معرفی و دانلود کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند - جلد اول

معرفی کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند - جلد اول

کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند، شما را با زندگی و مصائب مردی ایرانی در بازه‌ی زمانی سه دهه همراه می‌کند. هادی خورشاهیان، نویسنده‌ی کتاب، در روایت این داستان سعی کرده تا از بازگویی‌های شخصیِ قهرمان‌های قصه فراتر برود. سرنوشت شخصیت‌های این داستان، شرح حالی از سرگشتگی‌های جامعه‌ای زخم خورده به حساب می‌آید. در حین مطالعه‌ی این داستان با شخصیت‌های دانیال، نسیم، سعید و چند کاراکتر دیگر همراه می‌شوید که با فراز و فرودهای زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند.

درباره‌ی کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند

کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند، داستان ایرانی بلندی با مفاهیم اجتماعی و عاطفی را در خود گنجانده است. هادی خورشاهیان، نویسنده‌ی کتاب، شما را در این داستان با سرگذشت زندگی مردی در سه دهه همراه می‌کند.

داستان کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند با ماجراهای دانیال، مردی چهل و هفت ساله، آغاز می‌شود. دانیال، خودروی خود را در خیابان پارک کرده و محو تماشای زنی در کتابفروشی است. این زن، نسیم نام دارد و در کتابفروشی به همراه مرد دیگری با نام سعید، مشغول چیدن ویترین است. دانیال برای مدتی چشم از نسیم بر نمی‌دارد و به چیزی غیر از این زن فکر نمی‌کند. هادی خورشاهیان، در اقدامی غیر منتظره، هیجان داستان را با اتفاقی نگران کننده افزایش می‌دهد.

در یک آن، سه درِ خودروی دانیال باز می‌شود و سه مرد، همزمان داخل خودرو می‌نشینند. یکی از این مردها که حدود 50 ساله به نظر می‌رسد، به دانیال می‌گوید که خیلی خونسرد راه بیفتد. در ادامه‌ی رمان بلند موریانه‌ها نمی‌خوابند، دانیال چشم از نسیم بر می‌دارد و بدون هیچ حرفی، خودرو را روشن می‌کند و به راه می‌افتد. ایجاد چنین صحنه‌ی هیجانی در آرامشِ روند داستان، از توانمندی هادی خورشاهیان برای ترکیب ناگهانی آرامش و خطر حکایت دارد. این رویکرد، شما را در حس انتظار مداوم برای وقوع رخدادهای پیش‌بینی نشده و جذاب قرار می‌دهد.

موریانه‌ها نمی‌خوابند، داستانی سرشار از تعلیق و اتفاق‌های غافلگیر کننده

در ادامه‌ی داستان موریانه‌ها نمی‌خوابند، دانیال به گفتگو با افرادی می‌نشیند که به زور سوار خودروی وی شده‌اند. با خواندن این گفتگو، متوجه می‌شوید که دانیال، روزنامه‌نگار است و همسری به نام فرزانه دارد. تأهلِ دانیال و نگاه سرشار از احساسات وی به نسیم در کتابخانه، پرسشی عمیق در این داستان ایجاد می‌کند که چه ارتباطی میان دانیال و نسیم وجود دارد. شگرد هادی خورشاهیان با ایجاد این پرسش‌ها و اتفاق‌های پیش‌بینی نشده، تعلیق داستان را افزایش می‌دهد. این تعلیق از وجود لایه‌های پیچیده‌ای از روابط عاطفی در این رمان بلند ایرانی حکایت دارد.

با پیش رفتن داستان، ترس دانیال از افرادی که سوار خودروی وی شده‌اند، کمتر می‌شود. به همین دلیل جسارت بیشتری برای سؤال پیچ کردن این سه مرد پیدا می‌کند. در این سؤال پرسیدن‌ها، دانیال متوجه می‌شود که این سه مرد، مأموران اطلاعات یا نیروی انتظامی نیستند. آن‌ها، دزدهایی هستند که مکانی را سرقت کرده‌اند و اکنون می‌خواهند با خودروی دانیال، در قالب مسافر به اصفهان فرار کنند. هادی خورشاهیان، در ادامه‌ی داستان، اتفاق‌های هیجان‌انگیز و احساسی سر راه شخصیت‌های قصه قرار داده است. این اتفاق‌ها، رمان ایرانی موریانه‌ها نمی‌خوابند را به اثری جذاب و سرشار از ماجراهای خواندنی تبدیل کرده است.

این داستان بلند ایرانی را انتشارات کتابسرای تندیس چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند برای شما مناسب است اگر

• به مطالعه‌ی داستان‌های بلند ایرانی با مضمون‌های اجتماعی و عاطفی علاقه دارید.
• اهل خواندن آثار داستانی معاصر ایرانی هستید.
• فعال حوزه‌ی ادبیات ایرانی هستید و می‌خواهید داستانی بلند با قصه‌ای چند لایه و در هم تنیده را مطالعه کنید.

در بخشی از کتاب موریانه‌ها نمی‌خوابند - جلد اول می‌خوانیم

«من این‌جا چی می‌خوام؟»

ایوب سری تکان داد و با لحنی که تأسف از آن می‌بارید گفت:

«ما خودمونم نمی‌دونیم این‌جا چی می‌خوایْم و چه کار داریم. شب بمون اگه باهامون حال نکردی، فردا برگرد برو تهرون.»

این چهار نفری که دانیال دیده بود، هیچ‌کدامشان لهجه‌ی اصفهانی نداشتند. بیش‌تر به داش‌مَشتی‌های تهران شبیه بودند تا لات‌های جاهای دیگر. دانیال وقتی به کلمه‌ی لات فکر کرد، از خودش پرسید بالاخره این‌ها لات هستند یا درویش؟ اهل دل هستند یا خلافکار؟ از دیروز آن‌قدر از خودشان چیزی بروز نداده بودند که دانیال بتواند در باره‌ی آن‌ها به شناختی که لازم بود برسد. دانیال بالاخره تصمیمش را گرفت و از ماشین پیاده شد. پایش را که روی موزاییک‌های کهنه و سابیده‌شده گذاشت، حس کرد می‌تواند از همین حالا این خانه را دوست داشته باشد. خانه یک چیزی بود شبیه خانه‌ی بی‌بی. دانیال بیست‌وهفت سال بود از آن خانه فاصله گرفته بود، ولی در همین یک ماه اخیر دوباره بارها و بارها به آن خانه فکر کرده بود. آن خانه و خاطراتش پس از بیست‌وهفت سال دوباره برایش زنده شده بودند. خاطراتی که حالا مانده بود با آن‌ها چه کار کند. وقتی وارد خانه شد حواسش نبود و سرش خورد به چارچوب در. باقر خندید و گفت:

«درویش یه‌کم متواضع باش و سرت رو خم کن. یه‌کم بیا بیرون از خلوت خودت. یه نگاهم به دور و برت بنداز. ضرر نمی‌کنی به خدا.»

دانیال رفت نشست روی مبل قهوه‌ای کهنه‌ی کنار یخچال و گفت:

«نگاهم کنم فایده‌ای نداره. هر وقت نگاه کردم، ضربه‌ی بدتری خوردم.»