معرفی و دانلود کتاب سفر رویایی به ژاپن

معرفی کتاب سفر رویایی به ژاپن

پیام ابراهیمی در کتاب سفر رویایی به ژاپن داستان پسری به نام لویی را تعریف می‌کند که همراه با پدر و مادرش به کشور ژاپن می‌رود. آن‌ها با هوایپما بر فراز آسمان‌ها پرواز می‌کنند، در رستوران سوشی می‌خورند، به تماشای کنسرت ربات‌ها می‌روند و کارهای هیجان‌انگیز دیگری نیز انجام می‌دهند. اما در این‌جا مشکلی وجود دارد. لویی هیچ توجهی به اطرافش ندارد؛ چرا؟...

درباره‌ی کتاب سفر رویایی به ژاپن

تابه‌حال برایتان پیش آمده است که با کسی به مسافرت بروید و او تمام مدت از مسافرت و زیبایی‌هایش لذت نبرد و از آمدن به آن‌جا غر بزند؟ آیا شده که آن فرد مناظر اطراف را نادیده بگیرد، هیچ کاری نکند و فقط روی یک چیز تمرکز داشته باشد؟ پیام ابراهیمی (Payam Ebrahimi) در کتاب سفر رویایی به ژاپن (A Dream Journey to Japan) داستان کودکی را روایت می‌کند که از آمدن به ژاپن خوشحال نیست و این ناراحتی را با بی‌اعتنایی به همه چیز نشان می‌دهد. یک نوع بی‌توجهی که شاید عاملش چیز دیگری باشد.

آیا می‌شود برای مسافرت به یک کشور دیگر بروید، اما سفر نکنید؟! لویی در کتاب سفر رویایی به ژاپن،‌ همراه با خانواده‌اش به کشوری سفر می‌کند که خیلی‌ها آرزوی دیدنش را دارند. اما لویی سرش با چیز دیگری گرم شده است. احتمالاً با دیدن تصویر جلد کتاب، به‌راحتی حدس می‌زنید که عامل حواس‌پرتی لویی چیست!

والدین لویی به‌دنبال این هستند که یک سفر رویایی را برای فرزندشان رقم بزنند. آن‌ها با سامورایی‌ها عکس می‌گیرند، سوشی می‌خورند، به باغ‌های رنگارنگ کانازاوا می‌روند، به تماشای نمایش کابوکی می‌نشینند و کارهای زیادی را انجام می‌دهند. اما دریچه‌ی نگاه لویی به همه‌ی این پدیده‌ها، چیز دیگری است. دینا لوکوویس (Dina Leuchovius) به‌خوبی توانسته است با تصویرگری خود، زاویه‌ی دید لویی را نشان دهد. پسری که بیشتر در دنیای مجازی زندگی می‌کند تا دنیای واقعی.

انتشارات پرتقال کتاب سفر رویایی به ژاپن را با نویسندگی پیام ابراهیمی روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب سفر رویایی به ژاپن برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سفر رویایی به ژاپن برای گروه سنی 3 تا 7 سال مناسب است.

در بخشی از کتاب سفر رویایی به ژاپن می‌خوانیم

در یکی از باغ های رنگارنگ و استثنایی کانازاوا بودند که پدر گفت: «فوق العاده ست! شبیه نقاشی است.»
مادر آنقدر غرق دیدن منظره بود که اصلاً صدای پدر را هم نشنید.
لویی هم گفت: «اوهوم»