معرفی و دانلود کتاب عروس کوچک

معرفی کتاب عروس کوچک

کتاب عروس کوچک، تالیف سینا عباسی هولاسو، به زندگی دخترانی از سرزمینمان اشاره دارد، که بازی‌هایشان ناتمام مانده و با لباس سفید عروسی قاطی بازی بزرگترها شدند...

با توجه به این که سن قانونی ازدواج در کشور 13 سال است و ازدواج در سن زیر 13 سال تنها با شرایط خاصی انجام می‌شود، منظور از ازدواج‌های در سنین پایین ازدواج‌هایی است که زیر 13 سال انجام می‌شود. در سال 1394 در مجموع 37117 هزار ازدواج زیر سن 13 سال در کشور ثبت شده است. با توجه به مناطقی که این نوع ازدواج‌ها در آن انجام می‌شود، احتمالا آمار واقعی بسیار بیشتر از رقم ثبتی است. این تعداد ازداوج‌ها حدود 5.5 درصد از کل ازدواج‌های ثبت شده در کشور است. از میان 37 هزار ازدواج زیر 13 سال، تنها 179 مورد زیر 10 سال بوده و 36 هزار 938 مورد نیز بین 10 تا 13 سال انجام شده است. در 9 ماهه اول سال 1395 نیز تعداد کل ازدواج‌های در سنین پایین که بر اساس سن زیر 15 سال محاسبه شده است 29 هزار 710 مورد بوده است.

در بخشی از کتاب عروس کوچک می‌خوانیم:

زیر زمین خانه تنها جایی هست که می‌توانم با خودم تنها باشم. غرق در خیال‌بافی‌هایم. دست عروسکم را می‌گیرم. کنار دبه‌های سیر ترشی می‌نشینم. با آنکه همه جا تاریک و روشن است، اصلا نمی‌ترسم. شاید خیال می‌کنم نمی‌ترسم. از بس با این ترس‌های موهوم با این سایه‌های وحشتناک روبرو شده‌ام که دیگر نمی‌ترسم. شاید با ترس‌هایم کنار آمده‌ام؟!

درست مثل کنار آمدن با کفش‌های قرمزی که آنقدر اوستا محمود به آن‌ها وصله زده که دیگر برای خودشان یک جفت کفش دیگری شده‌اند.

با عروسکم حرف می‌زنم. کلی می‌خندیم. مثلا با نقل‌هایی که عمو یحیی پارسال عید برایمان از ارومیه آورده بود از او پذیرایی می‌کنم. حال بچه‌هایش را می‌پرسم. می‌پرسم از او که وقت می‌کند به درس و مشق آن‌ها برسد؟ حوصله می‌کند تا به خواب‌هایی که می‌بینند گوش بدهد؟ برایشان هر چند سال یکبار لباس می‌خرد؟

صدای زنگ در آمد. از زیرزمین بیرون پریدم. نگار زودتر از من در را باز کرده بود.

آقا جان کلی میوه خریده بود. آن هم بعد چند ماه! به سرعت سراغ تقویمی رفتم که روی دیوار کنار در ورودی زده بودیم که رویش عکس آب میوه‌های پاکتی بود. آب میوه‌هایی که از عکس‌شان معلوم بود که چقدر باید خوشمزه باشند. امروز را پیدا کردم. مناسبتی زیر آن نوشته نشده بود. باعث تعجبم شد. آقا جان هیچ وقت بی‌دلیل میوه نمی‌خرید.

هندوانه را داخل حوض می‌اندازد. از صدای شالاپ افتادن هندوانه در آب نگار خنده‌اش می‌گیرد. ریسه می‌رود. دل درد می‌گیرد. من هم از خنده‌های نگار خنده‌ام می‌گیرد. حالا هر دوی ما می‌خندیدیم. آن هم با صدای بلند. طوری که گلین باجی هم می‌شنید.

ظهر شد. میوه‌های دست نخورده در ظرفی روی هم چیده شده بودند. هندوانه هم قاچ شده بود. نمی‌دانم مادر منتظر چه کسی است؟ دائم به ساعتش نگاه می‌کند. سرش را با هر چیزی گرم می‌کند اما به خوبی معلوم است که زمان برایش به کندی می‌گذرد.

بعد از ظهر شد. سه زن غریبه به خانه ما آمدند. هرگز آن‌ها را به عمرم ندیده بودم. با یک جعبه شیرینی!