معرفی و دانلود کتاب فصل جوانی

معرفی کتاب فصل جوانی

کتاب فصل جوانی نوشته‌ی قاسمعلی فراست یک رمان نوجوان درباره‌ی موتورسواران جبهه‌ی جنوب در ستاد فرماندهی جنگ‌های نامنظم است. رمانی که از زاویه‌دیدی متفاوت به حضور موتورسواران در جبهه‌های جنگ می‌پردازد. این کتاب برای همه‌ی نوجوانانی است که می‌خواهند با پسری همسن‌وسال خودشان در انتهای دهه‌ی پنجاه خورشیدی همراه شوند.

درباره‌ی کتاب فصل جوانی

در روزهای ابتدایی جنگ ایران و عراق وقتی کشور هنوز بحران یک انقلاب را درک نکرده و به جنگی گرفتار آمده بود، هیچ نیروی نظام‌یافته و متبحری وجود نداشت که بتواند متجاوزان به این سرزمین را در دم قلع و قمع کند. نیروهای مردمی در جبهه‌های مختلف مشغول جنگ بودند و ابتکار عمل در دست نیروی خصم بود. معدود افراد آموزش‌دیده‌ای مانند شهید سید مجتبی هاشمی و شهید مصطفی چمران در جبهه‌های جنوب و غرب به سامان‌دهی اوضاع مشغول بودند اما شکست‌های متمادی نیاز به وجود نیروهای کمکی را بیشتر و بیشتر می‌کرد. مرزبندی‌های متعصبانه و تقسیم‌بندی‌های بیهوده‌ی اعتقادی در سال‌های ابتدایی انقلاب باعث شده بود عده‌ای علی‌رغم عرق ملی و اشتیاق به دفاع از میهن کمتر به حضور در جبهه‌ها متمایل باشند. در این میان کسانی مانند دکتر چمران مرزهای نادیده میان خود و برخی از طبقات اجتماعی، مانند طبقه‌ی پایین‌شهر تهران را شکستند. کتاب فصل جوانی اثر قاسمعلی فراست داستان به خدمت درآمدن موتورسواران جنوب شهر تهران و همت آن‌ها برای دفاع از مرزها را روایت می‌کند.

در ابتدای جنگ ایران و عراق، ستاد جنگ‌های نامنظم نیاز به گردانی موتورسوار داشت تا بتواند در جبهه‌ی جنوب عملیات‌های گسترده‌ای جهت انداختن ترس به دل دشمن انجام دهد. گردان موتورسوار پیش از اعزام به جبهه سرگرمی‌های خود را داشتند: انجام حرکات نمایشی بر روی تپه‌های تهران. پس از آن، فتح تپه‌های جبهه‌ی جنوب جای سرگرمی آن‌ها را گرفت. پس از سامان یافتن جبهه‌ها رفته رفته حضور آن‌ها کمرنگ‌تر شد و تا سال‌ها بعد از جنگ کسی خبر از رشادت‌های آن‌ها، آن هم پیش از اینکه این ارزش اخلاقی تبدیل به یک هنجار گفتمانی شود نداشت. اهمیت به تحریر کشیدن آنچه بر موتورسواران گذشت قاسمعلی فراست را بر آن داشت که داستانی در حیطه‌ی ادبیات نوجوان بنویسد.

در میان آثار داستانی نوجوان در ژانر دفاع مقدس،‌ برخی از نویسندگان و آثارشان بیشتر شناخته شده‌اند. از جمله نویسندگان نام‌دار این حوزه داوود امیریان است که کتاب‌های او تا مدت‌ها از پرفروش‌ترین کتاب‌های نوجوان بودند. دیگر نویسنده‌های این حوزه احمد دهقان، نویسنده‌ی رمان «سفر به گرای 270 درجه» و محمدرضا بایرامی هستند که نویسندگانی فعال در این حوزه به حساب می‌آیند. قاسمعلی فراست از دیگر نویسندگان این حوزه است که هم برای گروه سنی بزرگسال و هم برای رده‌ی سنی نوجوان قلم‌فرسایی کرده است.

قاسمعلی فراست یکی از چهره‌های شناخته‌شده در ادبیات داستانی ایران و از چهره‌های هنری نزدیک به جبهه‌ی انقلاب است. او در طی سال‌های فعالیت خود از دهه‌ی شصت تاکنون چند رمان و مجموعه داستان را به رشته‌ی تحریر درآورده است که همه درون‌مایه‌هایی همچون دفاع مقدس، مفاهیم دینی، ایثار و حماسه را بازتاب می‌دهند. از او آثاری همچون «عشق مانعی ندارد»، «روزهای برفی» و «گلاب خانم» منتشر شده است که همگی تکان‌دهنده و خواندنی هستند.

کتاب فصل جوانی را انتشارات علمی و فرهنگی با همکاری بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان به چاپ رسانده است.

کتاب فصل جوانی برای چه کسانی مناسب است؟

فصل جوانی رمان محبوب آن دسته از خوانندگان نوجوانی خواهد بود که به رمان جنگی با چاشنی طنز و عشق علاقه دارند.

در بخشی از کتاب فصل جوانی می‌خوانیم

دست‌های مامان به لرزه افتاده و این یعنی که دیگر باید کوتاه بیایم. هروقت عصبانی می‌شود دست‌هایش همین‌جور می‌لرزد و اگر ادامه بدهم کارم، زار است. رو به تبسم چشمک می‌زنم و اشاره می‌کنم که اوضاع خیط است. تندتند سفره را می‌چینم. برای مامان پلو می‌کشم. لیوانش را پر آب می‌کنم. تبسم دزدکی و بی‌صدا می‌خندد. دست مامان را می‌گیرم و می‌نشانم کنار سفره. بلوز زرشکی همیشگی را پوشیده. همان‌که آقاجان از سفر چا‌بهار آورده و گفته بود به‌ات می‌آید. مامان بیشتر وقت‌ها همین بلوز را می‌پوشد و فقط وقتی عوضش می‌کند که کثیف شده باشد یا فامیلی به خانه‌مان بیاید که نامحرم باشد و مامان نخواهد بازوهای بلورش دیده شود. موهایش را هم بعد آقاجان هیچ‌وقت رنگ نکرد. قبلاً از آقاجان می‌پرسید چه رنگی دوست دارد اما بعد از آن همیشه رنگ موهای مامان مشکی پرکلاغی است. رنگ اصلی موهای خودش.

سفره را که جمع می‌کنیم، و بی‌اینکه چیزی بگویم زل می‌زنم تو چشم‌های مامان و همین‌جور ساکت نگاهش می‌کنم. آن‌قدر نگاه می‌کنم که «پق» خنده‌اش می‌گیرد: «واقعاً که امیر! من نمی‌دانم چه‌جوری فکر این موتور لعنتی را از کله‌ات بیرون کنم!»

تبسم به کمک می‌آید: «خب مواظب است مامان.»

و مامان دوباره کفری می‌شود: «بابا با چه زبانی حالیتان کنم؟ گیرم که مواظب. آن دیوانه‌ای که باد به کلّه‌اش افتاده و خیال می‌کند جت سوار شده و مواظب نیست چی؟»

بعد کنارم می‌نشیند و مهربان دستم را به نوازش می‌گیرد و ملتمسانه می‌گوید: «مامان، دورت بگردم. شاگرد اول شدی قبول، دستت هم درد نکند، بهت افتخار هم می‌کنم. اما از خر شیطان بیا پایین و فکر موتور را از سرت بیرون کن. به خدا هر کار دیگر بگویی، برات می‌کنم، غیر این عزرائیلِ جانِ جوان‌ها.»

حالا من دست مامان را می‌گیرم و مثل خودش نوازش می‌کنم.