معرفی و دانلود کتاب از راه یخ رفتن

معرفی کتاب از راه یخ رفتن

کتاب از راه یخ رفتن سفرنامه‌ای شاعرانه و فلسفی است که با نثری صادقانه، تجربه‌ی سه‌هفته‌ای ورنر هرتسوگ را از مونیخ تا پاریس در زمستان 1974 روایت می‌کند. این اثر، نه تنها گزارشی از یک سفر فیزیکی، بلکه جست‌وجویی درونی برای دیدار و نجات دوست بیمارش، لوته آیزنر، به شمار می‌رود. نویسنده در این مسیر، با قدم‌هایش در دل برف و سرما، معنا و حقیقت زندگی را کشف می‌کند.

درباره‌ی کتاب از راه یخ رفتن

در زمستان 1974، فیلم‌ساز آلمانی، ورنر هرتسوگ (Werner Herzog)، سه هفته به‌تنهایی و با پای پیاده از مونیخ به پاریس سفر می‌کند تا به دیدار دوست بیمار خود، لوته آیزنر، برود. او معتقد بود که این سفر پیاده، جان آیزنر را نجات خواهد داد. در طول این سفر سه‌هفته‌ای، هرتسوگ با سرمای شدید، طوفان‌های برفی و تنهایی مطلق روبه‌رو می‌شود و تمامی تجربیات، احساسات و مشاهدات خود را با نثری شاعرانه و تأمل‌برانگیز در کتاب از راه یخ رفتن (Of Walking in Ice) ثبت می‌کند. این کتاب ترکیبی از سفرنامه، خاطرات شخصی و تأملات فلسفی است که به طور عمیق به درون‌نگری و جستجوی معنای زندگی می‌پردازد.

ورنر هرتسوگ: فیلم‌ساز، نویسنده و کاوشگر

ورنر هرتسوگ، یکی از برجسته‌ترین فیلم‌سازان آلمانی و از پیش‌گامان سینمای نوین آلمان است. او در طول بیش از شش دهه فعالیت هنری، بیش از 70 فیلم بلند و مستند ساخته است. وی به‌خاطر رویکرد منحصربه‌فرد خود در فیلم‌سازی، استفاده از نابازیگران و پرداختن به موضوعاتی چون انسان در برابر طبیعت و جستجوی معنا در زندگی شناخته می‌شود. همچنین ورنر هرتسوگ نویسنده‌ای پرکار است که بیش از دوازده کتاب از جمله خاطرات، سفرنامه‌ها و تأملات فلسفی منتشر کرده است. در سال 2009، مجله‌ی تایم نیز او را در فهرست 100 شخصیت تأثیرگذار جهان قرار داد.

نگاه اگزیستانسیالیستی در کتاب از راه یخ رفتن

از میان کتاب‌های ورنر هرتسوگ، از راه یخ رفتن اثری منحصربه‌فرد در کارنامه‌ی او به حساب می‌آید. برخلاف فیلم‌های ورنر هرتسوگ که معمولاً بر شخصیت‌های بزرگ و رویدادهای عظیم تمرکز دارند، خودزندگینامه‌ی از راه یخ رفتن به طور مستقیم به تجربیات شخصی و درونی او می‌پردازد. در حقیقت این کتاب یک سفر درونی است که در آن، ورنر هرتسوگ با چالش‌های جسمی و روانی خود روبه‌رو می‌شود و نگاهی عمیق به تنهایی، مرگ و جستجوی معنا در زندگی می‌اندازد. همین ویژگی‌ها باعث شده هلن مک دونالد، نویسنده، شاعر، مورخ علم و پرنده‌شناس انگلیسی، کتاب از راه یخ رفتن را سفری اگزیستانسیالیستی و زیارتی مدرن در چشم‌اندازی زمستانی بخواند.

در مجموع کتاب از راه یخ رفتن سفرنامه‌ای فلسفی و شاعرانه است که با نثری صادقانه و تأمل‌برانگیز، نه تنها گزارشی از سفر ورنر هرتسوگ از مونیخ به پاریس ارائه می‌دهد، بلکه شرح سفر درونی و تأملات نفسانی وی را نیز ارائه می‌کند.

کتاب حاضر را انتشارات خوانه با ترجمه‌ی خشایار قشقایی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب از راه یخ رفتن

• قطعاً عجیب‌ترین و قوی‌ترین کتابی که درباره‌ی پیاده‌روی می‌شناسم. این کتاب داستان یک زیارت زمستانی است که با ناامیدی و امید همراه است. هم‌زمان یک دفتر خاطرات، طوفانی از هوا و ثبت یک آیین است. تنها ورنر هرتسوگ می‌توانست چنین اثر عجیب و کوتاهی را بنویسد. (رابرت مک فارلن، نویسنده)
• توصیف شاعرانه‌ای از یک زیارت پرتنش و وحشی. (مجله‌ی نقد و بررسی کرکِس)
• روایت مختصر ورنر هرتسوگ جذاب است؛ زیرا تجربیات او فیلم‌سازی افسانه‌ای را انسان‌وار می‌کند. او پر از کنجکاوی و شگفتی است. حتی زمانی که به حاشیه‌های عجیب می‌رود، هرتسوگ همچنان جالب باقی می‌ماند. (پابلیشرز ویکلی)

کتاب از راه یخ رفتن برای شما مناسب است اگر

• از هواداران ورنر هرتسوگ هستید و علاقه‌مندید درباره‌ی تأملات فلسفی و تجربیات شخصی وی بیشتر بدانید.
• به سفرنامه‌ و خاطرات شخصی هنرمندان و نویسندگان علاقه‌مندید.
• به دنبال درک عمیق‌تری از روان انسان و جستجوی معنای زندگی هستید.

در بخشی از کتاب از راه یخ رفتن می‌خوانیم

شب، طویله‌ای در نزدیکی‌های بویِرباخ، همکفْ پناهِ گاوها، خاکْ رُس‌طور و سفت‌وسخت سُم‌کوفته. بالا مقبول است، فقط نور کم دارد. شبْ کش‌دار بود، ولی گرمای طویله کفایت می‌کرد. بیرون، ابرهای تیره می‌گذرند، هوا طوفانی است، و همه‌چیز خاکستری می‌زند. گرچه نور آمده، تراکتورها چراغ‌هایشان را هنوز روشن نگه داشته‌اند. نمازخانه‌ای برِ راه، بعد از دقیقاً صد متر، با نیمکت‌های جمع‌وجور. پشت سرم، عجب طلوعی است: ابرها شکافته، دو شقّه‌اند و خورشیدی چنین خون‌رنگ جز بر سرِ روزِ رزم نمی‌آید. سپیدارهای باریکِ بی‌برگ. غرابی در پرواز، گرچه رُبعِ بالش را باخته، که یعنی باران. چمنِ خشکِ قشنگ خودش را توی طوفان تاب می‌دهد دوروبرم. درست پای نیمکت، ردّ تراکتورْ نقشِ گِل شده. دِهی به خاموشیِ گور و گویای کارهایی که از خاطره‌شان تن می‌زند از بیداری. نشانه‌های اولِ آبله سرِ هر دو پاشنه، مخصوصاً پاشنه‌ی راستم؛ پا کردنِ کفشم خیلی حواسِ جمع می‌خواهد. برای پول و چسبِ‌زخم باید کمِ کم تا شواب‌مونشِن راه بروم. ابرها برابرم وامی‌روند. خدا! زمین چه باری گرفته از باران. بوقلمون‌های دهقان‌خانه‌ی پشت سرم جیغِ آژیر می‌کشند.

بیرونِ کلوستِرلِش‌فِلد. حالا می‌شود دید که لِش، اگر حتی پل هم نداشت، باز مشکلی نمی‌ساخت. برّوبومش من را یادِ کانادا می‌اندازد. سربازخانه‌ها، سربازها تهِ آلانک‌های آهن‌کرکره‌ای، سنگرهای مانده از جنگ جهانیِ دوم. قرقاولی از یک‌متریِ پیشِ پایم پر گرفت. آتش را نگاه! چلیکِ روغن را گرفته. ایستگاه‌اتوبوسی ناکار، که بچه‌ها آن را با گچِ رنگی به زیرِ نشانِ دارودسته‌شان درآورده‌اند. پارگیِ پلاستیک‌شیاریْ گرفتارِ باد شده. برچسبی این‌جا هشدار داده برق را فردا قطع می‌کنند، اما تا شعاعِ صدمتری‌ام هیچ وسیله‌ی برقی‌ای نمی‌بینم. باران. تراکتور. چراغِ ماشین‌ها هنوز روشن.