معرفی و دانلود کتاب قانون جاذبه

معرفی کتاب قانون جاذبه

ده سال سکوت شکسته می‌شود؛ در کتاب قانون جاذبه زنی شبانه به اداره پلیس می‌رود تا به قتلی که ده سال قبل مرتکب شده اعتراف کند. همین اعتراف، گفت‌وگویی فشرده و پرتنش میان او و افسر پلیس را رقم می‌زند و به‌تدریج داستان را از یک پرونده‌ی جنایی فراتر می‌برد. ژان تولی در فضایی محدود و زمانی کوتاه، رابطه‌ی پیچیده‌ی میان قانون، وجدان و مسئولیت فردی را با بیشترین بار معنایی‌اش در این اثر به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب قانون جاذبه

داستان کتاب قانون جاذبه (les lois de la gravité) از ژان تولی (jean teulé) در یک شب و در اداره‌ی پلیس می‌گذرد. زنی وارد می‌شود و اعتراف می‌کند که ده سال پیش همسرش را به قتل رسانده است؛ قتلی که در زمان وقوع، خودکشی تلقی شده و اکنون در آستانه‌ی بسته‌شدن پرونده، دوباره روی کار آمده است. این اعتراف، آغاز گفت‌وگویی طولانی و پرتنش میان زن و افسر پلیسی است که مسئول رسیدگی به ماجراست. گفت‌وگویی که به‌تدریج از چارچوب یک پرونده‌ی جنایی فراتر می‌رود و به مواجهه‌ای عمیق با مفهوم گناه و بار وجدان بدل می‌شود.

زنِ داستان با گذشته‌ای بازمی‌گردد که هرگز از آن عبور نکرده است. سال‌ها سکوت، زندگی روزمره و گذر زمان نتوانسته‌اند آن لحظه‌ی سقوط را که دستان بی‌گناهش را به خون آلوده ساخت، از ذهن او پاک کنند. آنچه او را به اداره‌ی پلیس کشانده، نیازی درونی برای افشای حقیقت و روبه‌رو شدن با خود است. در سوی دیگر، افسر پلیس قرار دارد؛ مردی که سال‌ها با قوانین، پرونده‌ها و تکرار روزمرگی مواجه بوده و اکنون در نقطه‌ای ایستاده که به دور از تمام تحمیلات و قوانین، ریش و قیچی دست خودش است؛ و میان اجرای قانون و درک انسانی وضعیت زن، محکوم به تصمیم‌گیری است.

بازگشت گناهان نزدیک است

عنوان رمان قانون جاذبه، لایه‌ای نمادین به روایت می‌بخشد. سقوط جسم از ارتفاع، تنها یکی از نمودهای این قانون است؛ آنچه اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، نیروی درونی‌ای است که انسان را به سمت حقیقت‌های حل‌نشده‌ی زندگی‌اش می‌کشاند. همان‌گونه که جاذبه در جهان فیزیکی گریزناپذیر است، تجربه‌ی گناه نیز در جهان روانی انسان دیر یا زود خود را آشکار می‌کند. ژان تولی با استفاده از این استعاره، پیوند عمیق میان واقعیت‌های بیرونی و کشش‌های درونی را برملا می‌سازد.

ساختار این رمان جنایی-روانشناختی بر پایه‌ی گفت‌وگو استوار است و همین امر به آن حال‌وهوایی تئاترگونه می‌بخشد. کنش‌های بیرونی داستان محدودند، اما تنش‌های ذهنی و اخلاقی پیوسته افزایش می‌یابد. زمان نیز در داستان نقش تعیین‌کننده‌ای دارد؛ ساعت‌هایی که به پایان شیفت کاری و پایان مهلت قانونی نزدیک می‌شوند، حس فوریت و تعلیق را تشدید کرده و هر لحظه در طول داستان را سرنوشت‌ساز جلوه می‌دهد.

قانون جاذبه ژان تولی؛ رمانی کوتاه درباره‌ی وجدان و انتخاب

نثر ژان تولی ساده، دقیق و حساب‌شده است. او از زیاده‌گویی پرهیز می‌کند و اجازه می‌دهد سکوت‌ها، مکث‌ها و ناگفته‌ها هم معنا بسازند. شخصیت‌ها به‌عنوان انسان‌های پیچیده و چندوجهی‌ای شکل می‌گیرند که هم‌زمان حامل آسیب‌ها، انتخاب‌ها و پیامدهای آن‌ها هستند. در این میان، نظام عدالت‌محور و بوروکراسی نیز به‌عنوان زمینه‌ای اجتماعی حضور دارد که هم می‌تواند حمایت‌گر باشد و هم محدودکننده ظاهر شود.

کتاب قانون جاذبه ژان تولی روایتی است درباره‌ی وزن تصمیم‌ها و اثر ماندگار آن‌ها بر زندگی انسان. کتاب نشان می‌دهد که برخی لحظات، حتی اگر از نگاه قانون پنهان بمانند، در لایه‌های عمیق‌تر وجود، ادامه پیدا می‌کنند. این رمان کوتاه با تمرکز بر یک شب و یک گفت‌وگو، تصویری ماندگار از کشمکش میان تسلیم وجدان شدن یا فرار کردن و خود را نجات دادن ارائه می‌دهد؛ اثری که به آرامی پیش می‌رود و تأثیرش به‌تدریج و با قدرت در ذهن خواننده باقی می‌ماند. این رمان جنایی با ترجمه‌ی زهرا قدیمی از نشر چشمه به انتشار رسیده است.

در نکوداشت کتاب قانون جاذبه

• بر اساس یک داستان واقعی. اثری به شدت جذاب و گیرا. (انجمن Questions de femmes)

کتاب قانون جاذبه برای شما مناسب است اگر

• به داستان‌های کوتاه، فشرده و کم‌حجم با تمرکز معنایی بالا علاقه دارید.
• ژانر جنایی روان‌شناختی با رویکرد فلسفی را می‌پسندید.
• از داستان‌های گفت‌وگو‌محور با تنش روانی و حال‌وهوای تئاتری لذت می‌برید.
• پرسش‌های اخلاقی و انسانی مانند گناه، وجدان و مسئولیت فردی برایتان مهم است.

در بخشی از کتاب قانون جاذبه می‌خوانیم

تن جیمی توی هوا افقی شده بود. زن درحالی‌که صورتش را با دست پوشانده بود عقب‌عقب رفت تا به اتاق پذیرایی رسید. مرد یک متر جلوتر از بالکن، معلق در هوا، بدون هیچ‌چیزی که او را نگه دارد، همسر و خانه‌اش را در طبقه‌ی یازدهم پیش چشم داشت. یکه خورده بود. انگار برای لحظه‌ای طبیعت هم شوکه شده بود. کسری از ثانیه طول کشید تا این قانون اجتناب‌ناپذیر و طبیعی را به خاطر بیاورد که وقتی جسمی به هوا پرتاب شود قطعاً به سمت پایین کشیده می‌شود.

این یک پدیده‌ی فیزیکی است که مبارزه با آن فایده‌ای ندارد. زن حداقل می‌توانست از روی بالکن خم شود و فریاد بزند: «ببخشید! وای خدا، عزیزم، عزیزم، توروخدا برگرد!» اما کار از کار گذشته بود. وقتی سقوطِ چیزی شروع می‌شود به مقصد رسیدنش حتمی است. نرده‌های بالکن را که رد کنی دیگر هیچ‌کس و هیچ‌چیز نمی‌تواند جلوت را بگیرد.

جیمی باد را حس کرد که با شدت وارد پاچه‌های شلوارش شد. تا آخر عمرش، که در واقع یک یک و نیم ثانیه از آن مانده بود، به یاد داشت که چه‌طور دست‌هایش را به موازات بدنش نگه داشته بود تا ارتعاش باد را در آستین‌هایش هم احساس کند.

آدم گاهی از این‌جور فکرها به سرش می‌زند…

بعضی وقت‌ها چیزهای عجیبی از این‌دست به ذهن افسر پلیس هم می‌آید… مثلاً وقتی به توالی اتفاقات یک واقعه فکر می‌کند، از خودش می‌پرسد چه‌طور می‌شود آن را برعکس کرد.