معرفی و دانلود کتاب تا پایان زمان: ذهن، ماده و کنکاش ما برای معنی در جهانی در حال تکامل

معرفی کتاب تا پایان زمان: ذهن، ماده و کنکاش ما برای معنی در جهانی در حال تکامل

برایان گرین در کتاب تا پایان زمان آخرین دستاوردهای انسان در شناخت کیهان و هستی را با ما در میان می‌گذارد. او در این کتاب پرفروش نیویورک‌تایمز ما را به سفری علمی از انفجار بزرگ تا پایان‌های ممکنی می‌برد که دانشمندان برای حیات و جهان متصور شده‌اند. این کتاب نمایش کنکاش انسان برای یافتن معنا در جهانی در حال تکامل است.

درباره‌ی کتاب تا پایان زمان

متفکران مختلف به پرسش درباره‌ی چگونگی به وجود آمدن کیهان و زمان پایان یافتن آن، پاسخ‌های متنوعی داده‌اند. برایان گرین (Brian Greene) در کتاب تا پایان زمان (Until the End of Time) آخرین پاسخ‌های علمی به چنین سؤالاتی را با ما در میان می‌گذارد. او تاریخ را از نظریه‌ی مهبانگ یا انفجار بزرگ شروع می‌کند و سپیده‌دمان حیات و شکل‌گیری فرایندهای فکری را تا نابودی کهکشان‌ها و استحاله‌ی سیاه‌چاله‌ها دنبال می‌کند. در این میان برایان گرین مجموعه‌ی جذابی از نظریه‌های علمی و پاسخ‌های آن‌ها را به پرسش‌های هستی‌شناختی مرور می‌کند. برای این کار داستان‌های متفاوتی از تجربیات شخصی، زندگی‌نامه‌ی متفکران بزرگ و آزمایش‌های علمی مهم در کتاب تا پایان زمان روایت شده است.

دانشمندان با تجهیزات آزمایشگاهی، رصدی و تحلیل ریاضیاتی تصویرهای جدیدی از آغاز و انجام جهان رسم کرده‌اند. این روایت‌های مختلف از معنای کیهان و عملکرد عناصر سازنده‌ی آن در تقویت و رد بسیاری از باورهای فرهنگی و مذهبی پیشین تاثیرگذار بوده‌اند. راهنمای برایان گرین در سفر علمی از آغاز کیهان تا پایان احتمالی آن و طرح ایده‌های جدید، یافته‌های رشته‌های علمی گوناگونی است که در بخش‌های مختلف کتاب تا پایان زمان مورد بررسی قرار گرفته‌اند. از نظر او علم مانند دین و فلسفه واکنشی به ناتوانی ما در توصیف جهان هستی است و گاهی در کنار باورهای فرهنگی و یا در مقابل آن‌ها قرار می‌گیرد.

سرنوشت اجتناب‌ناپذیر ما آن‌گونه که در کتاب تا پایان زمان مطرح می‌شود آشفتگی است. ترس از چنین پایانی باعث شده فرهنگ‌های مختلف ارزش بسیاری برای ماندگاری و جاودانگی قائل باشند. ساختن بناهای یادبود عظیم، جنگیدن بر سر میراث‌های ماندگار اقوام و تلاش برای یافتن قوانین تغییرناپذیر نشان می‌دهد که تا چه اندازه ابدیت، می‌تواند برای ذهنی که از محدود بودن عمر مادی‌اش آگاه است، جذاب باشد. برایان گرین در کتاب تا پایان زمان با بررسی آن دسته از اصول فیزیکی که دارای ساختارهایی نظام‌مند هستند استدلال می‌کند که نه‌تنها انسان، بلکه تمام پدیده‌های حیات و ذهن نیز عمری محدود دارند.

مفهوم آنتروپی در کتاب تا پایان زمان نقش پررنگی دارد. این کلمه که ارتباط نزدیکی با ایده‌های مربوط به عدم قطعیت دارد در رشته‌های گوناگون علمی به شیوه‌های متفاوتی استفاده می‌شود. از نظر برایان گرین آنتروپی به نظام‌های فیزیکی اجازه می‌دهد به شیوه‌های متنوعی تکامل یابند. او تلاش می‌کند تعریف‌های متفاوت از آنتروپی را در فصل‌های آغازین کتاب تا پایان زمان شرح دهد تا بتواند روایت‌های مختلف از این مفهوم را به‌عنوان سنگ بنایی برای توصیف ویژگی‌های کیهان در نظر بگیرد. ارتباط بین تکامل و آنتروپی یکی از مسائل جذابی است که در سفر اکتشافی براین گرین به‌دقت موردبحث قرار گرفته است. برداشت عمومی این‌گونه القا می‌کند که نزدیکی آنتروپی به آشوب، آن را در برابر تکامل و حیات قرار داده است اما تحلیل‌های ریاضی معاصر نشان می‌دهد که حیات و ویژگی‌های مربوط به آن محصول انرژی‌هایی است که از دل آشفتگی کیهان ظهور پیدا کرده‌اند.

تکامل از گونه‌های اولیه‌ی حیات به موجوداتی که آگاه به آگاهی خود هستند مسیری کوتاه در مقیاس کیهانی و راهی طولانی در مقیاس زندگی انسانی است. این مسیر مرحله‌به‌مرحله در کتاب صوتی تا پایان زمان ترسیم شده است. او این گونه‌ی خوداندیش را در برابر تاریخ و درکش از جهان می‌گذارد و جایگاه انسان‌گرایانه را به چالش می‌کشد. توضیحات مکانیکی از چگونگی خودآگاهی انسان‌ها دانشمندان را به ضرورت درک دقیق‌تر اجزا، عملکردها و اتصالات مغز رسانده است. بااین‌حال برایان گرین بر اساس مجموعه‌ای از فرضیات متنوع ماندگاری این خودآگاهی را مردود می‌شمارد. او بارها اذعان می‌کند که حیات و مخصوصاً حیات هوشمند فانی است. بازه‌ای که ما یا دیگر حیات‌های هوشمند در سیارات یا منظومه‌های دیگر وجود خواهند داشت زمان کوتاهی است که جایگاه کوچک ما در نظام هستی را آشکار می‌کند.

ماهیت انتزاعی علم نمی‌تواند از حجم وحشتی که تصور عدم ایجاد می‌کند بکاهد. برایان گرین به زیبایی سوگ ما را در درک گذرا بودن زندگی توصیف می‌کند. بااین‌حال او تلاش برای درک آینده و فهمیدن نقش ما در زمان حال را مسئله‌ی مهمی قلمداد می‌کند. زندگی امروز ما در شکل دادن به آینده‌ی انسان به‌عنوان یک گونه‌ی هوشمند سهم مهمی دارد. یافته‌های متفکران درباره‌ی آینده غنای زیادی به لحظه‌ی حال می‌بخشد. کتاب تا پایان زمان سفری علمی در زمان، برای یافتن حقیقت‌های شگفت‌انگیز جهان هستی است. برایان گرین در این سفر از طریق داستان، آزمایش، افسانه و هنر دانش ما را از انبساط مکانیکی کیهان افزایش می‌دهد تا بتوانیم به هستی خود در جهان معنا بخشیم.

کتاب تا پایان زمان بخشی از مجموعه‌ی قلمرو علم انتشارات مازیار است که توسط جمیل آریایی به فارسی ترجمه و در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.

افتخارات کتاب تا پایان زمان

• کتاب پرفروش نیویورک‌تایمز
• نامزد بهترین کتاب علم و فنّاوری گودریدز (2020)

نکوداشت‌های کتاب تا پایان زمان

• کتابی محشر و خواندنی... برایان گرین در پهنه‌ی چهارصد صفحه درک کنونی ما را می‌گستراند و آنگاه بافتار علم، از سیاهچاله گرفته تا کوانتوم‌ها و DNA را استادانه از هم می‌گشاید تا ببیند که چگونه ذهن ساخته‌شده از ماده می‌تواند خیال‌پردازی کند و جاذبه‌ی جاودانگی و داستان‌سرایی و تعالی را بشناسد. (ماریا پوپووا)

• کتاب تا پایان زمان به لحاظ محتوا و هدف کتابی دایره‌المعارفی و حیرت‌آور است... عاشقانه‌ای به لحظه‌ی ناپایدار کیهانی که همه‌چیز در آن ممکن است. (دنیس اوربای – نویسنده‌ی کتاب انیشتین عاشق)

• بلندپروازانه و کاملاً خواندنی... گرین تابلو فرشی زیبا از داستان‌های شخصی، ایده‌های علمی، مفاهیم و حقایق درست کرده است... نکته‌ی قابل‌توجه کتاب او چگونگی کاوش در سؤالات عمیقی است که نه‌تنها پاسخ ساده‌ای ندارند بلکه ممکن است هرگز برای ما قابل‌حل نباشند. (پریاموادا ناتارجان – وال‌استریت ژورنال)

• چه لذت‌بخش است که ذهن خلاق و کنجکاوی را به تماشا بنشینیم که با پرسش‌های ژرف به چالش برخاسته است. گرین خواننده را به سفری شگفت‌انگیز می‌برد. (جان کنوف – بوک‌لیست)

• گرین در سفری که فضا و زمان را درمی‌نوردد، فرشینه‌ی پرنقش‌ونگاری از نظریه‌ها و چشم‌اندازها را بافته است... البته این کتاب نمی‌تواند همه‌ی پاسخ‌ها را فراهم کند، لیکن کتابی به زیبایی این اثر پیدا نمی‌کنید که توانسته باشد تا این اندازه روشن و معنی‌دار باشد. (گگه لی – نیو ساینتیست)

• کتابی قابل‌فهم و روشنگر برای خوانندگان کنجکاو... این اکتشاف گرین پاداش ارزشمندی است. (پابلیشرز ویکلی)

• در شرح گرین از شبی که درازکش به تماشای رقص نور شفق قطبی نشسته است، صدای هنری دیوید تروئو فیلسوف طنین‌انداز است. سرلوحه‌ی این کتاب بیانیه‌ی رالو والدو امرسون مقاله‌نویس است که می‌گوید: «برای قوانین متعالی، اتم‌ها و کهکشان‌ها فرقی باهم ندارند». چنین کیفیت‌هایی کتاب گرین را فراتر از همه‌ی شرح‌هایی قرار داده که داستان کیهانی را روایت می‌کنند. (فیلیپ بال – نیچر)

• گرین معلم فوق‌العاده‌ای است. وقتی لحظه‌ی حال طاقت‌فرسا می‌شود، گشت‌وگذار در اعصار گذشته لذت‌بخش خواهد بود و حجم بی‌نهایت این لحظه و موهبت زندگی در این سیاره را به یاد خواهی آورد. (آنتونی دوئر – نویسنده «همه‌ی نورهایی که نمی‌توانیم ببینیم».

• خاستگاه ماده، زندگی و آگاهی و سرنوشت وحشتناک آن‌ها در اینجا با وضوحی زیبا بیان شده است. اگر می‌خواهید بدانید همه‌چیز چگونه به اینجا رسیده و به کجا می‌رود این کتاب را بخوانید. (ساندی تایمز لندن)

• انسان‌های کمی مانند گرین بر آخرین علوم کیهان‌شناسی و نثر ادبی تسلط دارند. (نیویورک‌تایمز)

• برایان گرین در توضیح قوانین فیزیک استاد است. (کانکتیکات)

کتاب تا پایان زمان برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به فیزیک نظری و کاربرد ریاضیات برای توصیف جهان بسیار جذاب خواهد بود. اگر دوست دارید آخرین روایت‌های علمی از چگونگی به وجود آمدن جهان، تکامل و پایان یافتن آن‌ها را بدانید از خواندن این کتاب لذت می‌برید.

با برایان گرین بیشتر آشنا شویم

برایان راندولف گرین (Brian Randolph Greene) ریاضی‌دان، فیزیک‌دان نظری و نویسنده‌ی آمریکایی است. او در سال 1962 در نیویورک به دنیا آمده و در دانشگاه کلمبیا تدریس می‌کند. پژوهش‌های او در زمینه‌ی ابرریسمان و تقارن آینه‌ای توجه دانشمندان و متفکران بسیاری را به خود جلب کرده است. کتاب‌های پرفروش «جهان زیبا» و «تاروپود جهان هستی» و کتاب‌های آموزنده‌ی «دستاوردهای فیزیک نوین»، «واقعیت پنهان» از نوشته‌های او هستند که به فارسی ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب تا پایان زمان: ذهن، ماده و کنکاش ما برای معنی در جهانی در حال تکامل می‌خوانیم

هرگاه سیبی را به هوا پرتاب کنی، کشش گرانشی همیشه حاضر زمین مدام از تندی آن می‌کاهد. این مثال پیش‌پاافتاده است، اما اهمیت کیهان‌شناختی ژرفی دارد. از زمان مشاهدات دهه‌ی 1920 ادوین هابل به این‌سو، ما فهمیده‌ایم که فضا منبسط می‌شود، یعنی کهکشان‌ها از یکدیگر می‌گریزند. لیکن مثل مورد سیبی که به هوا پرتاب می‌کنیم، کشش گرانشی هر کهکشانی بر کهکشان دیگر می‌بایست آهنگ انبساط کیهانی را قطعاً کُند کند. فضا در حال انبساط است، لیکن آهنگ انبساط می‌بایست در حال کاهش باشد. در دهه‌ی 1990 دو گروه از اخترشناسان که از این چشمداشت الهام گرفته بودند، خواستند آهنگ کُند شدن انبساط کیهانی را اندازه‌گیری کنند. پس از قریب به یک دهه تلاش، نتایجشان را اعلام کردند که جامعه‌ی علمی دنیا را تکان داد. انتظارات غلط از آب درآمد. این پژوهشگران با رصد طاقت‌فرسای انفجارات اَبَرنواختری دوردست که چراغ دریایی‌های پرقدرتی هستند و می‌شود آن‌ها را به‌وضوح در پهنه‌ی کیهان مشاهده کرد، کشف کردند که انبساط کیهانی در حال کُند شدن نیست، بلکه دارد شتاب می‌گیرد و این‌گونه نیست که افزایش در آهنگ آن همین دیروز آغاز شده باشد. این پژوهشگران از رصدهایی که ثابت می‌کرد انبساط کیهانی از پنج میلیارد سال قبل شروع شده است، حیران مانده بودند.

چشمداشت عموم این بود که آهنگ انبساط کیهانی باید در حال کُند شدن باشد که چشمداشت درستی بود چون معنی می‌داد. در نگاه اوّل، اگر می‌خواستیم انبساط فضا در حال شتاب گرفتن باشد، مثل این بود که بگوییم سیبی را که به هوا پرت می‌کنیم برنمی‌گردد و به‌سوی آسمان پر می‌کشد. شما اگر شاهد چنین رویدادی می‌بودید دنبال نیروی ناپیدایی می‌گشتید که سیب را به‌سوی آسمان پرواز می‌دهد. پژوهشگران نیز با مشاهده‌ی داده‌هایی که ثابت می‌کردند انبساط فضا در حال شتاب گرفتن است، برخاستند و گچ به دست در پی یافتن علّت آن برآمدند.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
1. افسون جاودانگی: آغازها، پایان‌ها، و فراسو
2. زبان زمان: گذشته، آینده، و دگرگونی
3. ریشه ها و آنتروپی: از آفرینش تا ساختار
4. اطلاعات و شور زندگی: از ساختار تا حیات
5. ذرات و آگاهی: از حیات تا ذهن
6. زبان و داستان: از ذهن تا خیال‌پردازی
7. مغزها و باور: از خیال‌پردازی تا تقدّس
8. غریزه و خلاقیّت: از تقدّس تا تعالی
9. استمرار و گذرایی: از تعالی تا تفکّر پایانی
10. شامگاهان زمان: کوانتا، احتمالات، و ابدیّت
11. اصالت هستی: ذهن، مغز، و معنی
در ستایش کتاب