نظر سوزان مکبر برای مجله صوتی کتاب شنبه - شماره صفر

راستش دلم به غم از دست دادن دایی هنوز میسوزه... گوش کنید یک قلم کاغذ هم همراهتون داشته باشید سیاوش در یک قطعه شنیداری به نظرم نماد همه آرزوهای بزرگی هست که دست نیافتنی شدن بدل شدن به آرزوی دایی جان که چند بار این دیالوگش تکرار شد سیاوش اگر همین یک کار رو میخوند موفق می‌شد من از گوش دادن این مجله صوتی‌ها اونقدر لذت می‌برم که شاید تکرارش رو به بارها برسونم من عاشق ادبیات هستم و اینکه در این مجلات تنوع مطالب داره ابدا خسته کننده نیست توصیه‌ای که دارم این معرفی کتاب‌ها و موسیقی‌ها به طور نوشتاری هم درج بشه هر چند این مطلب رو در صفحه اینستگرام مجله شنبه هم منعکس کردم و تصمیم گرفتم به عنوان یک شنونده منتقد و متعهد دوباره از شماره صفر گوش کنم و بلافاصله مطلب رو با همون حال و هوا بنویسم و این مطالب رو در پای کامنت‌های صفحه مجازی مجموعه هم درج کنم اگر امکان این ایجاد بشه که نقدها طولانی تر نوشته بشه عالی هست یا شنوندگان داستان هاخودشون رو بتونن ارسال کنن از تیم حرفه‌ای و کاربلد و اهل دل این مجموعه و خصوصا خانم پروین دشتی تشکر میکنم و آرزوی این دارم که این کتابخوانی‌ها بیشتر و بیشتر بشه و روزی در این جهان اتفاق بیفته که نوشتن و خواندن و پرداختن به آدمی دغدغه جهانیان باشه و صدای موسیقی همه جا بپیچه و شب‌ها کنار هم به حرف‌های آدمیان مرده در کتاب‌ها گوش کنیم و به زنده‌ها در صداهاشون... در این مجلات گاهی محدودیت‌ها رو با شیوه رندانه طنز میشکنن این هم نقطه هنری این مجلات هست حس عضویت در یک گروه هنری مخفی و با پس ذهن مشترک دارم انگار یکی گرا می‌دهد و من ذوق میکنم آن را فهمیده‌ام.... خوشحالم که با شنیدن این مجلات با شخصیت‌هایی آشنا میشوم که به دلیل جبر زمانه عرصه‌ای برای نمایان شدن ندارن.