معرفی و دانلود کتاب راز بزرگ سیاوش

معرفی کتاب راز بزرگ سیاوش

کتاب راز بزرگ سیاوش نوشته‌ی طیبه تلخابی، داستان زندگی دختری است که با مردی مسن‌تر از خود ازدواج می‌کند؛ مردی که علی‌رغم اصرار زیادش برای ازدواج، بعد از اینکه دخترک را به خانه‌اش می‌برد هیچ رغبتی برای زندگی مشترک با او نشان نمی‌دهد.

در این میان سیاوش نیز از همسر سابقش جدا شده است و یک دختر افسرده و بیمار دارد. هر سه نفر کنار هم زندگی سرد و بی‌روحی را می‌گذرانند در حالیکه هر کدام دنیای متفاوتی برای خودشان دارند.

در بخشی از کتاب راز بزرگ سیاوش می‌خوانیم:

با تردید کنار مبل راحتی رفتم در افکار مثبت و منفی و در میان کشمکش‌های ذهنی‌ام اسیر بودم. اما لحن پر از آرامش دکتر در من اثر می‌گذاشت. مثل اینکه جادویم می‌کرد.

چند لحظه بعد روی مبل دراز کشیده بودم. فضای اتاق از آرامش بی‌نظیری برخوردار بود. دکتر با فاصله کمی از من، روی صندلی نشسته، و منتظر بود، تا تمام در و دیوار اتاق را خوب ببینم. پرده‌های مخمل موج دار به رنگ دریا و آسمان جلوی پنجره را پوشانده بود. که شاید این راز آرامش حاکم در اتاق بود. چون آسمان خاکستری رنگ هر کسی را غمگین می‌کرد. چند تابلو که احتمالاً مدارک دانشگاهی بود با قابی ساده روی دیوار نصب شده بود وقتی‌ که نگاهم بعد از چرخشی کامل روی صورتش ثابت ماند خودم را جمع و جور کردم و منتظر بیرون آمدن اولین جمله از دهان دکتر شدم.

پرسید؛ الان آرومی؟ دوست داری شروع کنی من سراپا گوشم هر چی دلت می‌خواد تعریف کن. امروز روز خوبیه برای حرف زدن و خالی شدن، درسته؟ می‌تونی شروع کنی.

پرسیدم؛ چی باید بگم؟

گفت؛ چشماتو ببند چند تا نفس عمیق بکش بعد هر چی به ذهنت اومد بگو.

کاری را که او گفت انجام دادم.

از کجا بگم از بچگی خیلی چیزی یادم نیست فقط می‌دونم که نه دوستی داشتم نه همبازی، رفت و آمد فامیلی هم هیچ وقت نداشتیم فکر کنم ما اصلاً فامیل نداریم. پدرم کم میاد خونه هر وقت هم میاد بعد از یکی دو ساعت با مادرم دعواشون می‌شه. من از این دعواها خیلی خسته‌ام. مامانم حوصله‌ی منو نداره. طوری که فکر می‌کنم اصلاً من، دختر اونا نیستم مادرم تا حالا منو نبوسیده مگر فقط روز عید سر سفره‌ی هفت سین اونم وقتایی که بابام خونه بود اگر اون نمی‌اومد مادرم حال و حوصله نداشت. سفره‌ای در کار نبود و ما عید نداشتیم. حال خوب مادرم همیشه در گرو وضع و حال بابام بوده. بچگی‌های من شبیه هیچ کدوم از همکلاسی‌هام نبود هر وقت از خانواده خودم حرف می‌زدم کسی باور نمی‌کرد. همه می‌گفتن دروغگویی. توی دوران دبیرستان هم که همه به من بد نگاه می‌کردن و می‌گفتن بچه پولدار عوضی. هیچ وقت نتونستم بفهمم پولدار بودن من یا بی‌پولی اونا چرا همیشه باعث قضاوت خیلی از آدما بود. من هیچ وقت حتی یه دوست صمیمی هم نداشتم.