معرفی و دانلود کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری

معرفی کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری

کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری نخستین اثر آرکیدی مارتین و اولین جلد از مجموعه‌ی تیکسکالان است. داستان کتاب در امپراتوریِ میان‌ستاره‌ای روایت می‌شود، جایی که ماهیت دزمار برای گرفتن مقام جدیدش به پایتخت امپراتوری می‌رود. ولی وقتی به آنجا می‌رسد، می‌بیند که سفیر قبلی به قتل رسیده است و هیچ‌کس در آنجا به تصادفی بودن مرگ او اعتراف نمی‌کند. اکنون ماهیت دزمار نگران است که نکند نفر بعدی که به قتل می‌رسد، او باشد.

درباره‌ی کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری

آرکیدی مارتین (Arkady Martine) در کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری (A Memory Called Empire) جهانی در فضا خلق کرده است؛ یک امپراتوری به نام تیکسکالان که برای متمدن کردن فضا، روزبه‌روز سیارات دیگر را تصاحب می‌کند. آرکیدی مارتین هر فصل از کتابش را با دو کتیبه از اسناد شروع می‌کند؛ یک کتیبه از خودِ امپراتوری و دیگری از ایستگاه لسل، تا به خواننده نشان دهد که فرهنگ موجود در این دو مکان چیست. آرکیدی مارتین، رمانش را با درخواست فوری امپراتوری برای جایگزینی سفیر ایستگاه لسل، شروع می‌کند. ازاین‌رو، ایستگاه لسل، ماهیت دزمار را به‌عنوان سفیر جدیدشان برمی‌گزیند و او نیز در آزمون صلاحیت برای فرهنگ و ادبیات تیکسکالانی نمره‌ی قبولی می‌آورد.

ماهیت دزمار، شخصیت اصلی داستان، سفیری است که به پایتخت تیکسکالان سفر می‌کند تا بر سر منصب جدیدش بنشیند. به‌محض ورود، با خبر کشته‌شدن نفر قبلی شوکه می‌شود و از اینکه شاید هدف بعدی قاتلان باشد نگران است. ماهیت دزمار اکنون باید در میان افراد قدرتمند امپراتوری بگردد و از حقایق خطرناک سر در بیاورد. ماهیت دزمار در حین تعقیب قاتل باید به هر طریقی که شده اجازه ندهد تا این امپراتوری طمع‌کار، خانه‌اش را که یک ایستگاه معدنی کاملاً مستقل و کوچک است، تصاحب کند. در ادامه‌ی کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری می‌خوانیم که ماهیت دزمار در همان حینی که بیشتر و بیشتر وارد فرهنگ غریب تیکسکالانی می‌شود که از قضا بسیار فریبنده هم هست، درگیر دسیسه‌های خودش می‌شود. او یک فناوری سرّی را پنهان کرده است که می‌تواند ایستگاه معدنی و تمام زندگی‌اش را با خاک یکسان کند. از طرفی هم ممکن است آن‌ها را از نابودی کامل نجات دهد.

آرکیدی مارتین با خلق اثری علمی - تخیلی و فضایی، به واکاوی گذشته و آینده‌ی اشخاص نیز پرداخته است. نویسنده با توجه به زبان و فرهنگ، سیاست‌های کشورگشایی و فرهنگ‌های دیگر را نیز واکاوی می‌کند. بحث کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری این است که حافظه‌ی نهادی به چه صورت جامعه را هدایت کرده و به سیاست‌ها سروشکل می‌دهد و به‌واسطه‌ی مقایسه‌ی جهان‌بینی‌های متفاوت درمورد امپراتوری تیکسکالانی و ایستگاه لسل کاملاً مستقل، چشم خواننده را به روی ایده‌های کشورگشایی و استعمارگری باز می‌کند. نکته‌ی قابل‌توجه دیگر کتاب خاطره‌ای به نام امپراتوری این است که تیکسکالانی‌ها، ماهیت دزمار را به چشم یک وحشیِ بی‌فرهنگ می‌بینند. آرکیدی مارتین نیز که سابقاً تاریخ‌نگار بوده است، از آگاهی تاریخی خود بهره جسته و امپراتوری‌های کتابش را خلق کرده است.

این کتاب اکنون با ترجمه‌ی مطهره اسلامی که با یاری انتشارات کتابسرای تندیس چاپ و روانه‌ی بازار شده، در اختیار شما دوستداران این سبک قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری

• برنده‌ی جایزه‌ی هوگو برای بهترین رمان (2020)
• نامزد جایزه‌ی نبیولا برای بهترین رمان (2019)
• نامزد جایزه‌ی آرتور سی. کلارک (2020)
• نامزد جایزه‌ی گودریدز در رشته‌ی علمی - تخیلی (2019)
• و...

نکوداشت‌های کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری

• نخستین رمان آرکیدی مارتین خواننده را مسحور می‌کند... من را کاملاً متحیر کرد. (نقد کتاب نیویورک‌تایمز)
• یک رمان در ژانر فضایی که روایت زیبایی دارد. (هفته‌نامه‌ی ناشران)
• بی‌نظیر... کتابی گیرا با جهانی بی‌نقص و شخصیت‌هایی شگفت‌انگیز. (لس‌آنجلس تایمز)
• جالب، پر از جزئیات، مفصل. (مجله‌ی وال‌استریت)
• آرکیدی یکی از بهترین نویسندگان ژانر ادبیات گمانه‌زن است. (آدرین چایکوفسکی، نویسنده)

کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری را به آن دسته افرادی پیشنهاد می‌کنیم که طرف‌دار ژانر علمی تخیلی، ادبیات گمانه‌زن و جنگ‌های فضایی هستند.

در بخشی از کتاب تیکسکالان 1: خاطره‌ای به نام امپراتوری می‌خوانیم

دومین فیش اطلاعاتی به‌هیچ‌وجه ناشناس نبود. به جز در قسمت‌های الکترونیکی داخلی، فیش از جنس شیشه‌ای شفاف بود و با موم سبز پررنگی مهر شده بود که رویش یک علامت گردونه‌ی خورشید سفید بود: وزارت علوم. وقتی بازش کرد یک نامه‌ی کوتاه پرافاده و برازنده باز شد: ده‌مروارید انتصاب او را به عنوان سفیر تبریک گفته بود، از فوت ناراحت‌کننده اسکندر ابراز تأسف کلیشه‌ای کرده بود... آن‌قدر کلیشه‌ای که ماهیت بلافاصله فهمید آن ابراز تأسف را از یک کتاب راهنمای سخنوری عملی کپی کرده است، شاید همان که او خودش از روی آن نوشتن را یاد گرفته بود. به خاطر عدم تلاش مرد در استفاده از کنایه، یک لحظه مثل تیکسکالانی‌ها حس کرد به او توهین شده است، و بعد از آن لحظه رضایتی کاملاً شخصی از اینکه توانسته بود با موفقیت نقش یک وحشی کندذهن را با تلاش زیاد برای تقلید از تحصیلات یک شهروند و تنها نائل شدن به یک نسخه‌ی ضایع و قابل ترحم، ایفا کند.

در خاتمه‌ی نامه ده‌مروارید ابراز تمایل زیادی کرده بود تا در یک دیدار عمومی به سفیر لسل خوشامد بگوید، شاید در ضیافت امپراتوری آتی که روز آینده برگزار می‌شد.

پس یک دیدار عمومی. از جهاتی امن‌تر؛ اگر ده‌مروارید فکر می‌کرد به خاطر دستور قتل اسکندر آشکارا شکی نسبت به او وجود دارد، پس دیدار با جانشین اسکندر در ملاء عام، دهن تبلیغات ناسزاگو را در خصوص تلاش برای حذف آن جانشین به طریق مشابه می‌بست. نمی‌شد مقامات خارجی را جلو چشم تمام دربار به شیوه‌ای مرموز به قتل رساند! برای شهرت ده‌مروارید امن‌تر بود (و برای امنیت واقعی خود ماهیت، اگر واقعاً او مسئول مرگ اسکندر بود) اما سیاست هم بود: به همه نشان می‌داد که بین لسل و وزارت علوم هیچ ناراحتی‌ای وجود ندارد.

بسیار خوب. ماهیت که نگفته بود به ضیافت نمی‌رود. با این شتاب، چرا یک بدبیاری سیاسی دیگر برای برقراری مذاکره؟ و اگر می‌توانست ده‌مروارید را لحظه‌ای یک گوشه تنها گیر بیاورد و پس از تعظیم‌های رسمی و لبخندهایی که به طور واضح از ماهیت طلب می‌شد، دیدار مستقیم‌تری نیز حاصل می‌گردید و چه بهتر. پیام او را کنار گذاشت و به سمت آخرین نامه برگشت. (آخرین نامه‌ای که می‌توانست بردارد... فیش‌های کارهای انجام‌نشده باید داخل آپارتمانش همین‌طور روی هم تل‌انبار شده باشند.)