معرفی و دانلود کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ

معرفی کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ

کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ یک اثر پژوهش‌محور در زمینه آموزش مسائل فرهنگی و اجتماعی به زبان‌آموزان است که به قلم آنه سی. وینترگرست و جو مک وی به رشته تحریر درآمده و این موضوع مهم در فرآیند زبان‌آموزی را از منظری متفاوت و کاربردی کاویده است.

درباره کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ:

آیا تاکنون تجربۀ عدم درک موضوعی اجتماعی و یا فرهنگی را در فرآیند یادگیری زبان دوم داشته‌اید؟ برای مثال نخستین باری را تصور کنید که یک زبان‌آموز زبان چینی (که ملیت فرانسوی دارد) با مراسمی خاص برای سال نوی چینی آشنا می‌شود و می‌خواهد اصطلاحات مربوط به آن را فراگیرد. در اینجا مسئله بسیار مهم و تاحدودی پیچیده به وجود می‌آید که کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ (Tips for teaching culture: practical approaches to intercultural communication) به معرفی راهکارهای این موضوع پرداخته است.

موضوع آموزش، همواره در زمره مسائل پراهمیت و کلیدی جوامع گوناگون به شمار می‌رود. از طرفی دیگر آموزش زبان دوم یا زبان خارجی به افرادی که با زبان مقصد هیچ آشنایی ندارند، خود دارای ظرایف و پیچیدگی‌های بی‌شماری است. حال تصور کنید انتقال مفاهیم فرهنگی و اجتماعی که بسیار وابسته به محیط است، چقدر می‌تواند به زبان‌آموز دشوار باشد! آنه سی. وینترگرست (Ann Wintergerst) و همکارش جو مک وی (Joe McVeigh) به عنوان دو متخصص این حوزه از دانش میان‌رشته‌ای زبانشناسی و علوم اجتماعی، در هشت فصل، مسئله آموزش فرهنگ در زبان را بررسی کرده‌اند.

خواندن کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ به چه کسانی پشنهاد می‌شود؟

تمامی پژوهشگران علوم زبانشناسی و معلمین زبان مخاطبان اصلی این اثر هستند اما کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ را به افرادی که به پژوهش‌های اجتماعی در فرآیند زبان‌آموزی علاقه دارند نیز پیشنهاد می‌دهیم.

در بخشی از کتاب رهنمودهایی برای آموزش فرهنگ می‌خوانیم:

ورود به فرهنگ جدید فرایندی است تکاملی که دارای چندین مرحله است (آدلر، 1977؛ بنت، 1986، 1993؛ ویور، 1993). از یک منظر، سازگاری با فرهنگ جدید فرایندی است که در آن جهان‌بینی فرد برای هماهنگی او با رفتارها و ارزش‌های متناسب با فرهنگ جدید وسیع‌تر می‌شود (بنت، 1998، ص. 25)؛ به‌گونه‌ای که رفتارها و ارزش‌های فرهنگ جدید به مجموعه رفتارها و ارزش‌های فرهنگ خود افزوده شوند. دیدگاه بنت با این نظر مغایرت دارد که سازگاری با فرهنگ جدید نوعی فرایند همانندسازی است. در همانندسازی، فرهنگ جدید، ارزش‌ها و عقاید آن جایگزین ارزش‌ها و عقاید فرهنگ اصلی می‌شوند؛ حال چه به‌صورت کامل، چه ناقص؛ چه با اختیار فرد یا از سر اجبار.

سازگاری با فرهنگ جدید، در عین حفظ هویت فرهنگی اصیل خود، فرهنگ‌پذیری نامیده می‌شود. فرهنگ‌پذیری فرایند ساده‌ای نیست. وقتی از یک فرهنگ به دیگری می‌رویم، به‌همان شیوه که در افکار، اعمال، احساسات و ارتباطات ما اختلال پیش می‌آید، جهان‌بینی و هویت شخصی‌مان نیز دستخوش تغییر می‌شود. کالورو اوبرگ (1960) که یک انسان‌شناس است، فرهنگ‌پذیری را در چهار مرحله توصیف می‌کند. در مرحلۀ اول یا ماه عسل ، فرد لبریز می‌شود از شور و هیجان دربارۀ هر آنچه در فرهنگ جدید می‌بیند. در مرحلۀ دوم، یا مرحلۀ تهاجمی که به شوک فرهنگی موسوم است، فرد دچار اضطراب در برخورد با سیل تفاوت‌های فرهنگی می‌شود و به دنبال هم‌وطنان خود در آنجا می‌گردد تا او را در این موقعیت‌ها کمک کند. در مرحلۀ سوم یا سازگاری ، برخی از مشکلات حل شده و برخی دیگر همچنان پایداراند و انطباق تدریجی صورت می‌گیرد. تفاوت‌های فرهنگی را به‌تدریج اما به‌یقین می‌پذیریم. در مرحلۀ آخر که مرحلۀ بهبود نامیده می‌شود، فرهنگ جدید را پذیرفته و هویتی دو-فرهنگی را در خود پرورش می‌دهیم.