معرفی و دانلود کتاب یک پرس موش

معرفی کتاب یک پرس موش

گربه که به مادرش قول داده تا قبل از برگشتن او توی لانه منتظر بماند و جایی نرود، حالا شکمش به قاروقور افتاده و حسابی گرسنه‌اش است و دیگر نمی‌تواند بیشتر از این منتظر بماند... کتاب یک پرس موش نوشته‌ی سعیده موسوی‌زاده، داستان ماجراجویی‌های یک بچه‌گربه‌ی کنجکاو و شکمو است که با پاهای نرم و پشمالویش پا به دنیای تازه‌ی بیرون از لانه می‌گذارد؛ جایی پر از بوهای وسوسه‌انگیز، خطرات در کمین و اتفاق‌هایی بامزه که هم ترسناک‌اند و هم هیجان‌انگیز.

درباره‌ی کتاب یک پرس موش

بچه‌گربه‌ها وقتی گرسنه می‌شوند و مامانشان را می‌خواهند، راه می‌افتند توی خیابان و با میومیوهای ملوسشان توی سطل آشغال‌ها و دم مغازه‌ها و گوشه و کنار کوچه‌ها به دنبال یک لقمه موشی، چهار پر کالباسی، ته‌مانده‌ی پیتزایی... چیزی می‌گردند. اما شاید بهتر باشد به حرف مامان‌گربه گوش بدهند، تنهایی بیرون نروند و کمی میو قورت بدهند و دندان روی پنجول بگذارند. کتاب یک پرس موش سعیده موسوی‌زاده قصه‌ی یکی از همین بچه‌گربه‌های بامزه‌ی شکموی سربه‌هوا است.

این داستان یک لقمه‌ی حسابی از ترس، هیجان، خیال و مهربانی با طعم موش کبابی و اسکلت ماهی و چند تکه مرغ ته‌مانده‌ی سالاد است. کتاب یک پرس موش، قصه‌ی بامزه‌ی یک گربه‌ی گرسنه است، اما استعاره‌های کودکانه‌ی زیبایی در دلش گنجانده؛ از ترس از تنها ماندن، هیجان کشف دنیای ناشناخته، دل‌تنگی برای آغوش امن مادر گرفته تا رویارویی با خشونت یا بی‌توجهی دنیای بیرون و توجه به حیوانات بی‌پناه و در معرض خطر.

داستان کتاب یک پرس موش می‌تواند مهارت همدلی با حیوانات را در دل بچه‌ها روشن کند. رفتار خشن بچه‌ها با گربه در طی داستان یادآور اهمیت مهربانی با حیوانات خیابانی است و شاید باعث شود کودک از خودش بپرسد: من اگر آنجا بودم، چه‌کار می‌کردم یا دلم چه می‌خواست؟

کتاب یک پرس موش با تصویرگری‌های ستاره معتضدی از کتاب‌های پرنده آبی گروه کودک‌ونوجوان انتشارات علمی و فرهنگی به انتشار رسیده است.

کتاب یک پرس موش برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب مناسب کودکان 3 تا 5 سال است، به‌خصوص بچه‌هایی که عاشق گربه‌ها و دوستدار حیوانات هستند.

در بخشی از کتاب یک پرس موش می‌خوانیم

توی کوچه چندتا بچه داشتند بازی می‌کردند. جلو رفتم.
مامان گفته بود: «اگر چیزی خواستی برو پیش بچه‌ها؛ آن‌ها مهربان‌ترند.»
من هم صدایشان زدم. دخترها تا مرا دیدند جیغ کشیدند. من هم جیغ کشیدم. یکی از پسرها هم سنگی برداشت و به طرف من پرت کرد. ترسیدم و فرار کردم.
تازه باران آمده بود. توی یکی از چاله‌های آب‌گرفته‌ی خیابان خودم را نگاه کردم. اصلا ترسناک نبودم، کمی کثیف بودم و خیلی غمگین و بی‌حال؛ پس چرا از من می‌ترسیدند! بغض توی گلویم گیره کرده بود؛ مثل استخوان ماهی.