معرفی و دانلود کتاب با کاروان نیزه

معرفی کتاب با کاروان نیزه

کتاب با کاروان نیزه مجموعه ترکیب‌بند عاشورایی علیرضا قزوه، شاعر مذهبی و انقلابی معاصر است.

محتوای کتاب با مقدمه‌ای از علی معلم دامغانی، چهره‌ی ماندگار در عرصه‌ی شعر و ادب فارسی با عنوان شعر آیینی روزگار ما آغاز می‌شود و با نگاه نقادانه‌ی عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه‌سرای مطرح ایرانی درباره‌ی مدح و مداحی در زبان و ادبیات فارسی و این ترکیب‌بند به پایان می‌رسد.

بند اول اثر با بیت: می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است / از هفت منزلی که سفرها در او گم است آغاز می‌شود. بند دوم به مصیبت جان‌گداز عاشورا و بند سوم به صحبت با فرات اشاره دارد، بند چهارم درباره‌ی حرف‌های امام حسین (ع) با امام علی (ع) است و بند پنجم، سخن از خیزران می‌گوید.

بند ششم نماز عشق و بند هفتم روز عاشورا را توصیف می‌کند. بند هشتم درباره‌ی امام (ع) است و بند نهم از پرچم‌دار کربلا یاد می‌کند. بند دهم در وصف آنچه در کربلا رخ داد و بند یازدهم از شهادت می‌گوید. بند دوازدهم گودال قتل‌گاه پر از بوی سیب را شرح می‌دهد. بند سیزدهم رفتن کاروان به شام و بند چهاردهم سرانجام کاروان نیزه را شرح می‌دهد.

علی معلم درباره‌ی ترکیب‌بند عاشورایی قزوه می‌گوید: به هر حال این عرصه، عرصه‌ی مردان فحل و پهلوانان اندیشه به حساب می‌آید؛ کسانی که از جان و دل مایه می‌گذارند. اگر شاعران کم‌کاری کنند، عرصه به دست نااهلان خواهد افتاد. اگر هنرمندان این کار را کنند، مردم عوام و مداحان کم‌مایه تغییراتی به وجود می‌آورند که در این سال‌ها دیده‌اید.

عبدالجبار کاکایی نیز معتقد است: با همه‌ی این احوال، ترکیب‌بند قزوه به لطف بهره‌گیری از زبان سنجیده، تعابیر هوشمندانه و فضای نوین تفکر اسلامی و شیعه، یکی از درخشان‌ترین منظومه‌های عاشورایی عصر محسوب می‌شود. زبان سنجیده، تعابیر هوشمندانه و فضای نوین تفکر اسلامی و شیعی از امتیازات و محتوای کتاب می‌باشد.

در بخشی از کتاب با کاروان نیزه می‌خوانیم:

بعد از شما به سایه‌ی ما تیر می‌زدند
زخم زبان به بغض گلوگیر می‌زدند
پیشانی تمامی‌شان داغ سجده داشت
آنان که خیمه‌گاه مرا تیر می‌زدند
این مردمان غریبه نبودند،‌ ای پدر
دیروز در رکاب تو شمشیر می‌زدند
غوغای فتنه بود که با تیغ آبدار
آتش به جان کودک بی‌شیر می‌زدند
ماندند در بطالت اعمال حجشان
محرم نگشته تیغ به تقصیر می‌زدند
هم روز و شب به گرد تو بودند سینه‌زن
هم ماه و سال بعد تو زنجیر می‌زدند
از حلق‌های تشنه صدای اذان رسید
در آن غروب تا که سرت بر سنان رسید