معرفی و دانلود کتاب در ستایش چرب زبانی

معرفی کتاب در ستایش چرب زبانی

ویلیس گات رگیر در کتاب در ستایش چرب زبانی، تاریخچه‌ی چاپلوسی و تملق‌گویی انسان را مرور کرده، تاکتیک‌ها و هنرمندی‌های آن را نشان می‌دهد و برجسته‌ترین و مشهورترین نمونه‌های آن را ذکر می‌کند. رگیر بررسی‌هایش را از چین و یونان باستان آغاز می‌کند و با جست‌وجو در انواع رساله‌های سیاسی، تاریخی و خاطرات بزرگان و همین‌طور اسناد به‌جای مانده، از چاپلوسی پادشاهان، سیاستمداران، مذهبی‌ها، هنرمندها، فیلسوف‌ها و تاریخ‌دان‌ها می‌گوید.

درباره‌ی کتاب در ستایش چرب‌زبانی

از کودکی به همه‌ی ما آموخته‌اند که تملق‌گویی، کاری ناپسند و غیراخلاقی است. بسیاری از آثار فلسفی، مذهبی و اخلاقی این ویژگی را رذیلت می‌دانند و معتقدند باید از آن روی‌گردان بود. اما واقعیت هرگز این‌گونه نبوده و نیست. ستایش و چرب‌زبانی بخشی از رفتار تمام مردم دنیاست و همه کم‌وبیش از آن استفاده می‌کنند. درواقع دنیا در حال کار کردن با این شیوه است و به این شکل پیش می‌رود. و نه‌فقط امروز، که در تمام طول تاریخ همین‌گونه بوده. ویلیس گات رگیر (Willis Goth Regier)، استاد دانشگاه ایلینوی در کتاب در ستایش چرب‌زبانی (In Praise of Flattery) در مورد همین موضوع کنجکاو می‌شود و سعی می‌کند به ریشه‌های این رفتار انسانی پی ببرد. رگیر نشان می‌دهد که این رفتار، عمری بسیار طولانی و چند هزارساله دارد. به‌زعم او بشر خیلی زود فهمید که عاشق تملق شنیدن است و از آن لذت می‌برد. درنتیجه آن را برای قدرتمندان و بالادستی‌ها و برای حفظ منافعش به کار برد و نتایج خیره‌کننده‌اش را دید. همین اتفاق تبدیل به یک رویه شد و به‌سرعت میان تمام طبقات اجتماع نفوذ کرد. تا جایی که حتی گروهی مذهبی به امید رسیدن به بهشت و بالا رفتن جایگاه معنوی‌شان، تملق خدا را هم می‌گویند!

«پس مرا چاپلوسی کن، چراکه عشق مشتاق تعریف است.» این دیالوگ نمایشنامه‌ی «دو نجیب‌زاده‌ی ورونا»ی شکسپیر است. جایی که والنتین و پروتیوس به شدت از معشوقه‌های خود تمجید می‌کنند و هر یک می‌کوشند معشوقه‌ی خود را بالاتر ببرد. شکسپیر اهمیت تملق‌گویی را در ماجراهای عاشقانه و برای ربودن دل محبوب به‌خوبی نشان می‌دهد. چاپلوسی قدرت بیکرانی دارد و همان‌طور که ساموئل جانسون اشاره می‌کند مثل یک هدیه است. اما چرب‌زبانی فقط در عشق معنا نمی‌یابد. جای دیگری که همیشه کاربردی و پرثمر بوده در سیاست است. در طول تاریخ، دربار پادشاهان انبانی از چاپلوسانی بوده که خود را با این شیوه بالا کشیده‌اند و به مقام و منزلت دست یافته‌اند. ماکیاولی در «شهریار» نسبت به این رفتار هشدار می‌دهد و از پادشاه می‌خواهد هرگز اجازه ندهد اطرافیانش با تملق‌گویی به او دروغ بگویند. البته ماکیاولی خود با نوشتن «شهریار» قصد داشت تملق پادشاه را بگوید و موفق هم شد و توانست از مواهب آن نفع ببرد! پس حتی اگر از سر دلسوزی به رئیس‌مان بگوییم که از افراد چاپلوس دوری‌ کن، خودمان داریم چاپلوسی‌اش را می‌کنیم. ویلیس گات رگیر در کتاب در ستایش چرب‌زبانی، این را یکی از تاکتیک‌های جذاب و درخشان تملق می‌داند و از آن به زیبایی یاد می‌کند. او در کتابش به نمونه‌های برجسته‌ی تاریخی دیگر هم اشاره می‌کند و از انواع و اقسام چاپلوسی، در سیاست، تاریخ، هنر، ادبیات، فلسفه و حتی مذهب نام می‌برد.

به نظر ویلیس گات رگیر، چاپلوسی امری اجتناب‌ناپذیر است. بسیاری از شعرا و ادبا و هنرمندان برای اینکه مقرری‌شان قطع نشود مجبور بودند پادشاه را ستایش کنند و تملقش را بگویند. طبیعتاً این رفتارها گاهی بیش‌ازحد پیش رفته و زشت شده و البته خیلی وقت‌ها هم ظریف و زیبا و هنرمندانه بوده. رگیر در کتاب در ستایش چرب‌زبانی، مطالعاتش را از چین و یونان باستان آغاز کرده و نظر فیلسوف و بزرگان آن دوره را در مورد این مسأله‌ی اخلاقی بازگو می‌کند. برای مثال فیلسوف‌های یونانی آن را رذیلتی سمّی دانسته‌اند و دیگران را از آن بر حذر داشته‌اند. اما این باعث نشد چرب‌زبانی حذف یا به حاشیه رانده شود. برعکس در دوره‌ی رنسانس به شکل حیرت‌آوری فراگیر شد تا حدی که حتی کسی مثل رافائل هم تملق قدرتمندان را می‌گفت. در قرون بعدی هم نه‌تنها کمتر نشد که فزونی گرفت و از پادشاه تا فیلسوف و نویسنده را درگیر کرد. رگیر در این کتاب، با استناد به رساله‌ها، خاطرات، دست‌نوشته‌ها و اسناد تاریخی می‌کوشد این رفتار انسانی را به شکلی مختصر مرور کند و هم روی زیبا و جذاب و هم سمت خطرناک و زشت آن را نشان دهد.

کتاب در ستایش چرب‌زبانی را تهمینه زاردشت برای نشر مروارید ترجمه کرده است.

در نکوداشت کتاب در ستایش چرب‌زبانی

• این کتاب گنجینه‌ای از گوهرهای فلسفی-کلامی است. (پابلیشرز ویکلی)

کتاب در ستایش چرب‌زبانی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به موضوع چاپلوسی علاقه دارید و می‌خواهید تاریخچه‌ی دورودراز آن را بدانید، این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب در ستایش چرب زبانی می‌خوانیم

در سپتامبر 1808، ناپلئون در اوج دوره امپراتوری خود بود. او همچون فاتحی در آستانه تصمیم‌گیری درباره سرنوشت ملل وارد ارفورت آلمان شد. فی‌الفور تملق‌گوها محاصره‌اش کردند. تالیران گزارش داد: «وظایف پیشکاری اعظم بیش از هر کار دیگری که می‌توانستم بکنم، امکان داد شاهد تجلیل جبری، قلابی یا حتی خالصانه‌ای باشم که از ناپلئون به عمل آمد و ابعادی به این تجلیل داد که به‌نظرم مهیب می‌رسید. فرومایگی هرگز این همه نبوغ از خود نشان نداده بود.» اما ناپلئون کم نیاورد و سر کاروکاسبی خودش رفت.

در ارفورت، ناپلئون با حاکمان اروپا ملاقات کرد تا شرایط خود را برای صلح تعیین کند. تزار الکساندر اول، مردی که ناپلئون از مصاحبتش لذت می‌برد و هنوز به کشورش حمله نکرده بود، از میهمانان محترم بود. در شب مذاکرات درباره خاتمه جنگ در اروپا، آنان درباره همسران خود صحبت کردند اما حتی صحبت خانوادگی متوجه امپراتوری شد. تزار الکساندر مناسب اشاره‌ها و آرزوهای ناپلئون به دل تملق‌گویی زد و پیشنهاد داد ناپلئون ژوزفین را طلاق دهد و با خانواده سلطنتی قانونی، یعنی خود تزار، وصلت کند. او دوشس بزرگ، آنا، را پیشنهاد کرد که آن زمان نوجوان بود. فکری که ناپلئون با کمال میل پذیرفت (البته که به‌خاطر اروپا).

تالیران که شاهد این شام بود، از چندوچون گفت‌وگوی این دو امپراتور تمجید کرد که در تقابل شدید با زمختی شاهان کوچک آلمان بود. «اگر فتحی مردی را به قلمروها، به قصر [این شاه آلمانی] بیاورد که خود فاتح در محضر شاه چیزی جز ندیم شاه نبوده است، در حضور فاتح خود کرنش می‌کند، خوارتر از آن‌که آرزو داشت رعایایش پیش او کرنش کنند. هیچ شکل دیگری از چاپلوسی به فکرش نمی‌رسد. در دربارهای قدرتمند، راه دیگری برای برکشیدن خود می‌شناسند؛ کرنش؛ شاهزادگان خرده‌پا فقط خاکساری بلدند.»

فهرست مطالب کتاب

فهرست تصاویر
راهنمای مختصر چرب‌زبانی
پیشگفتار
1. بفرمایید تو!
2. به خودت بناز!
3. چاپلوسی چرا؟
4. چگونه چاپلوسی کنیم؟
5. کیفور چاپلوسی
6. خطرات
7. شجاعت چاپلوسی
8. ستایش خدا
9. به سلامت