معرفی و دانلود کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی: کتاب دهم مجموعه خاطرات یک بی‌عرضه

معرفی کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی: کتاب دهم مجموعه خاطرات یک بی‌عرضه

راستش را بگویید؛ شما حاضر بودید چند ساعتی را بدون هیچ تکنولوژی‌ای بگذرانید و خیال کنید که به گذشته رفته‌اید و مسافر زمانید؟ این یکی از آن ایده‌های آبدارِ مامان گرگ در کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی، جلد دهم از مجموعه خاطرات یک بی‌عرضه از جف کینی است. او خیال می‌کند اگر گرگ و بقیه را چند ساعتی از امکاناتی که زندگی را برایشان راحت‌تر و مفرح‌تر کرده دور کند، می‌تواند صلح و آشتی و گرما و صمیمیتی را که به قول خودش آن قدیم‌ها خیلی زیاد بوده، از نو روی کار بیاورد. غافل از اینکه دارد با دستان خودش توی انبار کاه بنزین می‌ریزد.

درباره‌ی کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی

در کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی (Diary of a Wimpy Kid 10: Old School) اثر جف کینی (Jeff Kinney) همه چیز از یک تصمیم ظاهراً ساده و کاملاً بی‌خطر شروع می‌شود؛ آن‌هم اینکه مامان گرگ اعلام می‌کند خانواده و بچه‌های محل نیاز دارند کمی از تکنولوژی فاصله بگیرند. و محض اطلاع بقیه یادآوری می‌کند که قدیم‌ها همه بدون موبایل هم زنده بودند و این واقعاً چیز عجیب یا غیرممکنی هم نبود! نتیجه چه می‌شود؟ پروژه‌ی برگزاری کمپین بزرگ زندگی بدون صفحه‌نمایشش استارت می‌خورد. گوشی‌ها می‌افتند تهِ کمد، یکی تلویزیون را از برق می‌کشد، لپ‌تاپ و کامپیوتر خاموش می‌شوند و گرگ احساس می‌کند جهان رسماً به آخرش رسیده است.

و دنیا به آخرش می‌رسد

اما وقتی مامان تصمیم می‌گیرد او را به یک اردوی قدیمی بفرستد تا روحش را با طبیعت آشتی دهد، فاجعه‌ی واقعی تازه شروع می‌شود. جایی وسط جنگل، بدون برق، بدون اینترنت، و با شایعه‌ای ترسناک درباره‌ی مردی مرموز به نام سیلاس اسکرچ که یک روز دیوانه شده و به دل جنگل زده و هنوز هم با قیافه‌ای وحشتناک و ناخن‌هایی دراز در همان اطراف پرسه می‌زند! گرگ هم که بلد نیست چادر برپا کند یا با چراغ‌قوه کار کند، در دل طبیعت به جنگ چیزی می‌رود که از همه برایش بیشتر ترسناک است؛ همان‌چیزی که مادرش اسمش را گذاشته زندگی واقعی.

همه‌ی این ماجراها در حالی است که رالی، رفیق گرگ طبق معمول همیشه دارد برای خودش راست‌راست راه می‌رود و از هر چیز جدیدی که در اطرافش می‌بیند، لذت می‌برد. گرگ هم که واقعاً کلافه شده و همچنان درگیر این است که بدون تکنولوژی زنده بماند، دلش می‌خواهد کله‌اش را به یکی از درختان آن اطراف بکوبد. و اینجاست که می‌فهمد چطور از هیچ‌چیز هم می‌شود ماجرا ساخت یا شاید بهتر باشد بگوییم که از هیچ هم فاجعه به بار آورد و بازی را باخت.

جف کینی در این جلد با همان نثر تند و شوخ‌طبع همیشگی‌اش، یک ماجرا پر از موقعیت‌های خنده‌دار و تلخ‌وشیرین می‌سازد؛ ماجرایی درباره‌ی نسلی که حتی برای دیدن طلوع آفتاب هم باید اینترنت داشته باشد و یک‌جورهایی بدون وای‌فای حتی نمی‌توانند نفس بکشند، و والدینی که مطمئن‌اند راه‌حل همه‌ی مشکلات، فقط کمی هوای تازه و چند تکه چوب برای آتش درست کردن است. کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی با ترجمه‌ی ندا شادنظر از نشر ایران‌بان منتشر شده است.

کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی برای شما مناسب است اگر

• بین 6 تا 12 سال دارید یا حتی بزرگ‌ترید، اما حس می‌کنید هنوز گاهی بچه‌بازی راه می‌اندازید.
• عاشق داستان‌های طنز و ماجراجویانه و خنده‌دارید.
• دلتان می‌خواهد از اتصالات پیچیده و سیستم مغزی یک نوجوان دیوانه سردرآورید.
• سرتان می‌خارد که قصه‌ی خرابکاری‌ها و سوتی‌های رفیقِ شفیقتان گرگ هفلی را بخوانید.
• فکر می‌کنید زندگی بدون گوشی و تکنولوژی می‌تواند بامزه باشد، و بدتان نمی‌آید این کار را امتحان کنید.
• موقع قطعی اینترنت، احساس می‌کنید به دوران دایناسورها برگشته‌اید.
• شما هم احساس می‌کنید برای زنده‌ماندن به مسواک برقی، مرکز خرید و بستنی قیفی شکلاتی نیاز دارید.

در بخشی از کتاب دفترچه سیاه، خاطرات گرگ هفلی: کتاب دهم مجموعه خاطرات یک بی‌عرضه می‌خوانیم

فقط من نیستم که اعصاب بابا را به هم می‌ریزم؛ تازگی‌ها رودریک هم مدام خون بابا را به جوش می‌آورد.

هروقت رودریک برای ونش بنزین لازم دارد، پولش را از مامان می‌گیرد، اما چند شب پیش او اشتباه کرد و جلو پدربزرگ درخواستش را مطرح کرد.

بابا گفت که از حالا به بعد رودریک باید خودش پول بنزین ونش را بدهد و وقتی رودریک پرسید که چطور بابا به این نتیجه رسیده که او می‌تواند این کار را انجام دهد، بابا گفت وقتش است که او کار پیدا کند.

برای همین مامان به رودریک کمک کرد بخش نیازمندی‌های روزنامه را مرور کند تا شغلی برای او پیدا کنند که به مهارت و تجربه‌ی خاصی نیاز نداشته باشد.

بالاخره آگهی رستورانی را پیدا کردند که از خانه‌ی ما فقط پانزده دقیقه فاصله داشت.

من برای آخرین جشن تولد رالی به این ‌رستوران رفته بودم و تجربه‌ای که داشتم ممکن بود تا ابد از بستنی بیزارم کند.

آن‌ها در فهرست غذاهایشان، دسری به نام «تغار بستنی» دارند که شامل چهل نوع بستنی است که همه‌ی آن‌ها توی سینی درازی ریخته می‌شود. وقتی طعم‌های مختلف بستنی را با هم ترکیب می‌کنی، بستنی خاکستری کم‌رنگی به دست می‌آید.

رستوران از آن دسته مکان‌هایی است که تمام کارکنان آن سر میزت می‌آیند تا جشن تولدت را تبریک بگویند. این باعث ناراحتی من می‌شود، چون کاملا واضح است که آن‌ها نیت دیگری دارند.