معرفی و دانلود کتاب استخوان‌های دختران

معرفی کتاب استخوان‌های دختران

لین پاپن در کتاب استخوان‌های دختران که برنده‌ی جوایز و افتخارات متعددی شده است، داستان سه نسل متفاوت از زنان را به تصویر می‌کشد. پاپن که خود سومین نسل از این زنان است در زندگی پر پیچ و خمش، خود را گم می‌کند و پس از کنکاشی گسترده و جدالی بزرگ، دوباره خویشتن را پیدا کرده و ارزش‌های انسانی‌اش را باز می‌یابد. در حقیقت او در این کتاب از دورانی سخن می‌گوید که شما نیز شاید آن را تجربه‌ کرده‌ باشید.

درباره کتاب استخوان‌های دختران:

زندگی هر انسانی کتابی نانوشته است که اگر کسی آن را به رشته‌ی تحریر درمی‌آورد، هم طرفداران خاص خودش را پیدا می‌کرد و هم مورد سرکوب منتقدان و مخالفان بسیاری قرار می‌گرفت.

رمان استخوان‌های دختران (Les os des filles: roman)، کتابی بیرون آمده از دل همین داستان‌های نانوشته‌ است که لین پاپن (Line Papin) با قلم توانایش، آن را به خوبی برای شما شرح می‌دهد؛ رمانی به شدت خواندنی که پرطرفداران پر و پا قرص خودش را دارد.

لین پاپن در این داستان زندگی خودش را به تصویر می‌کشد؛ دختری که مادرش ویتنامی و پدرش فرانسوی است و در سن 10 سالگی مجبور می‌شود تا ویتنام را ترک کرده و به فرانسه مهاجرت کند؛ اتفاقی که اصلا خوشایند لین نیست و باعث می‌شود تا او تمام دلیلش را برای زندگی کردن از دست دهد، چرا که از نظر او همه چیز در ویتنام آسمانی و زیبا و در فرانسه یا غرب خاکستری و زشت است.

این رمان سراسر هیجان نه تنها برای زنان و دختران که برای همه‌ی مردان و پسران هم سودمند و پر لذت خواهد بود. زیرا گم شدن در این دنیای پر هرج و مرج، برای همگان امری گریزناپذیر است، اما پیدا کردن خود، علاوه بر دشواری و سختی، آشفتگی‌ و پریشان حالی بسیاری دارد و فقط کسانی آن را تجربه می‌کنند که به جستجوی خود برخواسته‌اند.

جوایز و افتخارات کتاب استخوان‌های دختران:

- برنده‌ی جایزه‌ی «نویسنده‌ی جوان» فرانسه در سال 2016
- برنده‌ی جایزه‌ی «وودویل» فرانسه در سال 2019
- کتاب برگزیده‌ی خوانندگان در سال 2020

کتاب استخوان‌های دختران مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این رمان جذاب به همه افرادی که در جستجوی خویش هستند، کمک بسیاری خواهد کرد. علاوه بر این گروه، به تمام کسانی که می‌خواهند با تاثیر مهاجرت و جنگ در زندگی انسان آشنا شوند، نیز توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب استخوان‌های دختران می‌خوانیم:

در ویتنام، هر جنازه را به مدت سه سال در قبری متناسب با اندازه‌ی آن دفن می‌کنند و بعد از بخار شدن گوشت جسد، آنچه را باقی‌ مانده است، به صندوقچه‌های کوچک محقری انتقال می‌دهند. این باقیمانده، چیزی نیست جز استخوان؛ استخوان‌هایی که یکّه و تنها باقی می‌مانند، به هم می‌خورند و صدا می‌دهند. بنابراین، قبرستان از تعدادی صندوقچه‌ی کوچک حاوی استخوان تشکیل شده است. زیرا، تابوت اول، موقتی و عمومی است و جز برای استخوان‌گیری به کار دیگری نمی‌آید و هر سه سال یک بار، همچون استراحتگاه سرراهی، میزبان جنازه‌های مختلف می‌شود. در تابوت دوم نیز، چیزی جز استخوان‌های تمیز وجود ندارد. گویی گوشت، چنانکه در طول زندگی، متغیر و بی‌ثبات بوده، پس از مرگ نیز اهمیت چندانی ندارد؛ گوشتی که گاه تازه، لطیف و صاف، گاه چروکیده، بیمار و لکه‌لکه، گاه نرم و کشیده، گاه زبر و شل، گاه سلاخی‌شده بوده.

احساسات گوشتی، قطره‌قطره ریخته و می‌گذرند، عواطف دنیوی راهشان را کشیده و می‌روند و دیگر چیزی جز احساسات استخوانی که مهم‌تر از هرچیزی هستند، باقی نمی‌ماند. عاقبتِ همه‌ی ما همین است. چه شیرین! شیرین از آن جهت که بین همه‌ی ما مشترک است. بعد از آن همه بی‌عدالتی، خطر و تنِش، آن همه شادی، خنده، ترس، عشق، نفرت، ناملایمات و هیجانات، آن همه حادثه، سفر، بحران، بیماری و... که هر یک از ما را به نوعی زیر بار زندگی، از ریخت و قواره درخواهدآورد، در نهایت استخوان خواهد ماند. حداقل چیزی که بوده‌ایم و حداکثر چیزی که تلاش کرده بودیم باشیم. حالا می‌فهمم آدم تا کجا باید بی‌بروبرگرد دوست داشته باشد و بی‌چشم‌داشت ببخشد: تا زمان رسیدن به همین یک مشت استخوان.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه‌ی ناشر
آرامش
جنگ اول: 1945
1946
1961
جنگ دوم / خواهران
زنان جوان
مادران
دختران
نوه‌ی دختر
دایه‌ها
تحریم
پیرزنها
عروس خانواده
دخترعمه‌ها
وضعیت اضطراری
پرستاران
پدرمادرها
بچه‌ها
خانواده‌ها
دوستان
آتش‌بس
2013
2018
ترک مخاصمه