معرفی و دانلود کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی: روایتی از زندگی استاد موسیقی، غلامحسین درویش خان

معرفی کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی: روایتی از زندگی استاد موسیقی، غلامحسین درویش خان

کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی، اثری به قلم حسن هدایت است که با روایتی عاشقانه در بستر تاریخ مخاطب را با غلامحسین درویش خان، از نوابغ موسیقی ایران آشنا می‌سازد. این اثر داستانی شما را به دل تاریخ موسیقی معاصر می‌برد تا علاوه‌ بر آشنایی با زندگینامه‌ی درویش‌خان، از شرایط اجتماعی و سیاسی دوران حیات او نیز آگاهی یابید.

درباره‌ی کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی

در طول تاریخ معاصر موسیقی، غلامحسین درویش ملقب به درویش‌خان (Darvish Khan) به‌عنوان یکی از چهره‌های برجسته و تأثیرگذار دنیای هنر شناخته می‌شود که با عشقی سرشار، عمر خود را صرف هنر موسیقی کرد و با نوآوری‌های خود در این عرصه ماندگار شد. حسن هدایت (Hassan Hedayat) در کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی تلاش خود را به کار بسته است تا به موازات پرداختن به جزئیات زندگی این نابغه‌ی موسیقی، عشق او به این هنر را نیز به تصویر بکشد.

حسن هدایت که در عرصه‌های کارگردانی، تهیه‌کنندگی و فیلمنامه‌نویسی از چهره‌های شناخته شده به محسوب می‌شود، به سبب علاقه‌ی خاصش به درویش‌خان، طی دو سال به پژوهش درباره‌ی این شخصیت و نگارش رمان درباره‌ی او همت ورزیده است. هدایت اذعان می‌کند که این اثر یک رمان تاریخی نیست اما در بستر تاریخ و براساس حقایق تاریخی به نگارش درآمده است، درواقع در کلیات امر وفاداری خود را به تاریخ حفظ کرده اما به وقت شرح جزئیات، عناصر داستانی رخ نشان می‌دهند و تخیل پررنگ‌تر می‌شود.

نویسنده‌ی رمان درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی، با تکیه بر تاریخ، بر اساس سیر زمانی وقوع رخدادهای زندگی این شخصیت، داستان زندگی او را روایت کرده و برای پیشبرد بهتر این روایت، از شخصیت‌های قمر، دختر درویش‌خان و همین‌طور ماژور اسماعیل‌خان و باقرخان رامشگر، به‌عنوان راوی بهره برده است. چراکه آن‌ها از نزدیک‌ترین افراد زندگی درویش خان محسوب می‌شدند و در طی عمر خود ارتباط عمیقی با یکدیگر داشتند.

حسن هدایت در کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی با زبانی ساده و بدون استفاده از پیچیدگی‌های فرمی و زبانی، به شرح ماجراهای مختلف زندگی درویش‌خان پرداخته است. او با بهره‌گیری از توانمندی‌های خود در زمینه‌ی داستان‌پردازی نه تنها سیر حیات و جزئیات دور از چشم مانده‌ی زندگی این شخصیت برجسته را عیان می‌کند، بلکه شرایط اجتماعی و سیاسی حاکم بر جامعه را نیز در خلال روایت به تصویر می‌کشد و از این حیث نیز بر جذابیت رمان می‌افزاید. اثری خواندنی و جذاب که با تلاش انتشارات علمی و فرهنگی روانه‌ی بازار کتاب شده است.

کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی برای چه کسانی مناسب است؟

مخاطبان رمان‌خوانی که به تاریخ موسیقی علاقه دارند و دلشان می‌خواهد با زبان شیرین داستان از سیر وقایع و یا جزئیات زندگی نامداران موسیقی آگاه شوند، از مطالعه‌ی این رمان لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب درویش خان: یک رمان عاشقانه درباره موسیقی: روایتی از زندگی استاد موسیقی، غلامحسین درویش خان می‌خوانیم

شادی‌های زندگی زودتر از آنچه تصور می‌شد برای درویش‌خان تبدیل به دل‌نگرانی و تشویش گردید. او از پس هزینه‌های زندگی برنمی‌آمد و شاهزاده نیز دستمزدی نمی‌پرداخت. خانوادۀ درویش‌خان در ازای خدمت به شاهزاده فقط کلبه‌ای کوچک برای زندگی کردن و جیرۀ مختصری غذا برای زنده ماندن نصیب برده بود. اما استفاده از سایر ضروریات زندگی به سکه‌هایی وابسته بود که شاهزاده به درویش‌خان وعده داده بود و هیچ وقت پرداخت نمی‌کرد. حتی خدمۀ درون باغ اغلب در ازای خدمتشان به درویش طلب مزد می‌کردند: برای طبابت قمر، برای هیزم، برای آب، برای ترمیم کلبه و دیگر مواردی که از عهدۀ درویش‌خان یا بدرالسادات برنمی‌آمد. اندوختۀ مختصر درویش نیز تمام شده بود و فقر و نداری سیمای خشن و ترسناک خود را نشان می‌داد.

مش صفر سعی داشت به دختر و دامادش کمک نماید، ولی خودش نیز تنگدست بود و به زحمت امرار معاش می‌کرد. درویش‌خان و بدرالسادات می‌توانستند بر تنگدستی و مصیبت‌های زندگی صبر کنند، ولی هر دو دغدغۀ دخترشان قمر را داشتند. می‌خواستند که خردسالی قمر نیز مانند کودکی پدرش سرشار از نور و پروانه و موسیقی باشد. درویش‌خان می‌ترسید که دستمزد دوساله‌اش را از شاهزاده طلب کند. چند بار نیز که مش صفر با احتیاط و احترام راجع به وضع اسفناک زندگی دامادش با شاهزاده حرف زده بود با بی‌اعتنایی او مواجه گردید. گویی همه موظف بودند بدون ذره‌ای مواجب و حمایت، زندگی و هنر و دستمایه‌های خود را به رایگان در خدمت شاهزاده قرار دهند. درویش‌خان تنها راه چاره را در کمک خواستن از پدرش می‌دید. حاجی بشیر، که همواره پشتیبان درویش بود، در این شرایط دشوار حتماً به یاری پسرش می‌آمد. درویش‌خان نامه‌ای به پدر نوشت. از تولد قمر حرف زد و با کلماتی سنجیده و با احتیاط وضع ناگوار مالی‌اش را به اطلاع پدر رساند و از او درخواست کمک کرد. رفت و برگشت نامه و جواب آن سه ماه طول کشید. درویش یک هفته پس از ارسال نامه هر روز با امیدی پُرجان به دیدن مباشر باغ شاهزاده می‌رفت و از او سراغ نامۀ حاجی بشیر را می‌گرفت. هر بار نیز با جواب منفی مباشر امیدش برای ساعتی پژمرده می‌شد.