نقد، بررسی و نظرات کتاب مرگ ایوان ایلیچ - لئو تولستوی

این کتاب در من، اندیشیدن به مرگ را دوباره زنده کرد. تنها حقیقتی که با عدالت برای همه ما مقدر شده، و هیچ راه فراری ازش نیست، وقتی ما هستیم مرگ نیست و وقتی مرگ هست ما نیستیم، چطور می‌شود با این قضیه کنار آمد، یا شاید به اقتضا سن خودم هنوز به درکی از (آن) نرسیدم، این کتاب فرایند احساسات انسان که چگونه به مرگ نزدیک می‌شود را با قلمی روان و ترجمه بی نظیر آقای سروش حبیبی، بیان می‌کند، مرگ اندیشی عذابی در بین زندگان می‌تواند باشد، لذا باید از آن دوری کرد و هرموقع که عجل آمد خود را به (آن) تسلیم کنیم، داستان در مورد فردی به نام ایوان ایلیچ میباشد که در سیر شغلی به سر می‌برد تا که به مقام قضاوت می‌رسد و بر اثر سانحه‌ای اندام‌های کلیه و آپاندیسش دچار مشکل می‌شود و در بسترش، ما خواننده‌ی خلق و خوی او در این کتاب هستیم، چطور می‌شود که فردی زندگی‌اش در شایستگی بود اما به دردی علاج ناپذیر دچار میشود و از خود می‌پرسد چرا من؟ مگر چه کرده ام؟ این درد برای چیست و ندای درونش میگوید دلیلی ندارد، برای هیچ.
خواندن این کتاب را به عزیزان اهل کتاب پیشنهاد میکنم

کتاب فلسفه که در غالب رمان جای نهاده بصورتی که اگزیستانسیالیسم بصورت رمان گونه و داستان مطرح می‌کنه خیلی با دقت و از یک نمایی کلی اجتماعی شروع میشه و آروم آروم به شخص نزدیک میشه به خانواده و به خود شخص میرسه و در نهایت به رشته تفکرات و ارزش‌های فکری اون شخص میرسه، نویسنده با جاگذاری کلمات بصورت درست کامل شما رو تو اون موقعیت قرار میدهد و حس و حال کتاب خیلی خوب به خواننده القا میشه که حقیقت مرگ و درک دیر هنگام زندگی، مادی گرایی و دروغ که نمودی از شخصیت اصلی داستان دارد در بقیه تجلی دارد، پارادوکس تفکری شخص اول داستان که در لحظات آخر بیشتر به چشم میاد و به چالش می‌کشه خودشو، نقطه ضعف کتاب در اواسط کتاب رنج و عذاب هی برای مخاطب بصورت یکنواخت مثل یک نوار هی پلی میشه ولی در ادامه نویسنده خودشو از اون لوپ تکرار بصورت متوالی خارج می‌کنه و به بعد‌های جدید میرسه،

در کتاب مرگ ایوان ایلیچ تالستوی در صدد برنمی آید که ما را با اندیشه نیستی و عدم حضور خود ما پس از مرگ آشتی دهد. ترسناک بودن مردن را هم پنهان نمی کند. کاملا برعکس، او نمونه ای از مردن را انتخاب می کند که بیش از اندازه معمول و دردناک است و به جزئیات آن می پردازد، وانگهی، گذشته از تاکید کردن بر بی کسی لاعلاج آدم رو به موت و درماندگی او و همینطور هم رشک بردن جانسوزش را به کسانی که به وقت سیر او به نیستی، به زندگی ادامه می دهد، به رخ خواننده می کشد. تصویر لیو تولستوی از ایوان ایلیچ در کتابش عین جان دادن تصویر کسی است که عاقبت بر همه رحم می آورد و آن ها را می بخشد. آن گونه که رسم لئو تولستوی است او به تفسیر می پردازد، به جزییات درام فلسفی که مغز بر قهرمان می گذارد

شاید وقتی میشنیدم که تولستوی نویسنده بزرگی بوده ابتدا راحت از کنارش رد میشدم ولی وقتی داستان‌های اینچنینی این نویسنده را میخوانم ارزش قلم ایشان را درک میکنم. داستان در ابتدا و خیلی ساده به پایان میرسد و مابقی توصیف عالی نویسنده از یک حالت سقوط و پرواز انسان است. کاملا منقلب کننده است اگر با حضور قلب مطالعه شود. در مورد ویراست تنها ایراد کتاب در یکی دو فصل اول بود که ابتدا کمی آزار دهنده بود ولی رفته رفته با گرم گرفتن داستان ایرادهای نگارشی از بین رفت. با سپاس

به نظر من کتاب بسیار مفیدی بود. خیلی هامون فکر میکنیم که خوشبختی در گرو داشتن خانه بزرگتر، ماشین بهتر، شغل با حقوق مناسب است اما اواخر کتاب که ایوان ایلیچ به گذشته خودش نگاه میکند خاص ترین و زیباترین لحظات زندگی خودش را در کودکی میبیند و هر چقدر که بزرگتر میشود و برای خواسته های دنیوی تلاش میکند خوشبختی و شادی در آن لحظات برایش کمرنگ تر میشود و در آخر به این نتیجه میرسد که زندگی خودش را به تباهی گذرانده.

به نظرم این کتاب نظریاتش خیلی خیلی سطحی و ساده انگارانست و همینطور شروع کتاب در فصل اول انگار فقط برای پر حجم تر شدن کتاب هستش همچنین سی درصد اولیه کتاب روال قصه به صورتی پیش میره که انتظار این ضرب اهنگ به این شدت در فصول بعدی نمیره با احترام تمام به وسعت نام تولستوی به نظرم خیلی به این موضوع که اساسی‌ترین فلسفه زندگی انسان‌ها میتونه باشه خیلی کودکانه نگاه شده

داستان عجیب و ناراحت کننده‌ای از به اوج رسیدن مردی رو تعریف می‌کنه که با دچار شدن به بیماری از اون اوج خود فاصله میگیره و زمین گیر میشه. افکار مرگ و پذیرش مرگ در این کتاب به خوبی نمایش داده میشه و این کتاب برای افرادی که عزیزی در بستر بیماری دارند مناسب نیست چون ممکنه آزرده خاطر بشند. یک ستاره کم میدم بخاطر ترجمه نه چندان خوب این مترجم

بنظرم تولستوی بدیهیات رو به شکل قشنگی بیان میکنه، این کتاب خیلی کتاب عمیق و پرباری نیست، ولی بنظرم ارزش خوندن رو داره و احساسات رو درگیر میکنه و فکر رو مشغول، یه جوری میگه انگار خودش ی دور مُرده کامل، اسپویل: آخرش خیلی قشنگ بود، اینکه فهمید شاید تماما اشتباه می زیسته و خدا رو پیدا کرد انگار، ولی اونجاش که گفت ولم کن خیلی تلخ بود

این کتاب برای آنهایی که خودشان یا بستگانشان بیماری خاصی دارند به هیچ وجه توصیه نمی‌شود اما برای مردم دیگر کتاب خوب و با قلم شیوایی است. ولی درچهل پنجاه صفحه آخر کتاب واقعا غمگین است. واینکه در هر حال خداراشکر که علم پزشکی اکنون پیشرفت زیادی کرده و مردم مثل دویست سال پیش بر ااثر بیماریهای ناشناخته با درد و رنج و درجوانی
فوت نمی‌کنند.

احساسات یک بیمار محتضر رو به شیوه‌ای دقیق به تصویر کشیده حس‌های عجیبی داشت که هیچکس توجه نمیکرد. جالب اینه که همه به بیمار دلداری میدن که خوب میشی ولی بیمار در حال مرگ ازین دلداری متنفر بود و بیشتر میخواست باهاش همدردی کنن باهاش گریه کنن نه اینکه به دروغ بهش بگن خوب میشی. در کل جالب و غمناک بود.

این کتاب توی برهه زمانی خوبه که شما نا امید باشی از زندگیت و این کتاب یادت میندازه که سلامتی چقدر اهمیت داره وگرنه در غیر صورت ی کتابی به نظر میاد که شخصیتای داستان زیاد و با اسمای عجیب و غریبن که خیلی ممکنه براتون گیج کننده باشه ولی در کل بهتون پیشنهادش میکنم کتاب خیلی زیباییه و این نشر و ترجمه هم عالیه

کتاب بسیار جالبی بود که با خواندن آن انسان می‌تواند این پیام را دریافت کند که تا وقتی فرصت زندگی دارد باید طوری عمل کند که یاد و خاطره‌اش برای دیگران عزیز باشد و از لحظات زندگی خود نهایت استفاده با خوبی کردن به دیگران را استفاده کند.
خواندن این کتاب را به علاقه مندان کتاب توصیه می‌کنم.

داستانی تاثیرگذار و غم انگیز و عین حقیقت داشت. اینکه مرگ یک حقیقت محضه و ثروتمند یا فقیر نمیشناسه. و همچنین این رو به ما می‌اموزه که درست زندگی کنیم و درست ارزش گذاری کنیم.
حین مطالعه خیلی به فکر فرو رفتم و یاد مادربزرگم افتادم که در بستر بیماری بود و پی بردم که چقدر از نظر روحی تحت فشار بوده😭

تولستوی نویسنده‌ی محشر روس ب خوبی در این داستان روایت کرده که هر چقدر هم در کار ستودنی باشی باز هم تعادل در زندگی نیازه و یک اتفاق میتونه زندگی رو به کل براتون دگرگون کنه قلم این نویسنده باعث شده بسیاری از افراد در روند زندگیشون تفکر بجایی کنند
پیشنهاد میکنم مطالعه شه

خیلی تعریف شنیده بودم از این کتاب، ولی اصلا کتاب خیلی خاصی نبود، منظور کلی این کتاب فقط مرگ بود، درد و مرگ، همین، بابت چی بود این همه تبلیغ و تعریف؟ این کتاب فقط این منظور رو میرسونه‌ که قراره یه روزی بمیری، پس نرو زندگی بچین و خونه دلخواهتو بخر!

خیلی از این کتاب تعریف شنیده بودم و جزو کتابهای تاثیر گذار معرفی شده بود، نویسنده هم تولستوی، مشتاق خوندنش بودم، برام انقدر که شنیده بودم جذاب نبود، شاید من با ادبیات روسیه مشکل دارم ولی در نهایت ذهنمو تا مدتها مشغول کرد این روال زندگی خیلی از ماست

یکی دیگر از شاهکارهای تولستوی نویسنده نامدار جنگ و صلح که ترجمه بسیار خوب و روان جناب سروش حبیبی بهتر از ترجمه اینگلیسی از روسی هست چون کتاب را به اینگلیسی هم خوانده بودم. داستان بسادگی توصیف می‌کند که افکار ما تا چه حد تاثیر مستقیم بر روی زندگی ما دارند!

این کتاب دیدگاه جالبی به مرگ از دید یه انسانی که در زندگی و حاشیه هاش غرق شده و ناگهان بیماری و مرگ باعث میشه از منظر جدیدی به زندگی و مرگ نگاه کنه باعث میشه تامل کنیم و ببینیم کجای زندگی وایسادیم

داستان حول محور زندگی و مرگ مردی است که چون اغلب مردم با تمام توان به دنبال خواسته‌های دنیوی خود است و مرگ را کاملا از یاد برده. اما گویا مرگ اورا به یاد دارد و با بیماری دردناکی به دنبال او می‌آید.

یک کتاب تاثیرگزار و یک سیلی سریع توی گوش کسانی که غرق شدن توی زندگی... قدر مسلم باید جان کنده باشید که محتوای کتاب رو بفهمید وگرنه هیچ درکی از آن نخواهید داشت...

مجموعا ترجمه خوبی داشت. در مقایسه با شرح و توضیح اول داستان، بخش پایانی و نتیجه داستان با شتاب پیچیده و بسته شد. موضوع مرگ و فانی بودن دغدغه‌های زندگی، قابل تامل است

بسیار زیبا و هنرمندانه از زوایای مختلف بی ارزش بودن نحوه زندگی ای که نظام اجتماعی اون رو تعریف و ارزش گذاری کرده رو نشان داد فوق العاده کتاب اثر بخش و مفیدی هست

رمانی زیبا و پرکشش که نویسنده در آن به موضوع پوچی دنیا و آرزوها و امیال بی انتهای آن، در مقابله و رویارویی انسان با مرگ، علی رغم همه به ظاهر موفقیت‌ها و پیشرفت‌های انسان است.

رنج انسانی از تلاش و روزمره گی که درپایان راهی جز مرگ ندارد تصویر ایوان ایلیچ از زندگی که با تلاش و لذت ساخت و در نهایت جز هیچ از آن باقی نخواهد ماند

فضاسازی عالی و شخصیت پردازی بی‌نظیر به نظرم کمی مراقب بودن در انتخاب کتاب ضروریه چون ممکنه همذات پنداری زیاد با اثر روح و روان خواننده را آزره کند.

ترجمه عالی داستان عالی آخر داستان فوق العاده خیلی خوب میشه خودمون رو جای بیمار و اطرافیان بیمار تصور کنیم و ازش درس بگیریم

واقعیت زندگی ما آدمهاست که وقتی سالم و سلامت هستیم و در اوج قدرت، کسی جلو دارمون نیست و وقتی مریضیم یه مورچه هم برامون قلدر بازی درمیاره

کتاب خیلی خوبی بود.... مخصوصا مواجه با مرگ شخصیت داستان... ولی مترجم گاهی اصطلاحاتی که میشد توضیح داد را پی نوشت نکرده بود...

کتاب بیان کننده وضعیت روحی بیمار در حال مرگ است. وفقط بیان کننده حالت‌های درک شده توسط خود بیمار بوده نه چیز دیگری.

بی نظیر واقعا ذهن انسان درگیر این کتاب میشود مرگ را در این کتاب بصورت دقیق نشان میدهد

کتابی خوب و مفید با ترجمه‌ی روان و خوب. واقعا ارزش خوندن داره و نکات مهمی هم در بر داره.

کتاب قابل تاملی است
هدف کتاب اصلاح نگرش به زندگی و اصلاح اولویت‌ها در زندگی است
ارزش خوندن داره

این کتاب ترجمه‌ی خیلی خوبی داشت، و خیلی کتاب غم انگیزی بود و همچنین تفکربرانگیز.

اعتماد به یک پسر ناز پرورده ضعیف، نویسنده به قدری زیبا نوشته بود، که تمام وجودم درد رو حس میکردم

احساس اطرافیان از کسی که از دنیا رفته. و این که کسی نمی‌تونه در جایگاه شخص دیگری باشه.

بد نبود ناخودآگاه ادم با ایوان ایلیچ هم ذات پندازی میکرد. مرگ راحت نعمت بزرگیه

با تعریف‌هایی که شنیدم انتظار بیشتری داشتم

قدم به قدم همراه شدن با یه آدمی که داره لحظات دل کندن از زندگی رو تجربه میکنه!

ترجمه فوق العاده عالی
داستانی تفکر برانگیز و جالب

کتابی است برای رسیدن به خودت و مواجهه با مرگ

کمک میکنه با دید بهتری به زندگی و اطرافیان نگاه کنی

کتاب بسیار خوب و پرمفهومی در مورد مرگ و زندگی بود.

قشنگ تر از قشنگ عالی تر از عالی

هرچقدر از عالی بودن و تأثیرگذاری این کتاب بگم کم گفتم

بنظرم کتاب خوبیه. ولی نه در اون حدی که ازش تعریف میکنن

سلام کتاب بسیار عالی بودودید منو نسبت به مرگ عوض کرد

داستان نسبتا خوب و جالبی داره به نظرم....

ترجمه عالی، و داستانی که جای تامل داره...

من کتاب و دوست داشتم کتاب خوبی بود

بی نظیر... و بسیار تلخ و واقع گرایانه