معرفی و دانلود کتاب مهمان مهتاب

معرفی کتاب مهمان مهتاب

رمانی درخشان در حوزه‌ی ادبیات جنگ؛ کتاب مهمان مهتاب، نوشته‌ی فرهاد حسن زاده، روایتی تکان‌دهنده از مهاجرت اجباریِ خانواده‌ای ایرانی در ایام جنگ تحمیلی است. گفتنی است که مهمان مهتاب پس از انتشار در سال 1379، به عنوان اثر منتخبِ جشنواره‌ی ادبیات پایداری برگزیده شد.

درباره کتاب مهمان مهتاب

فرهاد حسن زاده یکی از نویسندگان پرافتخار و نام‌آشنای ادبیات داستانی ایران در چند دهه‌ی اخیر است. اغلب ما وی را به عنوان قصه‌نویسی برجسته در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان می‌شناسیم. در کتاب مهمان مهتاب امّا، بناست مخاطب یکی از بهترین آثار رواییِ این نویسنده در حیطه‌ی ادبیات بزرگسال باشیم.

کتاب مهمان مهتاب نخستین بار در سال 1379 به انتشار رسید، و خیلی زود، به عنوان اثری شایسته در ژانر ادبیات جنگ، مورد توجه منتقدان و مخاطبین عام قرار گرفت. حسن زاده در نگارش کتاب مهمان مهتاب از تجربه‌ی زیسته‌ی خود در ایام جنگ ایران و عراق بهره‌های فراوانی گرفته است؛ امری که از دقت در جزئیات کار به خوبی پیداست. در این بین اما، نویسنده توجه به قواعد ادبی و اصول داستان‌نویسی را نیز از یاد نبرده، و به تعبیری، صرفاً به نقل خاطرات پراکنده‌ی خویش از دوران جنگ نپرداخته است.

داستان کتاب مهمان مهتاب حول محور دو برادر دوقلو می‌گذرد که علی‌رغم تمام تفاوت‌های اجتماعی و اعتقادی‌ای که با یکدیگر دارند، هر دو حاملِ زخمی واحدند: زخمِ جنگ، که به نوبه‌ی خود، دردِ آوارگی را برای ایشان در پی دارد، و این درد نیز، به سهم خویش، به بارِ زندگی‌ای ازخودبیگانه بدل می‌گردد؛ باری که گویی تا ابد بر شانه‌های این دو کاراکتر سنگینی خواهد نمود.

حسن زاده در رمان خود به موضوع مهاجرت اجباری پرداخته است. موضوعی که از قضا امروز نیز برای ما تازگی دارد. چرا که اگرچه مدت‌هاست ایام جنگ را پشت سر گذاشته‌ایم، هنوز با معضل جانگداز جلای زادگاه در جامعه‌ی خود روبه‌رو هستیم.

از ویژگی‌های منحصربه‌فرد کتاب مهمان مهتاب، یکی شاعرانگی زبانِ روایت است، و دیگری، پختگی و ملموس بودن گفت‌وگوها. ویژگی اخیر، خصوصاً به سبب موفقیت نویسنده در انتقال لهجه و گویش بومیِ شخصیت‌های داستانی، به طور ویژه‌ای قابل تحسین است. (آنان که دستی به قلم دارند، به خوبی از دشواریِ بازتاب عناصر بومی در سطح زبان آگاهند.)

چنان‌که گفتیم، قهرمانان این اثر دو برادر دوقلو هستند، که هر یک در مواجهه با واقعیتِ در گرفتنِ جنگ، مسیری متفاوت از دیگری را برمی‌گزیند. یکی تصمیم به ماندن می‌گیرد، و دیگری عزم ترک زادگاه می‌کند. اما سیر داستان به نحوی پیش می‌رود که به سختی می‌توان در باب درستی و نادرستی تصمیم هر یک از این دو برادر داوری کرد. چه، جنگِ ویرانگر علاوه بر روند عادی زندگی، تمام معادلات، تمام درست و غلط‌ها را نیز به تعلیق درمی‌آورد...

در پایان بد نیست مجدداً اشاره کنیم که کتاب مهمان مهتاب، پس از انتشار در سال 1379، یکی از آثار منتخب داورانِ جشنواره‌ی ادبیات پایداری لقب گرفت.

کتاب مهمان مهتاب مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به آثار حوزه‌ی ادبیات پایداری کتاب مهمان مهتاب را اثری مطابق با سلیقه‌ی خود خواهند یافت.

با فرهاد حسن زاده بیشتر آشنا شویم

فرهاد حسن زاده (Farhad Hasanzadeh) یکی از نویسندگان پرکار و شناخته‌شده‌ی ادبیات معاصر ایران است. این داستان‌نویس آبادانی در 20 فروردین‌ماه سال 1341 به دنیا آمده. فعالیت جدی حسن زاده در مقام قصه‌نویس از سال 1370، همزمان با انتشار کتاب «ماجرای روباه و زنبور» آغاز شد. عمده‌ی آثار فرهاد حسن زاده در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان نگاشته شده‌اند؛ با این حال وی در حیطه‌ی ادبیات بزرگسال نیز فعالیت‌هایی شایان توجه داشته است.

از میان نوشته‌های پرتعداد حسن زاده، به عنوان نمونه، می‌توان به آثار پیش رو اشاره نمود: «دفتر مهران»، «مار و پله»، «امیرکبیر فقط نام یک خیابان نیست»، «آبی‌تر از آبی»، «مهمان مهتاب»، «گاه روشن، گاه تاریک»، «سمفونی حمام»، «دارکوب و کرگدن» و «هدیه‌ی خیس».

افتخارات فرهاد حسن زاده

- نامزد کتاب سال ایران
- برنده‌ی نشان ماه طلایی
- نامزد جشنواره‌ی کتاب کانون
- برگزیده‌ی شورای کتاب کودک
- برگزیده‌ی جشنواره‌ی ادب پایداری
- برگزیده‌ی جشنواره‌ی کتاب و رسانه
- برگزیده‌ی اول جایزه‌ی مخاطبان نوجوان
- دریافت لوح سپاسِ جایزه‌ی جهانی هانس کریستین اندرسن
- نامزد معرفی‌شده از سوی ایران برای جایزه‌ی جهانی آسترید لیندگرن
- برگزیده‌ی هفتمین جشنواره‌ی مطبوعات در بخش داستان کودک و نوجوان
و ...

در بخشی از کتاب مهمان مهتاب می‌خوانیم

خواب نبود. خوابش نمی‌برد. غلت که می‌زد، مقوای زیر پتو خش و خش صدا می‌کرد. کلافه بود. فکرهای جورواجور رهایش نمی‌کرد. ماندگار شده بودند. ماندگار شده بود. هر چه از روزهای تکراری زندگی در آن ساختمان‌ها می‌گذشت، بیش‌تر احساس بیهودگی و دلتنگی می‌کرد. تنها شده بود. هیچ دوستی نداشت. نه کار، نه مدرسه، نه سرگرمی. تهران هم که مثل خواب به نظر می‌رسید. اما تصمیمی گرفته بود. نمی‌خواست بخوابد. نمی‌خواست آرزوهایش را فقط در خواب ببیند.

آرام بلند شد. همه خواب بودند. رحمان در خواب ناله می‌کرد. قدم خیر کنار طاهر خوابیده بود و آن طرف تر، نزدیک تاوهی آتش، زحل کنار دفترچه‌اش آرام گرفته بود. دفترچه‌ای که هیچ کس جرئت دست زدن به آن را نداشت. وسوسه شد آن را بردارد. وقتش نبود. اتاق تاریک بود. جوراب و شلوارش را برداشت و بی صدا از اتاق بیرون آمد. چراغ راهرو روشن بود. شلوارش را پوشید. پول نداشت. پول برای بلیت اتوبوس می‌خواست و خرج چند روز، تا کاری پیدا کند. به اتاق برگشت. با ترس رفت سراغ جیب رحمان. چند اسکناس برداشت. نمی‌دانست از کجا پول آورده. «بووا که می‌گفت پولامون ته کشیده.»

پول‌ها را تا کرد و در جیب گذاشت. جوراب و کفش هایش را پوشید. کفش‌هایی که برایش تنگ شده بود. در روشنایی کم جان اتاق نگاهی دیگر به خانواده‌اش کرد. سه نفر از هشت نفر کم بود و او چهارمی بود که خیال رفتن داشت. به این فکر می‌کرد که اگر بدانند کجا رفته و برای چه رفته، بهتر است.