نقد، بررسی و نظرات مجله صوتی کتاب شنبه - شماره صفر - گروه نویسندگان
4.5
75 رای
مرتب‌سازی: پیش‌فرض
سوزان مکبر
۱۴۰۳/۰۳/۰۲
10
راستش دلم به غم از دست دادن دایی هنوز میسوزه... گوش کنید یک قلم کاغذ هم همراهتون داشته باشید سیاوش در یک قطعه شنیداری به نظرم نماد همه آرزوهای بزرگی هست که دست نیافتنی شدن بدل شدن به آرزوی دایی جان که چند بار این دیالوگش تکرار شد سیاوش اگر همین یک کار رو میخوند موفق میشد من از گوش دادن این مجله صوتی‌ها اونقدر لذت می‌برم که شاید تکرارش رو به بارها برسونم من عاشق ادبیات هستم و اینکه در این مجلات تنوع مطالب داره ابدا خسته کننده نیست توصیه‌ای که دارم این معرفی کتاب‌ها و موسیقی‌ها به طور نوشتاری هم درج بشه هر چند این مطلب رو در صفحه اینستگرام مجله شنبه هم منعکس کردم و تصمیم گرفتم به عنوان یک شنونده منتقد و متعهد دوباره از شماره صفر گوش کنم و بلافاصله مطلب رو با همون حال و هوا بنویسم و این مطالب رو در پای کامنت‌های صفحه مجازی مجموعه هم درج کنم اگر امکان این ایجاد بشه که نقدها طولانی تر نوشته بشه عالی هست یا شنوندگان داستان هاخودشون رو بتونن ارسال کنن از تیم حرفهای و کاربلد و اهل دل این مجموعه و خصوصا خانم پروین دشتی تشکر میکنم و آرزوی این دارم که این کتابخوانی‌ها بیشتر و بیشتر بشه و روزی در این جهان اتفاق بیفته که نوشتن و خواندن و پرداختن به آدمی دغدغه جهانیان باشه و صدای موسیقی همه جا بپیچه و شب‌ها کنار هم به حرفهای آدمیان مرده در کتاب‌ها گوش کنیم و به زنده‌ها در صداهاشون... در این مجلات گاهی محدودیت‌ها رو با شیوه رندانه طنز میشکنن این هم نقطه هنری این مجلات هست حس عضویت در یک گروه هنری مخفی و با پس ذهن مشترک دارم انگار یکی گرا می‌دهد و من ذوق میکنم آن را فهمیده‌ام.... خوشحالم که با شنیدن این مجلات با شخصیت‌هایی آشنا میشوم که به دلیل جبر زمانه عرصه‌ای برای نمایان شدن ندارن.
شاید تو یک شماره مجله مجال این نباشه که به طور تفصیل به ادبیات یک کشور پرداخته بشه، ولی میشد که این شماره شناخت اولیه‌ای از ادبیات افغانستان در ذهن مخاطب بوجود بیاره که از نظر من در این مورد خیلی موفق نبوده.
فایل صوتی دوم هم به نظر من از افغانستان فاصله میگیره و تکه‌ای از داستانی ایرانی رو روایت میکنه و در آخر هم که یادی میشه از استاد شجریان که مانع انسجام موضوع میشه.
گفت و گویی که با گوینده‌ی بنام، آقای عمرانی، در این شماره انجام شد مطبوع و زیبا بود و امیدوارم در شماره‌های بعدی گفت و گو‌هایی از این قبیل باز هم اتفاق بیوفته.
با تشکر از ماه آوا، کتابراه و همه‌ی دست اندر کاران تهیه و نشر این مجله‌ی صوتی
فایل صوتی دوم هم به نظر من از افغانستان فاصله میگیره و تکه‌ای از داستانی ایرانی رو روایت میکنه و در آخر هم که یادی میشه از استاد شجریان که مانع انسجام موضوع میشه.
گفت و گویی که با گوینده‌ی بنام، آقای عمرانی، در این شماره انجام شد مطبوع و زیبا بود و امیدوارم در شماره‌های بعدی گفت و گو‌هایی از این قبیل باز هم اتفاق بیوفته.
با تشکر از ماه آوا، کتابراه و همه‌ی دست اندر کاران تهیه و نشر این مجله‌ی صوتی
بسیار عالی بود، کتابهای خالد حسینی را گوش کرده ام، چندین بار، وکلی گریه کرده‌ام بحال انسانها وزنان وبچه‌های بیگناه، مترجم خیلی مهم است وبرای کتابهای صوتی با پسرم آقای عمرانی هم عقیده نیستم، راوی خیلی مهم است، چه بسا بهترین آثار را کسی بی احساس بخواند میشود بدترین آثار، صدایشان عالی است، و داستانهایی که روایت کردین هم خیلی خوب بود، اوضاع افغانستان اسفبار هست ولی خودمان هم اوضاع خوبی نداریم بخصوص این روزها که بچه‌ها کف خیابان هستن وما نگران که سرنوشت کشورمان چه میشود، به امید روزهایی بهتر از این روزها که حالم خیلی خیلی بداست، به امید روزهای پر از صلح وآرامش، خسته نباشید وسپاسگزارم از همگی شما عزیزان، در پناه حق باشید.
شماره شش این مجله خیلی عالی بود و به واقع باب میلم بود به همین علت تصمیم گرفتم از صفر شروع کنم و واقعا متعجب شدم که چقدر با مزاجم ناسازگار اومد... البته شماره صفر گام اول بوده و مطمئنا مخاطب خودش را داره.. ولی بیشتر دوست داشتم با ادبیات ایران شروع میشد.. البته نه اینکه کل هم برام فاقد لطف باشه، قسمت آخر که معرفی نویسنده کتاب معروف بادبادک بازبود برام خیلی جالب بود چون این کتابو خوندم و دوباره برام تکرار شد.. معرفی خالد حسینی و کتابهای معروفش و زندگی نامه خالد حسینی برام خیلی زیاد جالب بود و صحبت با راوی داستان خیلی جالب بود..