نقد، بررسی و نظرات کتاب جنایت و مکافات - فئودور داستایوفسکی

دو نقد بسیار کوچک به این کتاب وارده اولی از لحاظ ویراست که چند جایی اسامی سونیا و دونیا جابجا نوشته شده و چند غلط املایی هم مشاهده میشود که البته کاملا قابل اغماض هستش دومین مورد اینه که تنها نقدی که به داستان دارم اینه که همه چیز خوب تموم میشه و برای هر ماجرایی ناگهان ناجی سر میرسه که حداقل در اطراف خود من نمونه‌های بسیاری از فقدان ناجی دیده میشه. به جز این موارد کتاب از لحاظ بررسی شخصیت افراد عالی عمل کرده به طوریکه هرکدوم از شخصیتهای اصلی کتاب در بخشهای خاصی مثل نقش اول معرفی و بررسی میشن که خیلی دلپذیر بود. نثر کتاب به شدت روان و خواندنی هست به طوریکه اثری از توصیفات نابجا دیده نمیشه و پیشروی داستان خیلی خوبه. مکالمه‌های فلسفی و روانشناختی بعضا در گفتگوهای دونفره دیده میشه که این هم مورد علاقه بنده هست به طوریکه شخصیت اصلی داستان، همونطور که نیچه در داستان نیچه گریست به هیچ وجه ترحم رو نمیپذیره، راسکولنیکوف هم هیچ کمکی مورد قبولش نیست این موضوع برام جالب بود تا اینکه متوجه شدم نیچه داستایوسکی رو تحسین کرده. نهایتا اینکه نویسنده حرف قابل قبولی داره و اونکه تنها عامل بقا عشق هست وگرنه بدون عشق رسیدن به پوچ گرایی بسیار آسان است.

گرایشات دین‌باورانه داستایوفسکی‌ در پروراندن کاراکترهای داستان کاملا مشهوده؛ اما جدای از این موضوع، شخصیت‌سازی و تصویرسازی‌های کم نظیر این نویسنده، خواننده رو چنان در بستر جامعه‌ای منحط و تهی از انسانیت سیر میده که در جای‌جای اثر قلب انسان به درد میاد! اما تبلور بیداری وجدان برای هدایت و امیدبخشی در شخصیتی مثل سونیا (که به قول راسکولنیکف، مظهر همه رنجهای بشره)، تلاش میکنه که در افق جامعه انسانی، مسیری برای اصلاح هرچند خیلی محو، ولی دیده بشه.
چند هفته زندگی کردم با این کتاب!

در خصوص دوستانی که فکر میکنن اسم‌ها اشتباه ترجمه شده است.
راسکولنیکوف اسم خانوادگی شخصیت اصلی است و‌این موضوع بر همگان در روسیه آشکار است و بعد که داستان همان شخصیت را با نام رادیون ادامه می‌دهد خواننده گیج میشود. در حقیقت «رادیون» اسم کوچک آقای راسکولینکوف است. یعنی اسم کاملش «رادیون راسکولنیکف» است.
این موضوع در مورد «سیمون زاروویچ» هم صادقه که اسم خانوادگیش «مارمالادف» هست.

ترجمه کتاب خیلی ضعیفه و بارها خواننده گفت و گوها و شخصیت هارو گم میکنه. نسخه نمونه رو خوندم راضی نبودم، بقیه کتاب رو ترجمه آقای رستگار رو میخوام بخونم. خانم مهری آهی هم شنیدم ترجمشون قابل قبوله

من این اثر داستایوفسکی رو از برداران کارامازوف بیشتر دوست داشتم و خیلی لذت بردم برخلاف برداران کارامازوف توصیف و جزئیاتی که خواننده رو خسته میکرد به دور بود در کل بهترین کتابی بود که خوندم

این کتاب قضاوت ما را در مقابل خوب و بد یا خیر و شر سخت می‌کنه. چون صرفاً کسی که مرتکب جرم نشده، خوب نیست، و کسی که قاتل است، شاید نفس پاکی داشته باشه...

داستایوفسکی قدو قوارش بزرگ تر از ایناس که ما به متنش نظر بدیم، فقط میتونیم بگیم خوشمون اومده یا نه و ابراز سلیقه کنیم. به نظر من کتاب حاشیه زیاد داره.

چقدر طول کشید اسامی رو یاد بگیریم. اونوقت گاهی اوقات اسامی اشتباه ترجمه شده بود و سردرگم میشدیم. کتاب خوبی بود نسبتا.

عالی بود، شخصیت پردازی قوی و روانشناسی دقیقی از قهرمان داستان داشت پیشنهاد میکنم بخونیدش
ممنون از کتابراه

باسلام. این کتاب روخیلی دوست داشتم وعالی واقعا براش کمه... ناخواسته هرخواننده‌ای روباخودش همراه میکنه

کتاب نسبتا خوبی بو، باتوجه به اتفاقهای زیادی که در داستان وجود داشت، اما با سرانجام خوبی به پایان رسید.

یکی از بهترین رمان‌هایی هست که خواندم، برای من بسیار تاثیر گذار بود، پیشنهاد میدم نسخه صوتی را گوش دهید.

کتاب بسیار زیبا و خواندنی است. به لحاظ بحث‌های روانشناسی هم خیلی قوی و جالب بود

عاالی بود... یه داستان پیچیده که به سادگی بیان شده.. خسته نمی‌شدم از خوندنش... تکراری نبود

جالب بود. لذت برم. ممنون از کتابراه

من نپسندیدم چون یک روزمرگی فردی هست که مشکلات مالی و... داره و الکی طولانیه

داستانی سرگرم کننده هست و‌اموزنده برای دوری کردن از انجام جنایت

عالی بود.
در توصیف موقعیت‌ها قوی بود و ارزش زمانی که گذاشتم رو داشت.

یک شاهکار عالی کلاسیک روانشناسانه.

دیگه این نویسنده فکر نمیکنم نیاز به تعریف داشته باشه

خیلی طولانیه و تموم نمیشه: (و داستان جزئیات زیادی داره

به نظر من محتوای داستان و شخصیت پردازی‌ها بسیار جذاب بودن

البته با توجه به اینکه جزو کتابهای برتر معرفی شده انتظار بیشتری از کتاب داشتم

عالی به نظر من جذاب بود

بنظرم هر کسی حتما باید بخونه یه بار

با توجه به تعریفی که از این کتاب شده معمولی بود و انتظار بیشتری داشتم

کتاب خیلی عالییه