معرفی و دانلود کتاب تا نیمه‌ی راه: خاطرات شفاهی خدیجه میرشکار اولین زن اسیر ایرانی

معرفی کتاب تا نیمه‌ی راه: خاطرات شفاهی خدیجه میرشکار اولین زن اسیر ایرانی

کتاب تا نیمه‌ی راه یا همان خاطرات اولین بانوی اسیر ایران مخاطبان ادبیات دفاع مقدس را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. ابوالقاسم علیزاده آل یاسر، در این پژوهش مستند به سراغ بانو خدیجه میرشکار می‌رود و خاطرات او از دو سال اسارت در دست رژیم خون‌خوار بعث را با دقت بسیار ثبت و ضبط می‌کند. این کتاب سیری از سرگذشت این بانوی بزرگ از روز‌های آغاز زندگی تا اسارت در بغداد و بازگشت به تهران را به مخاطب نمایش می‌دهد.

درباره‌‌ی کتاب تا نیمه‌ی راه

سیاه‌چاله‌های هولناک رژیم بعث، سرگذشت‌های واقعی و عبرت‌انگیز بسیاری را در خود فروبرده است. یکی از این داستان‌ها نیز به ماجرای زنی جوان اما دلیر و شجاع برمی‌گردد. ابوالقاسم علیزاده آل یاسر، در کتاب تا نیمه‌ی راه بخشی از حقایق تکان‌دهنده‌ی زندگی این بانوی اسیر ایرانی در جنگ ناحق ایران و عراق را برای خوانندگان بازگو می‌کند.

خوانندگان در این زندگی‌نامه‌ی تأثیرگذار شاهد روایت دست‌اولی از سیر زندگی حاجیه‌خانم خدیجه میرشکار هستند که ابتدا به‌صورت شفاهی از زبان راوی روایت شده و بعد توسط ابوالقاسم علیزاده آل یاسر به‌صورت مکتوب درآمده است. این روایات حاصل دو سال از زندگی سخت و پرفرازونشیب او در اردوگاه‌های هراسناک رژیم بعث است که به عنوان سندی تاریخی به دست خوانندگان می‌رسد.

فصل‌های ابتدایی کتاب تا نیمه‌ی راه شرح وضعیتی از سال‌های ابتدایی زندگی خدیجه میرشکار و زندگی او به‌عنوان زنی فداکار و انقلابی است. این بخش به سال‌های پیش از شروع جنگ تحمیلی برمی‌گردد و بخش مهمی از منش و اخلاق این بانو و شیوه‌ی زندگی او را برای خواننده روشن می‌کند.

در بخش‌های بعدی کتاب تا نیمه‌ی راه، به‌طور دقیق‌تر، به دوران جنگ‌های تحمیلی و آغاز اسارت این بانوی دلیر در سال 1359 پرداخته می‌شود. آتش جنگ نابرابر و غیرانسانی صدام حسین زندگی انسان‌های بسیاری را زیرورو می‌کند و یکی از شعله‌های این آتش مهیب دامن زندگی خدیجه میرشکار را می‌گیرد؛ درحالی‌که قهرمان داستان ما تنها بیست و دو ساله است و درست مانند هر دختر جوان دیگری آرزو و رؤیاهای بسیاری در دل دارد.

در فصل‌های دیگر کتاب، زندگی خدیجه میرشکار در مسیر سوسنگرد تا العماره طی می‌شود. دو سال از مهم‌ترین سال‌های جوانی او در اردوگاه‌های موصل می‌گذرد و به اردوگاه رمادیه ختم می‌شود. روایت زنده و پراحساس نگارنده و لحن مهربان و گاه شوخ او در مرور این کتاب را برای خواننده دلنشین می‌کند و البته جزئیات وحشتناک از وضعیت اردوگاه اسیران و برخورد ناجوانمردانه‌ی رژیم بعث مخاطب را به تفکر وامی‌دارد.

کتاب تا نیمه‌ی راه، در دسته‌ی خاطرات و خودزندگی‌نامه‌ها جای می‌گیرد؛ اما درس‌ها و نکات اخلاقی که از دل این اثر برمی‌آید آن را به یک نمونه‌ی آموزشی ویژه مخصوصاً برای مخاطبان نسل جوان دنیای کتاب نیز تبدیل کرده است. این اثر گوشه‌ای از سرگذشت زنان و مردانی را روایت می‌کند که آسایش و فراغت امروز خود را مدیون ازخودگذشتگی آن‌ها هستیم. خدیجه میرشکار و هم‌رزمان او درحقیقت قهرمانان زنده کشور ما هستند؛ قهرمانانی که باید بیش از این‌ها به آن‌ها پرداخت و زندگی آن‌ها را الگو و سرمشق خود قرار داد.

کتاب تا نیمه‌ی راه تلاشی از مؤسسه‌ی فرهنگی موج‌های بی‌قرار و نمونه‌ای از پاسداشت این قهرمانان بزرگ است و با همکاری انتشارات شمشاد به دست شما می‌رسد.

کتاب تا نیمه‌ی راه برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این خاطرات و سرگذشت آموزنده را به علاقه‌مندان تاریخ معاصر و آثار دفاع مقدس پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب تا نیمه‌ی راه: خاطرات شفاهی خدیجه میرشکار اولین زن اسیر ایرانی می‌خوانیم

احساس عجیبی دارم، انگار متوجه نشدم که پدرم چه نوشته است، نامه را دو باره می‌خوانم، هنوز اشک می‌ریزم، ای‌کاش سطرهای نامه به اندازه روزهای تنهایی من طولانی بود، هنوز مسایل زیادی هست که پدرم در نامه اشاره‌ای نکرده است، کمی به فکر فرو می‌روم، به روزهای قبل از اسارت بر می‌گردم هریک از تصاویر زیبا و غمبار لحظه خروج از بستان از مقابلم رژه می‌رود! صحنه‌های سوسنگرد برایم تکرار می‌شود، احساس می‌کنم الان قرار است که با حبیب از سوسنگرد خارج بشویم، با ستون زرهی عراق بر خورد می‌کنیم، کمرم سوز می‌کشد، بی‌اختیار جیغ می‌کشم و باز یک شکم سیر گریه می‌کنم، خانم‌ها مرا دلداری می‌دهند و می‌گویند؛ خدیجه! خدا را شکر کن که نامه ات به‌دست آن‌ها رسیده است و نامه آن‌ها به‌دست تو رسید، خدا را شکر می‌کنم که با مکاتبه چند نامه توانسته‌ام، مقداری از درد خانواده‌ام را تسکین بدهم، نامه را می‌بوسم و زیر پتو می‌گذارم.

بعضی از خانم‌ها مرا صدا می‌زنند تا نامه‌های آنان را برایشان بخوانم، شاید بهانه‌ای است که از این دل مردگی‌های خودم خارج بشوم، انگار گریه‌ام بقیه اسرا را عذاب می‌دهد! حقیقت را نمی‌دانم، اما نه! بعضی از آن‌ها سواد خواندن و نوشتن ندارند، آنهایی هم که سواد دارند، باز دوست دارند، من نامه هایشان را بخوانم، شاید من نامه‌ها را با احساس بیشتری می‌خوانم‌، واقعا نمی‌دانم اصل قضیه چیست؟ اشک‌هایم را با گوشه مقنعه‌ام پاک می‌کنم و به جمع خانم‌ها می‌پیوندم.

شروع به خواندن نامه‌ها می‌کنم، من نامه را می‌خوانم و آن‌ها گریه می‌کنند، صدای گریه آن‌ها بلند‌تر می‌شود، به وسط نامه‌ها که می‌رسم، خودم هم گریه‌ام می‌گیرد! حالا همه گریه می‌کنیم، درست مثل زنان عشایری که کل می‌زنند و شروه می‌خوانند، صحنه غریبی است، انگار قرار است که گریه کردن را هم خوانی بکنیم، دلم برای خانم‌ها می‌سوزد، اگرچه هنوز طعم مادر بودن را نچشیده‌ام ولی حال و روز آن‌ها را به‌خوبی احساس می‌کنم.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
بخش اول: تولد
بخش دوم: ازدواج
بخش سوم: آغاز جنگ و اسارت
بخش چهارم: از سوسنگرد تا العماره
بخش پنجم: بیمارستان العماره
بخش ششم: سلول انفرادی در بغداد
بخش هفتم: اردوگاه موصل 1
بخش هشتم: از اردوگاه رمادیه تا تهران
ضمائم