معرفی و دانلود کتاب خیابان آکادمی

معرفی کتاب خیابان آکادمی

خیابان آکادمی کتاب نامزد جایزه‌ی ادبی دوبلین است که توسط مری کاستلو قلم زده شده و زندگی زنی به‌نام تس لوهان را در طی حدود هفت دهه دنبال می‌کند. تس لوهان از آن زن‌هایی است که هر روز از کنارشان می‌گذریم و بهشان هیچ اعتنایی نمی‌کنیم. یک مادر، یک پرستار، یک زن ساکت و سر به‌زیر، که با این وجود، مانند دیگر زن‌ها، احساسات عمیق و لطیفی را در سینه حمل می‌کند. زنی فراموش شده و تنها که داستان زندگی‌اش به قلم مری کاستلو قلب هزاران خواننده را از سرتاسر جهان به لرزه درآورده است.

درباره‌ی کتاب خیابان آکادمی

«زمانی خواهد آمد که هیچ‌کس با او هم‌کلام نشود یا حتی به او نگاه نکند. او دختری در حال محو شدن است.»

این شرح موجز و درعین‌حال کاملی درباره‌ی تس لوهان، شخصیت اصلی داستان خیابان آکادمی (Academy Street) است. او در دهه‌ی چهل میلادی در غرب ایرلند درحالی به عزاداری مادرش می‌رود که بسیار کوچک‌تر از آن است که از چگونگی و چرایی عزا و سوگواری چیزی بداند. این واقعه، نقطه‌ی آشنایی ما با شخصیت تس و آغاز دوره‌های متعددی از دوری، غربت، عزا و جدایی در حدود هفتاد سال زندگی زنی است که مری کاستلو (Mary Costello) در این رمان کوتاه و بی‌نظیر به‌تصویر می‌کشد.

مری کاستلو با قدم‌های آهسته، پیوسته و محکم، ما را با جریان زندگی تس در طی این چند دهه همراه می‌کند و چیزی طول نمی‌کشد که هم‌قدم با تس، پا به خیابان آکادمی در شهر نیویورک می‌گذاریم؛ جایی که تس جوان، که اکنون یک پرستار است، به آن مهاجرت می‌کند. تس در این کشور بزرگ و دور از خانواده‌اش امکانات و فرصت‌های بسیاری را در اختیار دارد، با وجود این، غربت و رنج‌هایی که تس از دوره‌ی کودکی متحمل شده او را به زنی ترسو و خجالت‌زده بدل کرده است. در همین اوضاع و احوال، عشق زودگذر و احمقانه‌ای به بارداری ناخواسته‌ی تس می‌انجامد.

تس، در حالی فرزندش تئو را به دنیا می‌آورد که از خانواده‌اش کیلومترها دور است و هیچ خبری از پدر فرزندش ندارد. حضور تئو در آغاز رنگ امیدی به زندگی این زن تنها می‌بخشد اما این شادی و خوشبختی چندان به طول نمی‌انجامد. تئو از رنج و تنهایی مادرش درکی ندارد و با بزرگ‌تر شدنش، فاصله‌ی بین آن‌ها هم بزرگ‌تر و پررنگ‌تر می‌شود و چیزی نمی‌گذرد که تس قبول می‌کند فرزندش هم «دریچه‌ی قلبش را به‌سوی او قفل کرده.»

زندگی تس، مسیر دشوار و بلندی در تعقیب آرزوی عمیق و همیشگی‌اش برای احساس تعلق داشتن طی می‌کند. مسیری سرشار از تناقض‌ها و تکرارهای دلگرم‌کننده و دلخراش: احساس رهایی و وحشت دائم، نعمت‌های غیرقابل‌پیشبینی و فاجعه‌های غیرقابل‌تحمل، و آزادی زندگی در سایه‌ی رویای آمریکایی و احساس زندگی در جایی که «رؤیایی در آن نیست یا جایی که رؤیا دیدن ممنوع است.»

مری کاستلو، نویسنده‌ی تازه‌کار ایرلندی است که تنها با نگارش چند اثر داستانی تابه‌حال، منتقدان و علاقه‌مندان آثار ادبی را از سرتاسر جهان به تحسین واداشته است. او در کتاب خیابان آکادمی، داستان زندگی شخصیت اصلی‌اش را در طی هفتاد سال زندگی در سیر گسترده‌ی زمان و مکان به مختصرترین و زیباترین شکل ممکن به‌تصویر می‌کشد. شگفت‌انگیز است که نویسنده در این رمان کوتاه و با روایت صادقانه و سرراستش از زندگی پرفراز و نشیب یک زن تنها، خواننده را تا این حد به هم‌دردی و همراهی با او وامی‌دارد. او در قالب زندگی به‌ظاهر پیش‌پاافتاده و غیرقابل‌توجه یک زن فراموش‌شدنی، هنر خود را با فشردن قلب مخاطب و روایت داستانی که هرگز فراموش نخواهد کرد به نمایش می‌گذارد.

کتاب خیابان آکادمی با ترجمه‌ی علی ملایجردی و چاپ انتشارات کنار در اختیار مخاطبان فارسی‌زبان قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب خیابان آکادمی

• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال ایرلند به انتخاب انجمن GÁIS؛
• نامزد جایزه‌ی ادبی کاستا؛
• نامزد نهایی جایزه‌ی ادبی EU Prize for Literature؛
• نامزد جایزه‌ی ادبی دوبلین.

نکوداشت‌های کتاب خیابان آکادمی

• مری کاستلو با همتی خارق‌العاده داستان زنی را به تصویر می‌کشد که اگر روایت نمی‌شد، به زباله‌دان خاطرات می‌پیوست. (جان ماکسول کوتسی، نویسنده‌ی زندگی و زمانه‌ی مایکل ک)
• خیابان آکادمی داستانی بی‌نظیر، ملیح و در نهایت دلخراش است. حتی در حالی که قلبم داشت فشرده می‌شد نمی‌توانستم کتاب را زمین بگذارم. (دونال رایان، نویسنده‌ی کتاب قلب چرخان)
• دغدغه‌ی مری کاستلو در این رمان کوتاه این است که شاهد و راوی شدت و قدرت تجربیاتی باشد که تس در درون خود حس می‌کند ... هنر نویسندگی کاستلو با تمام غربت و سرزندگی این شخصیت جان می‌گیرد. (نیویورک تایمز)
• روایت داستان یک زندگی در یک رمان کار ساده‌ای نیست. انجام دادن این کار با چنین اختصار و صداقت بی‌طرفانه‌ای قدرت و توان بزرگی می‌طلبد. خیابان آکادمی رمانی قدرتمند و دوست داشتنی از یکی از بهترین صداهای تازه‌کار ادبیات جهان است. (جان بوین، نویسنده‌ی کتاب پسرکی با پیژامه‌ راه راه)

کتاب خیابان آکادمی برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب خیابان آکادمی را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب خیابان آکادمی می‌خوانیم

بعد از شام تس به بیرون هال پشتی می‌رود، از اتاق شراب رد می‌شود و به انبار سیب می‌رسد. دوباره همه‌جا را می‌کاود. می‌خواهد سنگینی این راز را بر زمین بگذارد، همه‌ی چیزهایی را که با خودش این‌ور و آن‌ور می‌برد. به دختر دوره‌گرد داخل چادر فکر می‌کند. یک‌جورهایی می‌داند که دختر دوره‌گرد هم در همین لحظه دارد به او فکر می‌کند. به فضای تاریک زیر پله‌های عقبی می‌رود، جایی که دستگاه جوجه‌کشی حالا خالی مانده است. در بهار تخمِ مرغ‌ها زیر نور چراغ توری می‌شکستند. او عاشق گرما و قرمزی چراغ بود. در آنجا به او خوش می‌گذشت. هر روز اِوِلین و کلئر یا مادرش با دقت تخم‌ها را از این‌رو به آن‌رو می‌کردند. بعد یک روز صبح، یک معجزه رخ داد: دو جوجۀ زرد تخم‌ها را در طول شب شکسته بودند و با پاهای لرزان و نازک خود تلوتلو می‌خوردند. یک روز او ایستاده و به تخم‌ها‌ چشم دوخته بود. یک‌باره آرزو کرده بود کاش می‌توانست برود توی دستگاه جوجه‌کشی و خودش را جمع کند و زیر نور زیبا و گرم دراز بکشد. بعد مادرش پیدایش شده بود و خم شده بود و از داخل تخمی برداشته بود و آن را جلوی نور پنجره گرفته بود و آهسته گفته بود: «تس! بیا به این پرنده‌کوچولوی توی تخم نگاه کن.»

تس به مادرش نزدیک‌ شده و خودش را به او مالیده بود. برای لحظه‌ای صورتش را بر شکم مادرش چسبانده بود، چشم‌هایش را بسته بود و آن را بوسیده و بوی مادر را استشمام کرده بود. وقتی خودش را کنار کشیده بود، مادرش تخم‌ را جلوی نور بالا گرفته بود و تس توانسته بود سایه‌ای ببیند به‌شکل پرندۀ کوچولوی خوابیده‌ای داخل پوسته. زبانش بند آمده بود. مادرش لبخندی زده و سرش را نوازش کرده بود. قلب تس مملو از عشق شده بود. با هم زیر جریان نور ایستاده بودند و سایه را نگاه می‌کردند. بعد مادرش تخم را روی کاه‌ها گذاشته بود. یکی دیگر برداشته بود و جلوی آفتاب گرفته بود و اخم کرده بود. آن وقت آهی کشیده بود.

تس پرسیده بود: «چی شده، مامان؟!»

و شنیده بود: «هیچ جوجویی این تو نیست، عزیزم! هیچ جوجویی نیست.» و تخم را توی سطل خوک‌ها انداخته بود که بخورند. وقتی تخم‌ ترکیده بود، بوی بد تخم‌مرغ فاسد هوا را پر کرده بود.