معرفی و دانلود کتاب خاک خام

معرفی کتاب خاک خام

داستان عشقی شورانگیز و ایستادگی‌های یک دختر روستایی جسور را در کتاب خاک خام نوشته‌ی طناز حسینی بخوانید. او در این کتاب داستان عاشقانه‌ی لیلا و صالح را می‌گوید که قصد دارند از روستا به شهر مهاجرت کنند. همین مسئله زندگی آن‌ها را زیر و رو می‌کند و ماجراهایی غیرمنتظره بر سر راهشان قرار می‌دهد.

درباره‌ی کتاب خاک خام

کتاب خاک خام رمان عاشقانه و جذابی به قلم گیرای طناز حسینی، نویسنده‌ی جوان ایرانی، است که مضامین اجتماعی نیز در خود دارد. این رمان عاشقانه، سرنوشت لیلا، دختر جسور روستایی و معشوقه‌اش صالح را بیان می‌کند و داستان ازدواج این دو نفر و مهاجرتشان از روستا به شهر را به تصویر می‌کشد.

لیلا دختری دبیرستانی است که با دو خواهر و مادرش در یک روستا زندگی می‌کند. او تنها دختر روستاست که علی‌رغم وجود سختگیری‌ها و موانع سنتی، درس می‌خواند. او عاشق صالح است و برایش شعر و نامه‌های عاشقانه می‌نویسد. صالح نیز به او علاقه‌مند می‌شود و بعد از مدتی به خواستگاری لیلا می‌رود. این دو نفر تصمیم می‌گیرند بعد از ازدواج به شهر مهاجرت کنند و آرزوهای بزرگی را پی بگیرند. اگر کتاب را بخوانید، متوجه می‌شوید که داستان از چهل سال بعد آغاز می‌شود و صالح دیگر در کنار لیلا نیست. چه بر سر آن‌ها آمده است؟ دست سرنوشت چه راه‌هایی را مقابلشان قرار داده که دیگر خبری از آن عشق خالص روستایی نیست؟ لیلا کجاست؟

طناز حسینی کتاب خاک خام را در بیست و سه فصل نوشته است. داستان از زبان صالح روایت می‌شود و با یک فلش بک به گذشته قصه را شروع می‌کند. این قصه از چالش‌های زندگی یک فرد روستایی در شهر و تبعیض‌هایی که یک زن روستایی متحمل می‌شود، می‌گوید و ماجرای عاشقانه‌ی زیبایی را به تصویر می‌کشد که شما را تا آخر با خود همراه می‌کند.

کتاب خاک خام با تلاش‌های انتشارات طلایه به انتشار رسیده و در دسترس مخاطبین علاقه مند قرار گرفته است.

کتاب خاک خام برای چه کسانی مناسب است؟

دوستداران رمان‌های عاشقانه‌ی ایرانی با مضامین اجتماعی، مطالعه‌ی این کتاب را از دست ندهند.

در بخشی از کتاب خاک خام می‌خوانیم

تصمیم گرفتم من هم نامه‌ای بنویسم و از خودم و آرزوهایم برای یک نفر هم که شده بدون واهمه و کم و زیاد تعریف کنم. اگر قرار به رفتن بود باید زودتر او را هم در جریان می‌گذاشتم، شاید او هم در تصمیمش برای رفتن به شهر مصمم می‌شد و همراهم می‌آمد، ولی باید با او ازدواج می‌کردم تا بتواند با من بیاید؛ لیلا دختر عاقل و مهربانی بود و حتماً همراه خوبی برایم می‌شد. چقدر برایم بیرون آمدن از شرایطی که تا آن زمان یک شکل بود و هیچ‌وقت نیازی نبود که تغییرکند و من هم اصلاً هیچ‌وقت دلیلی نمی‌دیدم که آن را به گونه‌ای دیگر بسازم سخت بود، ولی نمی‌خواستم مثل خمیر، شکل ظرف مقتضای زمان آقا‌جانم را بگیرم و در آن شرایط بمانم، کهنه شوم و کپک بزنم؛ دیگر می‌خواستم رنگ دیگری به آسمان افکار یک پسر روستایی بپاشم که از دو نسل قبل‌ترم تا آن زمان سابقه نداشت.

وقتی به خانه رسیدم شروع به نوشتن اهدافم برای لیلا کردم و در آخر هم نوشتم که اگر بخواهد هم‌پای سفر من شود باید اعلام آمادگی کند تا برای خواستگاری‌اش اقدام کنم.

مانده بودم چگونه نامه را به او بدهم که کسی نفهمد و آبرویمان نرود، هرچه فکر کردم به نتیجه‌ای نرسیدم، تصمیم گرفتم به همان شیوه‌ی خودش نامه‌رسانی کنم، ولی نمی‌دانستم که چه وقت بیرون خانه است و کی شرایط محیا می‌شود که نامه را به دستش برسانم. با خودم گفتم دفعه‌ی بعد که آمد و خواست نامه‌ای دیگر را جلوی پایم پرت کند من هم به همان روش عمل می‌کنم. در آن مدت هر روز و هر موقع که آقاجان و ننه‌جان را می‌دیدم از هیچ تلاشی برای راضی کردنشان به سفرم فروگذاری نمی‌کردم و کافی بود آن‌ها از چیزی مثل سرما و خستگی یا کمبود چیزی در خانه گله کنند، آن موقع بود که من شروع می‌کردم از مزایا و برتری‌ها و امکانات شهر نسبت به روستا برایشان طوماری خواندن که گاهی آن‌قدر در اغراق تند می‌رفتم که از نگاه‌های آقاجان خجالت می‌کشیدم ولی به هیچ‌وجه اهمالی در کار فرو کردن مته‌ی اصرار بر دیوار انکار آقاجان، نمی‌کردم...