معرفی و دانلود کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز

معرفی کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز

کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز، نوشته‌ی لیو برادی، به نقد و بررسی فیلم در بارانداز، که یک فیلم سینمایی بسیار مهم در سینمای آمریکا محسوب می‌شود، و مناقشات و حواشی سیاسی پیرامون آن می‌پردازد. این کتاب حاصل گفت‌وگوی نویسنده با اعضای خانواده‌ی کارگردان و چندی از بازیگران و عوامل فیلم، در کنار تحقیقات و مطالعات نویسنده در تاریخ سینمای آمریکاست.

درباره‌ی کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز

دوران سیاه مک‌کارتیسم بود و سایه‌ی وحشت بر آمریکا سنگینی می‌کرد. کمیته‌ی فعالیت‌های ضدآمریکایی در اوج جنگ سرد، فضایی شبیه به روزگارِ شکار جادوگران آفریده بود. هنرمندان به ظن سابقه‌ی فعالیت‌های کمونیستی مورد تعلیق و تعقیب واقع می‌شدند و عملاً در لیست سیاه قرار می‌گرفتند. اشخاصی چون الیا کازان (Elia Kazan) کارگردان و آرتور میلر (Arthur Miller) نویسنده نیز از این پارانویا به دور نماندند. باوجود اینکه همکاری این دو در سال‌های آخرِ دوران پارانویای ضدکمونیسم شکل می‌گرفت، اما فیلمنامه‌ی فیلم در بارانداز (On the Waterfront) همچنان به تأیید و دستکاری مقامات امنیتی نیاز داشت. در نهایت پس از کشمکش‌ها، همکاری‌ها، اعمال تغییرات و البته انصراف آرتور میلر از ادامه‌ی همکاری، فرایند ساخت فیلم آغاز شد و نوشتن فیلمنامه بر عهده‌ی باد شولبرگ (Budd Schulberg) قرار گرفت.

لیو برادی (Leo Braudy)، نویسنده و استاد دانشگاه، در کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز (On the Waterfront)فیلم نامبرده را به کارگردانی الیا کازان در بستر زمان خودش بررسی می‌کند. او در این کتاب با زبانی ساده و جذاب، به مشکلات و مناقشات پیرامون فیلم می‌پردازد، فیلم را مورد نقد و بررسیِ دقیق قرار می‌دهد و تحولات قهرمانان و رویدادهای فیلم را تحلیل می‌کند. در عین حال بررسی فنی مراحل ساخت فیلم و ماجراهایی را که در جریان فیلمبرداری رخ داده، از قلم نمی‌اندازد.

با وجود تمام مشکلات مالی و حواشی سیاسی، فیلم در بارانداز در مراسم اسکار سال 1955 جوایز بسیاری را از آن خود کرد. جایزه‌ی بهترین فیلم، بهترین کارگردانی برای الیا کازان و بهترین بازیگر مرد برای مارلون براندو گوشه‌ای از جوایز فیلم است. به عقیده‌ی نویسنده‌ی کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز، این فیلم برخلاف فیلم‌های دیگر آن دوران، رئالیستی محسوب می‌شد و حتی می‌توان گفت تحت تأثیر رویکرد نئورئالیستی ایتالیایی قرار داشت. این فیلم که در کارنامه‌ی کاری عوامل آن، جایگاه مهمی کسب کرد و تأثیرات زیادی بر سبک‌های بازیگری و فیلمسازی آن دوران گذاشت، در گذر زمان به فیلمی محبوب و کلاسیک تبدیل شد.

داستان فیلم در محله‌ی کارگرنشینی در نیوجرسی آمریکا می‌گذرد و فساد موجود در لنگرگاه‌های نیویورک و معضلات طبقه‌ی کارگر را به تصویر می‌کشد. قهرمان فیلم، همان قهرمان سنتی سینما نیست که با اقداماتی سریع و چشمگیر جهان را تغییر دهد، او جوانی مسئله‌مند است که افکار و اعمالش دشواری زیست در جهانی پر از تناقض را نشان می‌دهد. تری مالوی، بوکسور و کارگر بارانداز به همراه برادرش اتحادیه‌ی فاسدی را اداره می‌کنند. آن دو، جویی دویل، کارگری را که قصد دارد در کمیسیون جنایی بارانداز، کمیسیونی شبیه به کمیته‌ی فعالیت‌های ضدآمریکایی، شهادت دهد، به قتل می‌رسانند. پس از آن خواهر جویی به خون‌خواهی برادرش بلند می‌شود و در جریان پیدا کردن قاتلان برادرش، تحولاتی را در شخصیت‌های فیلم ایجاد می‌کند.

در بخش آخر کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز، نویسنده به حواشی پس از اکران فیلم می‌پردازد و همچنین سری به محله‌ی هوبوکن، جایی که فیلم در بارانداز در آن فیلمبرداری شد، می‌زند. او حال و حوای امروزی محله‌ی فیلم در بارانداز را توصیف می‌کند و تحولاتی را که تحت تأثیر فیلم رخ داده است، برمی‌شمارد.

کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز، توسط مهدی جمشیدی به زبان فارسی برگردانده شده و نشر خوب آن را به انتشار رسانده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان

مجموعه‌ای که پیش روی شماست، با نام «یک فیلم، یک جهان» تک‌نگاری‌هایی را درباره‌ی اثرگذارترین فیلم‌های تاریخ سینما در بر می‌گیرد. آنچه در انتخاب کتاب‌های این مجموعه مدّ نظر قرار داده شده، اهمیت فیلم‌ها است. به عبارت دیگر، از میان چنین مجموعه‌ی انگلیسی و فرانسوی، کتاب‌هایی انتخاب شده‌اند که تا جای ممکن با تاریخ کتاب‌های سینمایی منتشرشده در ایران ارتباطی داشته باشند و جای خالی آن‌ها در میان آثاری از این دست، احساس شود. بابک کریمی، دبیر مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان در توضیح مجموعه‌ی نامبرده چنین می‌گوید: «هر کتابی در مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان، درصدد است فیلم مورد مطالعه‌اش را به وسعت یک جهان ببیند.» آنچه در ادامه مطالعه می‌کنید، نام برخی از مجلدهای منتشرشده ذیل مجموعه‌ی حاضر است:

• یک فیلم، یک جهان: اسکله
• یک فیلم، یک جهان: بانی و کلاید
• یک فیلم، یک جهان: بودو از غرق شدن نجات یافت
• یک فیلم، یک جهان: آینه
• یک فیلم، یک جهان: سوسپیریا
• یک فیلم، یک جهان: حالا نگاه نکن
• یک فیلم، یک جهان: در حال و هوای عشق
• یک فیلم، یک جهان: درخت زندگی
• یک فیلم، یک جهان: آن‌ها زندگی می‌کنند
• یک فیلم، یک جهان: شب مردگان زنده
• یک فیلم، یک جهان: هیروشیما عشق من

کتاب‌های مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان به همت انتشارات خوب منتشر شده‌اند و می‌توانید نسخه‌ی الکترونیکی همه‌ی عناوینی را که بالاتر ذکر کردیم، از وب‌سایت یا اپلیکیشن کتابراه دریافت کنید.

جوایز و افتخارات فیلم در بارانداز

• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین کارگردانی
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مکمل زن
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین داستان و فیلم‌نامه
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین تدوین
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم‌برداری سیاه‌وسفید
• برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین صحنه‌آرایی سیاه‌وسفید
• نامزد دریافت جایزۀ اسکار در بخش موسیقی متن اصلی فیلم
• برنده‌ی جایزه‌ی شیر نقره‌ای
• برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین فیلم‌برداری سیاه‌وسفید

کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز به تمامی علاقه‌مندانِ نقد سینمایی پیشنهاد می‌شود. اگر به سینمای الیا کازان و به ویژه‌ فیلم در بارانداز علاقه دارید، مطالعه‌ی این کتاب دریچه‌ی جدیدی را به روی شما خواهد گشود.

در بخشی از کتاب یک فیلم، یک جهان: در بارانداز می‌خوانیم

روی صحنه، تمرین بازیگری ادامه داشت. اما در دمای زیر صفر درجه و برف و باران هوبوکن در زمستان 1953 واقعی بود. جودی، دختر کازان که آن زمان دانش‌آموز هجده‌ساله‌ی دبیرستانی بود و بارها سر صحنه رفته بود، می‌گوید: «سرمایی جانسوز و دردناک که از زمین به جان شما رسوخ می‌کرد.» پس از هر صحنه، بازیگران و عوامل صحنه دور آتش بشکه‌ی روغن جمع می‌شدند تا گرم شوند. به قول براندو‌ «لعنتی آن‌قدر سرد بود که نمی‌توانستی اغراق‌آمیز بازی کنی» و اِوا ماری سِنت در نقش ادی طوری شانه در برابر باد خم می‌کند که سرما به جان مخاطب می‌نشیند. جودی کازان آن را «لوکیشنی بسیار سخت» نامید و از شباهت میان لباس‌های زمخت و ظاهر مسکین بازیگران و سیاهی‌لشکران مقابل دوربین و عوامل پشت صحنه شگفت‌زده شده بود: «گویی همه‌ی ما با هم کار می‌کردیم.» این احساسی بود که دیگر دست‌اندرکاران فیلم در آن مشترک بودند، به‌ویژه وقتی سَم اسپیگل هرازگاهی با پالتویی شیک به همراه دختری رقاص به آن‌جا سر می‌زد تا این‌که کازان مانع از ورودش به محل فیلم‌برداری شد.

شاید او هم مثل آسمان‌خراش‌های نیویورک جزو پس‌زمینه ممتازی بود که فیلم بنا داشت در برابرش قد علم کند. برخلاف گرما، شور و خمودگی زنده‌باد زاپاتا یا آفتاب بی‌وقفه‌ی مردی روی طناب بندبازی، وضعیت جوی در در بارانداز احساسات و ژست‌ها را به درون هدایت می‌کند؛ پیوند تقریباً آشکار فشار رواقی‌گرانه و فلسفه‌ی کرولالی زبان کارگران بارانداز. وقتی برای اولین‌بار در بارانداز را دیدم، حس منطقه‌ای واقعی چنان مرا دربر گرفته بود که تصمیم گرفتم خودم بروم و هوبوکن را ببینم. تا اواخر دهه‌ی 1960 هرگز در نیویورک زندگی نکرده بودم. اما سال‌ها پیش از این‌که دوستان را در آن‌جا ملاقات کنم یا با اتومبیل از آن‌جا گذر کنم، همیشه سعی می‌کردم از تونل هالند زیر رودخانه‌ی هادسن استفاده کنم. دلیلش این بود که هر چند وقت ‌یک‌بار هنگام رانندگی در آن خیابان عریض منتهی به تونل در مسیر جرسی سرم را که می‌چرخاندم فکر می‌کردم می‌توانم مناره‌های کلیسای هوبوکن را ببینم؛ می‌دانستم می‌بایست از در بارانداز در ذهنم مانده باشد.