معرفی و دانلود کتاب کتابدار نهر ترابل سام

معرفی کتاب کتابدار نهر ترابل سام

در کوهستان‌های آپالاچیا، زنی کتابدار سوار بر اسب به روستایی دور افتاده می‌رود و کتاب‌ها را به دست مردمان روستایی می‌رساند. کتاب کتابدار نهر ترابل سام نوشته‌ی کیم میشل ریچاردسون، داستان این زن است که با فقر، بی‌عدالتی اجتماعی و تبعیض نژادی دست‌وپنجه نرم می‌کند و در مسیر خود متعهد به امید و روشنایی است. این رمان تلفیقی از تاریخ، رنج و قدرت بی‌زوال کتاب و آموزش است.

درباره‌ی کتاب کتابدار نهر ترابل سام

کاسی مری کارتر که به نام «بلوئت» نیز شناخته می‌شود، یکی از آخرین بازماندگان نسل «مردم آبی» در کنتاکی است که پوستشان به خاطر یک اختلال ژنتیکی نادر به رنگ آبی دیده می‌شود. در سال 1936، دولت آمریکا او را به عنوان کتابدار سیّار می‌فرستد تا با قاطر از راه‌های سخت کوهستانی، کتاب و مطالب خواندنی را به ساکنان دورافتاده‌ی منطقه ترابل‌سام کریک برساند. در این مسیر، او با تبعیض، خشم، خطر و نابرابری روبه‌رو می‌شود و هم‌زمان در حال ساختن پیوندهایی است تا بتواند به جامعه‌اش خدمت کند. کیم میشل ریچاردسون (Kim Michele Richardson) در کتاب کتابدار نهر ترابل سام (The Book Woman of Troublesome Creek) داستان این زن را نگاشته و نام او را زنده نگه داشته است.

داستانی از کتابخانه‌ای سیار برای آبی‌پوستان

کیم میشل ریچاردسون رمان کتابدار نهر ترابل سام را با الهام از دو واقعیت تاریخی نسبتاً ناشناخته نوشته است؛ یکی مردان و زنان آبی‌پوست کنتاکی که به علت اختلال مت‌هموگلوبینمی به این وضعیت دچار بودند و دیگری، برنامه‌ی کتابخانه‌ی سیّار کوهستانی در دهه‌ی 1930. او با نگارش این اثر نشان می‌دهد که آموزش، دسترسی به کتاب و پیوند انسانی چگونه می‌توانند در برابر فقر، انزوا و نادیده‌گرفته شدن، امیدبخش باشند. در عین حال، رنگ پوست کاسی مری این داستان را نمادین ساخته است. نمادی از «فرق» و «غیرعادی» بودن در جامعه‌ای که پایبند به هنجار است و این شکاف به چالشی برای هویت، تعلق و پذیرش تبدیل می‌شود. این داستان نشان می‌دهد که حتی در تاریک‌ترین شرایط، رابطه‌ای با کتاب و دانایی می‌تواند نورافکن باشد و آدمی را از کنار گذاشته شدن نجات دهد.

در مجموع، کتاب کتابدار نهر ترابل سام، رمانی است که تاریخ را با احساس، واقعیت‌های تلخ را با امید و تبعیض را با پایمردی ترکیب می‌کند. این کتاب نه تنها از منظر تاریخی خواندنی است، بلکه از نظر انسانی تأمل‌برانگیز و روح‌بخش است. داستان کاسی مری، کتابدار آبی‌پوست، به ما یادآوری می‌کند که تعلیم و دسترسی به دانش، ابزارهایی قدرتمند هستند برای تغییر زندگی، حتی وقتی شرایط به‌ظاهر مستعد شکست باشند. انتشارات کتاب دیدآور این کتاب را با ترجمه‌ی پروانه عزیزی منتشر کرده و انتخاب و ایده‌ی مناسبی در اختیار باشگاه‌های کتاب‌خوانی قرار داده است.

جوایز و افتخارات کتاب کتابدار نهر ترابل سام

• نامزد جایزه‌ی گودریدز برای بهترین رمان تاریخی از نگاه خوانندگان در سال 2019
• توصیه‌ی دالی پارتون در مجله‌ی پیپل
• پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز
• پرفروش‌ترین کتاب لس آنجلس تایمز
• پرفروش‌ترین کتاب یو اس ای تودی
• کتاب برگزیده‌ی شبکه‌ی PBS

نکوداشت‌های کتاب کتابدار نهر ترابل سام

• این کتاب بر شادی شخصی و افق‌های گسترده‌تری تمرکز دارد که دسترسی به مطالب خواندنی می‌تواند فراهم کند. این داستان، بر پایه‌ی تحقیقات دقیق، حکم یک درس محکم تاریخی درباره‌ی کنتاکی دهه‌ی 1930 را دارد. یک داستان منحصربه‌فرد درباره‌ی آپالاشیا و نیروی شفابخش واژگان مکتوب. (نقد و بررسی‌های کرکوس)
• این گوهر تاریخی از کیم میشل ریچاردسون یک قهرمان زن شکست‌ناپذیر را نشان می‌دهد که در جامعه‌ای غرق در تعصب نژادی، زندگی می‌کند. در سال 1936، کاسی مری کارتر 19 ساله برای پروژه‌ی کتابخانه‌های سیار اسبی که توسط نیودیل تأمین مالی شده بود، کار می‌کرد و مطالب خواندنی را به مردم روستایی کنتاکی ارائه می‌داد. خوانندگان [کتاب کتابدار نهر ترابل سام] عاشق کاسی به‌یادماندنی خواهند شد و تصویرسازی زیبای کیم میشل ریچاردسون از روستای کنتاکی را گرامی خواهند داشت. (هفته‌نامه‌ی ناشران)
• کتاب کتابدار نهر ترابل سام بر اساس داستان‌های حقیقی از دوره‌های متفاوت، درباره‌ی مردمان پوست آبیِ کنتاکی و کتاب‌داران سیّار برنامه‌ی WPA است. این رمان موضوعات مهمی را در یک روایت جا داده و برای باشگاه‌های کتابخوانی عالی است. (Library Journal)

کتاب کتابدار نهر ترابل سام برای شما مناسب است اگر

• به رمان‌های تاریخی با محوریت زنان قهرمان و سخت‌کوش علاقه‌مندید.
• داستان‌هایی برگرفته از واقعیات تاریخی برایتان جذابیت دارد.
• می‌خواهید در زمینه‌ی تأثیر آموزش و کتاب‌خوانی در تحول فرد و جامعه مطالعه کنید.

در بخشی از کتاب کتابدار نهر ترابل سام می‌خوانیم

یک صبح عالی ژوئن بود و من سوار بر جونیا از شهر دور شدم، از این‌که پول داشتم تا به پاپا بدهم خوشحال بودم، از رنگ تازه‌ام خوشحال بودم.

جایی کنار نهر پیدا کردم تا جونیا کمی آب بخورد و به‌عمد کمی دست‌دست کردم تا به گفت‌وگوی دوستانه‌ای فکر کنم که دوشنبه‌ی بعدی با آقای لاوت خواهم داشت، بی‌قرار بودم رنگ تازه‌ام را به او نشان دهم.

سوار شدم و به طرف پایگاهم به راه افتادم، مشتاق بودم ببینم پیک چه چیزهایی آورده است. طولی نکشید که سختی صبحی که در مرکز گذرانده بودم، خداحافظی کوئینی و قیل‌وقال هریت و یولا تأثیرش را بر من گذاشت و در عرض چند لحظه چنان دردی در شقیقه‌هایم پیچید که انگار تسمه‌ای دور سرم محکم بسته شده بود.

دستمالی به پیشانی‌ام بستم و گردنم را باد زدم. در ناب‌تریل از کنار چند نفر که در راه ورود به شهر بودند گذشتم، مردی با یک گاری پر از جنس و زن و کودکی که چند سبد در دست داشتند. چند دقیقه بعد صدای شیهه‌ی بلند قاطر دیگری به گوشم خورد.

افسار جونیا را به طرف راست کشیدم و کمی از مسیر خارج شدم تا به سوارکار اجازه‌ی عبور بدهم.

جونیا با دیدن او ایستاد و گوش‌هایش را تیز کرد.

جکسون لاوت سوار بر یک اسب قوی شاه‌بلوطی به سمت ما می‌آمد. جونیا دو بار غرید تا به او بفهماند که برود. او چهارنعل تاخت و کنارمان توقف کرد. «کاسی مری، دارم با اسب تازه‌م می‌رم به شهر تا در مورد الوار با چند نفر ملاقات کنم و چه خوب که شما این‌جایید، چه به‌موقع، می‌تونم سلامی عرض کنم.»

لبخندش محو شد. در حالی که به جلو خم شده بود، چشم‌هایش روی من ثابت ماند، ابروهایش از نگرانی گره خورد و اضطراب در چشمانش نمایان شد. دوباره صورتم را کاوید.

پوستم داغ شد و با گفتن سلام دهنم خشک شد. بعد همه چیز تار شد، داشتم از حال می‌رفتم. از حال رفتم. از حال رفتم.

به هوش که آمدم، روی زمین بودم و سر جکسون لاوت روی صورتم خم بود و دست‌هایم را می‌مالید.

غش کرده بودم یا مرده بودم، شاید هم هر دو، مطمئن نبودم. ولی احساس می‌کردم لبخندی رؤیایی روی لبانم نقش بسته است، گرمایی در دستانش بود، از آن نوع که هرگز نمی‌شناختم.