریخ رو از یه زاویه دیگه ببینه اما بنظر من یجاهایی نویسنده رشته کلام از دستش خارج میشد و کمی به بیراهه میرفت و همین موضوع کمی برای من که یه کتابخوان ساده و معمولی هستم خسته کننده میشد اما در مجموع خوندنش خالی از لطف نیست
کتاب جالبی بود البته از این نظر که موضوع منحصر به فردی داشت و اینکه من به شخصه هیچ وقت درباره غذا و آشپزهای دیکتاتورها فکر نکرده بود. ولی کتاب ارزش یکبار خواندن و آشنا شدن با این قسمت زندگی دیکتاتورها را دارد. این کاش نویسنده دستش باز بود و عکسی از این آشپزها را منتشر میکرد با سپاس
فقط میتونم بگم که سرگرم کننده بود، البته بعضی از دیکتاتورها خیلی قدیمی بودند و جوری نبود که برای مخاطب ایرانی خیلی مهم باشه و اسامی زیاد افراد هم از جذابیت کتاب کم کرده بود. فقط فکر میکنم سرگذشت صدام حسین به خاطر هشت سال جنگی که بین ایران و عراق اتفاق افتاد حس کنجکاوی آدم رو بر میانگیزد.