معرفی و دانلود کتاب محدودکننده‌ها

معرفی کتاب محدودکننده‌ها

احتیاط کنید! این ردپای حشره‌ای غول‌پیکر نیست که بر پشتتان احساس می‌کنید، این عرق سردی است که وقتی مشغول خواندن کتاب محدودکننده‌ها هستید به تنتان می‌نشیند! داستان تی جی پین درباره‌ی یک آزمایشگاه مخوف زیرزمینی است که با دست‌کاری ذهن انسان می‌خواهد کنترل دنیا را به دست بگیرد. برخاستن قهرمانی از دل این تشکیلات مخوف آن‌قدر عجیب و جذاب است که نمی‌توانید خواندن داستان را یک لحظه رها کنید. نویسنده در ترکیب ژانر وحشت و علمی- تخیلی عملکردی استثنایی دارد.

درباره‌ی کتاب محدودکننده‌ها

فرورفته‌ در صندلی راحتی، در حال لغزاندن مردمک‌های چشم روی سطور، با ابروهای بالاانداخته و نگاه مضطرب، احتمالا با ناخن‌هایی که نصفه‌نیمه جویده شده‌اند: این دقیقا حالتی است که اطرافیانتان شما را در حین خواندن کتاب محدودکننده‌ها (Intercepts) اثر تی جی پین (T.J. Payne) پیدا خواهند کرد.

داستان این کتاب با مصائب جو آغاز می‌شود، کسی که در قعر زمین عهده‌دار یک تشکیلات مخفی دولتی شده تا پروژه‌ای مهیب را به سرانجام برساند: او باید با دست‌کاری ذهن انسان‌ها عملیاتی را به انجام برساند که بازیابی اطلاعات و تسلط بر جهان از طریق تسلط بر افکار ممکن شود. بودن در اعماق زمین باعث شده او هم شبیه به سنگ‌های لایه‌های زیرین زمین سخت و انعطاف‌ناپذیر به نظر برسد. تصور کنید انسانی را که در دام کمال‌گرایی مزمن و اعتیاد به شغل آزاردهنده‌ای گرفتار آمده؛ کیست که نداند تاریکی چگونه همه‌ی ابعاد دیگر وجودش را می‌بلعد تا تنها یک وجه از روانش روشن و مولد باشد؟ تی جی پین به گذشته‌ی جو نقب می‌زند، زنی که رهایش کرده، دختری که از او بی‌خبر است و زندگی‌ای که می‌توانست به‌جای تاریکی و غم و کار با روشنی و رضایت و نشاط پر شده باشد. جو ناگهان با حقایقی مواجه می‌شود که هرگز انتظارشان را نداشته: آیا این دختر چنگال در اسیر سیستمی اهریمنی، دختر اوست؟! آیا او «واقعاً» نگهبان این جهنم است؟! چه باید کرد وقتی کارد به‌کندی روی حنجره‌ی انسانیت به حرکت درآمده و تو آخرین فریاد برآمده از این گلویی؟! بهتر این است که این کتاب را جرعه جرعه بنوشید!

اگر روزی چیزی قادر باشد بشر را از چنگال خودش نجات دهد، اخلاق است. در هنگام خواندن کتاب محدودکننده‌ها اجازه بدهید تا پین از شما سوالاتی بنیادین بپرسد تا نهان‌ترین لایه‌های روانتان کاویده شود: اخلاق چیست و ما تا کدام نقطه پایبند به چارچوب‌هایمان هستیم؟ آیا هویت فردی باید فدای مصلحت جمعی شود؟ قربانیان علم به‌راستی چه حق زایل‌شده‌ای بر گردن بشریت دارند؟ هنگام خواندن ماجراهای این آزمایشگاه، به تمام آزمایش‌های مشابهی فکر کنید که به بهانه‌ی نجات بشریت، شر دامنگیری را روانه‌ی جوامع کرده‌اند.

افزون بر پیرنگ پرتعلیق و شخصیت‌های لایه‌لایه، آنچه محدودکننده‌ها را به اثری ویژه تبدیل می‌کند گنجایشی است که برای جولان نیروهای خیر و شر نشان می‌دهد. نویسنده با تبحر خاصی قهرمان‌ها و ضدقهرمان‌های خود را به شما می‌شناساند و به خواننده‌ی خود فرصت می‌دهد تا به‌اندازه‌ی کافی با هریک آشنا شود. این آشنایی عمیق به مخاطب هیجان مضاعفی را تزریق می‌کند و او را مانند قهرمان‌های اثر در تعلیق برای تصمیم‌های سرنوشت‌ساز نگه می‌دارد.

تی جی پین به‌خصوص در ترسیم تغییرات جو درخشان است و می‌داند که چطور او را از جایگاه پدری بی‌مسوولیت و کارمندی تک‌بعدی و وفادارْ به قهرمانی جنگجو که آرمانی ضد تشکیلات موجود دارد برساند. سایر شخصیت‌ها هم مانند این کاراکتر به‌خوبی پرداخته شده‌اند. پین مثل جادوگری، قهار کلمات را طوری بر صفحه‌ی کاغذ می‌چیند که طلسم آن‌ها خواننده را تا آخرین کلمه مسحور و مسخ نگه می‌دارد و کاری می‌کند که رنج آن‌ها را رنج خود بداند و شادی‌شان را شادی خود.

قلم تی جی پین روان است و در فضاسازی بسیار موفق عمل می‌کند. او مختصات ژانر را به‌خوبی می‌شناسد و همین باعث می‌شود که در ایجاد طیف مختلفی از احساسات بسیار حرفه‌ای عمل کند. او چنان در توصیف آزمایشگاه و ابزار تبحر نشان می‌دهد که گویی خواننده را در آن مکان مغموم و مرموز احضار کرده و دیگر به او اجازه‌ی خروج نداده است. البته که خواننده‌ی گرفتار در ترس و تعلیق خوب می‌داند که نویسنده‌ی برجسته‌ی جنایی او را به سلامت از هزارتوی وحشت و توحش عبور خواهد داد.

این کتاب را امین ریسمان‌کارزاده به فارسی ترجمه کرده و نشر افرا آن را به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب محدودکننده‌ها

• یکی از کتاب‌هایی که تا ابد موردعلاقه‌ام خواهد بود. (برندن بیکر)
• کتابی که دلتان نمی‌خواهد اصلا زمینش بگذارید. (آمازون)

کتاب محدودکننده‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای شمایی است که عاشقانه به دنبال تجربه‌ی فضاهای جدید در ژانر علمی- تخیلی با چاشنی ترس و وحشتید.

در بخشی از کتاب محدودکننده‌ها می‌خوانیم

جو گرهارد وارد اتاقش شد. اتاقش آنقدر کوچک بود که وقتی قدم برمی‌داشت، به دیوار قهوه‌ای محکمی که در انتهای آن قرار داشت، می‌رسید و سپس برمی‌گشت و راهش را به سمت دیگری ادامه می‌داد. اتاق جو درواقع اتاقی بسته، بدون پنجره و با هوایی کمی خنک بود، اما هرچه بود، یک اتاق محسوب می‌شد؛ جایی که می‌توانست در آنجا تمرین سخنرانی‌اش را در خلوت انجام دهد. پس شروع به خواندن کرد: «این وظیفه‌ی منه که بهتون اطلاع بدم که کارمندهای من از ماه مارس تا الان به تعطیلات نخواهند رفت.» سپس سر همان جمله مکث و فعل جمله را با مداد درست کرد: «نرفته‌اند.» بعد سرش را تکان داد و با خودش ادامه داد: «نخواهند رفت درست نیست، نخواهند رفت درست نیست، نخواهند رفت درست نیست.»

در طول بیست سال اخیر جو همیشه با طرز گویش مخصوصش که مربوط به ویرجینیای غربی بود، مشکل داشت. برای همین یکی از همکارانش، هانا، به‌شوخی می‌گفت: «هربار که جو در دستور زبان اشتباه می‌کنه، باید مهمونی بده.» جو هم به این حرف می‌خندید، اما می‌دانست که هانا درست می‌گوید. چندان مهم نبود که بحث‌ها و استدلال‌های او تا چه اندازه می‌توانستند در واشنگتن مورد توجه قرار بگیرند، اگر یک بار از گویش اشتباهی استفاده می‌کرد، همه یادشان می‌ماند که او در دانشگاه ییل، هاروارد یا وست پوینت تحصیل نکرده است و به ‌همین دلیل به او به چشم فردی سطح پایین نگاه می‌کردند که تحصیلات دانشگاهی ندارد و فقط چون در کارش مهارت بالایی دارد، اینجا مورد توجه و حمایت قرار گرفته است.

سپس این ‌بار درحالی‌که سعی می‌کرد با لهجه‌ی افراد دانشگاهی صحبت کند، دوباره از اول شروع کرد: «همکاران من از ماه مارس تا الان به تعطیلات نرفته‌ن. این موضوع باعث می‌شه سطح کیفیت محیط کار به شکل غیرقابل‌قبولی کاهش پیدا کنه...» بعد یک لحظه جمله‌اش را قطع کرد و گفت: «عجب متن مزخرفی، لعنتی!»