معرفی و دانلود کتاب سر دلبران

معرفی کتاب سر دلبران

کتاب سر دلبران، مجموعه دل‌نوشت‌ها و دل‌گفت‌هایی در سوگ دکتر عباس حرّی استاد برجستۀ علم اطلاعات و دانش‌شناسی به کوشش آناهیتا کرمانی است.

اعتبار و ماندگاری جوامع حرفه‌ای همواره بستگی تام به وجود چهره‌های درخشانی دارد که چه در طول زندگی و چه پس از آن تأثیری پایدار در جامعۀ حرفه‌ای خود گذارده‌اند. اندیشمندانی که بر آنند تا هویت و اعتبار‌ حرفۀ خویش را از گزند آسیب در امان دارند می‌کوشند تا بر چهره‌های توانا: مردان و زنان توانمند حرفۀ خویش تکیه کنند، نام و یادشان را گرامی داشته و شأن حضور و راز ماندگاری‌شان را بیان کنند.

دستان در هم فرو رفته، چهره‌ای به رنگ کویر، قامتی به استواری صنوبر، و کلام همراه با قاطعیت نشانیِ یکی از همان چهره‌های درخشان رشتۀ ماست که آموزه‌هایش جوانان تشنه به آموختن را سیراب می‌کرد: دکتر عباس حری. استادی که خبر ناگهانی درگذشتش به باور کمتر کسی از اطرافیان می‌نشست. جامعۀ علمی، او را در هفتم اردیبهشت 1392 پس از عمری تلاش و دلسوزی در عرصۀ علم اطلاعات و دانش‌شناسی از دست داد. شرح تلاش‌ها و دلسوزی‌هایش شاید کم‌ترین کاری بود که اهالی این عرصه می‌توانست در پاسداشت خدمات او انجام دهد.

دکتر عباس حُری زادهٔ 15 اسفند 1315 در مشهد دانشمند علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی و استاد دانشگاه تهران و طراح نظریهٔ اطلاع‌شناسی بود. او در مشهد در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. وی از نسل شیخ حر عاملی، دانشمند لبنانیِ قرن یازدهم هجری و مدفون در مشهد و صاحب وسائل الشیعه می‌باشد. در سال 1349 از دانشگاه مشهد در مقطع لیسانس رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی، در سال 1352 از دانشگاه تهران در مقطع فوق لیسانس رشتهٔ کتابداری و در سال 1360 از دانشگاه کیس وسترن رزرو آمریکا در مقطع دکترای کتابداری فارغ‌التحصیل شد. رسالهٔ دکتری وی درمورد مقایسهٔ شباهت‌های استنادی و شباهت واژگان نمایه برای ربط‌ دادن مدارک مرتبط از حیث موضوعی بود. وی از 1353 استاد دانشگاه تهران شد.

حُرّی از اولین دانش‌آموختگان کتابداری نوین در ایران بود و در پیشبرد آموزش و پژوهش در این رشته در کشور تلاش زیاد نمود. وی به عنوان سردبیر، مدیر مسئول و عضو هیئت تحریریهٔ چندین مجلهٔ علمی از جمله اطلاع‌شناسی فعالیت کرده‌ است و نیز طراح نظریهٔ اطلاع‌شناسی است. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، طی مراسمی در اسفند 1385، دقیقاً در هفتادمین سالروز تولد وی، از 40 سال تلاش و فعالیت علمی او تجلیل به عمل آورد. وی مدتی در دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد تدریس کرد.

آنچه پیش رو دارید، مجموعه روایت‌هایی است که اساتید، دانشجویان، همکاران، خانواده و آن‌هایی که او را از دور و نزدیک می‌شناختند پس از درگذشتش در قالب نوشته‌ها و گفته‌ها به قلم و زبان راندند. نوشته‌ها در بخشی با عنوان "دل‌نوشت‌ها" و گفته‌ها که حاصل سخنرانی در مراسم‌های یادبود ایشان است در بخشی با عنوان "دل‌گفت‌ها" تنظیم و در تقدمی تاریخی ارائه شده است. در برخی موارد نوشته‌هایی در حاشیۀ نوشته‌های دیگر و در قالب نظرات پدید آمده بود، به همین لحاظ، آن‌ها که با متن اصلی پیوند نزدیک‌تری داشت با عنوان "نظرات مرتبط" مطرح شده است. امید آنکه بازگویی این حکایت‌ها بتواند گوشه‌ای از "هنر حرّی بودن" را بازنمایاند و یاد و خاطره‌ی ایشان را گرامی بدارد.

در بخشی از کتاب سر دلبران می‌خوانیم:

دکتر حرّی را همه می‌شناختند. تقریباً یکّه و بی‌رقیب بود. و همه می‌دانستند در دنیای رشته و حرفۀ کتابداری و اطلاع‌رسانی چه تلاش‌ها کرد، چه نکته‌ها گفت، چه درس‌ها آموخت و چه کتاب‌ها و مقاله‌ها نوشت. اما مهم‌ترین تصویری که من از او داشتم، تصویر آموزشگر محیط و مسلّطی بود که جدا از توانایی‌های آموزشی و پژوهشی‌اش در دو چیز چیره و ویژه بود: سخن گفتن و نوشتن. به اندازه سخن می‌گفت و با مددگیری از هوش، حضور ذهن، ظرافت طبع و مخاطب‌شناسی‌اش، در کم‌ترین زمان، مناسب‌ترین ساختار را برای پیام‌هایش برمی‌گزید. و خوب می‌نوشت. ساده و روان می‌نوشت و ایجازش، نه از نوع ایجاز خشک ادیبان که از نوع کم‌گویی و گزیده‌گویی صاحب قلمی بود که می‌شد شیوه‌اش را از شیوۀ دیگران بازشناخت و امضای نامریی‌اش را حس کرد.

در پژوهش‌هایم به آثارش مراجعه می‌کردم و از دانش و تجربه‌اش بهره می‌بردم. هرچند همیشه شیوۀ ارائۀ پیام‌هایش بیشتر جذبم می‌کرد؛ و به نظرم اگر او فرصت بیشتری می‌یافت، می‌توانست بیشتر نقش‌آفرین باشد و میان سواد اطلاعاتی و سواد ادبی، پل و پیوندی بزند عمیق و بنیادی. اکنون که او در میان ما نیست، این آرزو بیشتر در من شعله‌ور می‌شود که کاش دوستدارانش پس از او فضاهایی بیافرینند که در آن دکتر حرّی‌ها بی‌رقیب نباشند و کاش پس از او هم از او بیاموزند، او را از منظری دیگر بازخوانی کنند و به قلم و قدم، خدمات او را پاس دارند.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
دلنوشت‌ها
درگذشت دکتر عباس حرّی
ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
مرد گریه نمی‌کند
دکتر حرّی، مهربان و صمیمی
آخرین پیامک...
می‌سوزم و حسرت می‌خورم
عیار استادی
آخرین میهمانی دسته جمعی و شاد با دکتر حرّی
دکتر حرّی
گر سنگ از این حدیث بنالد، عجب مدار...
هرگز نمی‌میرد، او جاودان است
دریغا که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند
بهارِ پرواز: در حسرت استاد
روز معلم و معلمی که دیگر در بین ما نیست...
All Good Things Come To an End
حسینی در رکاب حرّی
عباس حری: کتابداری یعنی مرگ
دکتر عباس حرّی
مرا دکتر حرّی به رشتۀ کتابداری پایبند کرد
خوب گفتن و خوب نوشتن
استاد حرّی، مشاوری همیشگی برای همۀ دانشجویان
استاد حرّی، گشاده رو و بزرگمنش
حق استادی و حق پدری
"دل تو پروانه‌ست در دل بیداری"
به تماشای روزهای سپید
یاد دکتر عباس حرّی گرامی
افتخار شاگردی ایشان را نداشتم
شیفتۀ فروتنی این انسان بزرگ هستم
به یاد استاد
یک بار برای همیشه...
حالا با خیال راحت سیگار بکش!
وقتی می‌گویم استاد یعنی...
روز معلمی بی‌معلم
درس‌های تو
دکتر عباس حرّی، آموزگار حتی پس از مرگ
زندگینامه‌ای برای مراسم تدفین
پنج پردۀ عشق، یا، حکایت ضرب عنقا در بی‌نهایت
جای خالی استاد
خاطره‌ای از استاد حرّی
تنها اوست که می‌ماند
به یاد استاد ارجمند دکتر حرّی!
یادی از زنده یاد حرّی
یادی از استاد دکتر عباس حرّی و چند درس از او
حرّی باشیم
برای دکتر حرّی
کتاب اجاره می‌کردم شبی یک قران
خسته نباشید استاد
استاد حرّی، فروتن، فرزانه و شوخ‌طبع
سوگخند!
عاقبت جویندگی یابندگی است
دلیر و خردمند و آزاده بود
دکتر عباس حرّی، دانشیمرد جاویدان
دکتر حرّی: کم‌نظیر، بی‌بدیل
دکتر حرّی طلایه‌دار دانش اطلاع‌رسانی در ایران
دلگفت‌ها
درگذشت عباس حرّی مرا شوکه کرد
درگذشت دکتر حری ضایعه‌ای بزرگ برای جامعۀ کتابداری ایران بود
اندیشۀ عرشی عباس حرّی رمز ماندگاری اوست
ایفاگر نقشی مهم در تحول کتابخانه ملی
آنچه باید از ویژگی‌های شایستۀ یک استاد بدانیم
کار از محکم‌کاری عیب نمی‌کند
فضای همدلی و همکاری در گروه کتابداری
یاد استاد
یاد یار مهربان
مغز متفکر کلاس
یک عمر تلاش برای آموختن، آموزاندن و ترویج علم
باغبان
یک مهمان باورنکردنی
درس زندگی‌ام را از استاد حرّی یاد گرفتم
شنیدم کشتی‌ها در اشک‌های شما غرق شده؟
کتابداری را از کتاب‌های دکتر حرّی شناختم
در کارها برایش "من" وجود نداشت
احترام به همۀ اطرافیان
دیر رسیدم
الگویی برای صبر استادی
دوران خوب کاری من
شما غاز سیاه را بیاورید
حضور آموزنده
افتخار می‌کنم که بخشی از خط تیرۀ زندگی من بودی
قضاوت نکردن، پیش‌داوری نداشتن
او عاشق دانشجویش است
سه خاطره از هزاران
دکتر حرّی دینش را به مملکت ادا کرد
ده سفر تأثیرگذار
هیچ کار ناتمامی در کارنامۀ دکتر حرّی پیدا نمی‌کنید
فضایل اخلاقی و کمالات انسانی دکتر عباس حرّی
شک عالمانه و یقین جاهلانه
همیشه همراه
دوبار پدرم را از دست دادم
دکتر حرّی از روز اول فرهنگنامه با ما بود
آشنایان ره عشق
یکی از رفیع‌ترین قله‌های شناخت دانش در ایران
فهرست نام افراد