معرفی و دانلود کتاب ظرفیت‌های تجاری کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی در بخش High Tech با تاکید بر ایران

معرفی کتاب ظرفیت‌های تجاری کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی در بخش High Tech با تاکید بر ایران

کتاب ظرفیت‌های تجاری کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی در بخش High Tech با تاکید بر ایران نوشته جواد عابدینی، پیشرفت تکنولوژی ایران در صنعت و تجارت، روابط بازرگانی ایران و خاورمیانه و همین‌طور کشورهای اسلامی آسیای غربی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

سهم تجارت و اقتصاد خارجی در اقتصادهای داخلی در حال افزایش است و در این میان همکاری‌های منطقه‌ای نقش مهمی را ایفا می‌نمایند. بنابر تجربه کشورهای پیشتاز در ادغام‌های اقتصادی منطقه‌ای، تجارت مشترک پایه صلح و ثبات منطقه‌ای و در واقع همگرایی‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز قلمداد می‌شود.

به دلیل نقش مثبت تجارت در صلح و ثبات منطقه‌ای و نیز همگرایی‌های سیاسی - فرهنگی می‌توان اهمیت استراتژیکی برای آن در گروه کشورهای اسلامی قائل شد. به عبارت دیگر، شکل‌گیری تجارت بین این کشورها می‌تواند همبستگی سیاسی - اقتصادی آن‌ها را تقویت نماید.

علی‌رغم نزدیکی جغرافیایی بین بیشتر کشورهای اسلامی و وجود اشتراکات فرهنگی و بعضاً منافع مشترک بین آن‌ها، تجارت این کشورها به طور عمده با شرکای فرامنطقه‌ای خود، پیوند خورده است.

سند چشم‌انداز 20 ساله جمهوری اسلامی ایران، ضمن تأکید بر همکاری با کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی دستیابی به دانش پیشرفته و کسب مهارت‌های فنی و علمی را از جمله سیاست‌های مهم کشور معرفی می‌نماید. تولید علم و توسعه صنایع با فناوری بالا از الزامات چنین سیاستی است. با توجه به نقش مهم و رو به رشد تجارت در اقتصاد دنیا، این مهم میسر نخواهد شد مگر آنکه همکاری‌های تجاری ایران به سوی تجارت با محوریت صادرات کالاهای صنعتی غیرنفتی و به خصوص صادرات کالاهای با فناوری بالا سوق داده شود.

در بخشی از کتاب ظرفیت‌های تجاری کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی در بخش High Tech با تاکید بر ایران (Trade Potentiais of Islamic South West Asian Countries in High Tech Goods) می‌خوانیم:

حتی افزایش مداوم قیمت نفت در سا لهای پس از 2002 نیز نتوانست به عنوان محرک خوبی برای صادرات یا واردات درون گروهی OIC عمل نماید. در واقع، تجارت درون گروهی این کشورها در دوره مزبور با نرخی به مراتب کمتر از تجارت کل ایشان افزایش یافت.

البته، چنین نتیج‌های برای صادرات OIC دور از انتظار نیز نیست، چرا که عمده بازارهای صادرات نفت کشورهای اسلامی کشورهای خارج از این گروه م یباشند. سهم اندک تجارت درون گروهی در OIC بیانگر این نکته است که کشورهای اسلامی نه تنها در توسعه تجارت درون صنعتی (Intra-industry trade) بین خود موفق نبوده‌اند، بلکه، حتی نتوانسته‌اند از ظرفیت‌های مکملی اقتصاد یکدیگر (در راستای تجارت بین صنعتی، Inter-industry trade) بهره کافی برند. بنابراین، صرف نظر از نوع تجارت، حجم تجارت درون‌گروهی ایشان در سطح بسیار پایینی باقی مانده است.

فهرست مطالب کتاب

فصل اول: کلیات
فصل دوم: مروری بر اقتصاد و تجارت کشورهای اسلامی آسیای جنوب غربی
فصل سوم: بررسی مطالعات نظری، تجربی و ارائه مدل تحقیق
فصل چهارم: داده‌ها، مدل تجربی و روش اقتصادسنجی
فصل پنجم: برآورد مدل و ارزیابی پتانسیل‌ها
فصل ششم: نتیجه‌گیری و سیاست‌های راهبردی
منابع و مراجع
پیوست‌ها