معرفی و دانلود کتاب من ژانت نیستم

معرفی کتاب من ژانت نیستم

کتاب من ژانت نیستم مجموعه داستان کوتاه نوشته‌ی محمد طلوعی است که در سال 1391 جایزه‌ی ادبی گلشیری را به دست آورد. این اثر شامل هفت داستان با شخصیت‌های مختلف است که مانند تکه‌های پازل، در کنار همدیگر قرار می‌گیرند تا به قصه‌ای یک پارچه از زندگی راوی برسند.

درباره کتاب من ژانت نیستم:

داستان‌های کوتاه کتاب من ژانت نیستم شاید در نگاه اول به نظر بی‌ارتباط بیایند، اما آن‌ها مانند دانه‌های یک تسبیح یک کل بزرگ‌تر را تشکیل می‌دهند: خانواده. راوی تمام داستان‌ها مردی جوان است که در هر فصل قسمتی از زندگی خود یا اعضای خانواده‌اش را به تصویر می‌کشد. وجه مشترک همه شخصیت‌ها، درگیری با هویت است. پسری که با وجود وضعیت مالی خوب احساس فقر می‌کند، مادری که بین رفتن و ماندن از کشورش مردد است و پیرمردی که هنوز ژانت، عشق دوران جوانی‌اش را فراموش نکرده هرکدام در مواقعی از خود می‌پرسند: من کیستم؟ و کتاب من ژانت نیستم، شرح محمد طلوعی از این سردرگمی است.

نویسنده با به اشتراک گذاشتن درونیات هر شخصیت، قسمتی از وجود آن‌ها را به ما نشان می‌دهد که ممکن است به همدردی یا بیزاری ما منجر شود، اما غافلگیری نهایی در تغییر مسیر ناگهانی زندگی آن‌هاست. این اتفاقات غیرمنتظره، در یک داستان خودش را به شکل موفقیت شغلی نشان می‌دهد و در قصه‌ای دیگر به شکل مرگ؛ و درست در همین نقطه است که متوجه مهارت نویسنده در قصه‌پردازی می‌شویم، نویسنده‌ای که درست در لحظه‌ای که باید شخصیت‌های داستانش را از دام کلیشه نجات می‌دهد و پیش‌بینی پایان داستانش را دشوار می‌کند.

«پروانه، داریوشِ خیس، نصفِ تنورِ محسن، تولدِ رضا دلدار نیک، من ژانت نیستم، لیلاج بی‌اوغلو، راهِ درخشان» نام هفت داستان این مجموعه خواندنی هستند.

کتاب من ژانت نیستم مناسب چه کسانی است؟

اگر از طرفداران داستان‌های کوتاه ایرانی هستید، این اثر را از دست ندهید.

با محمد طلوعی بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده خوش‌ذوق ایرانی، فارغ التحصیل رشته سینما از دانشگاه سوره است که توانسته جوایز معتبری از جمله نمایشنامه برگزیده یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی، کتاب سال شهید حبیب غنی پور، جایزه ادبی واو و جایزه ادبی بوشهر را به دست اورد. اگر به سبک نوشته‌های محمد طلوعی علاقه‌مندید، به شما کتاب‌های «وایوو»، «اپوش»، «آناتومی افسردگی» و «زیر سقف دنیا» را پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب من ژانت نیستم می‌خوانیم:

آقایی هزار و نهصد و شصت و یک در پاریس خیاط زنانه بود، البته درست‌ترش شاگرد خیاط است اما اصرار عجیبی داشت که هیچ‌وقت شاگردی نکرده و به خاطر استعداد ذاتی‌اش، بعدِ امتحان مختصری فرستاده‌اندش بخش اندازه‌گیری و واقعاً چی بهتر از اندازه‌ کردن دورِِ کارور بزرگ دخترهای پاریسی در سال‌های طلایی دهه‌ی شصت. این را از خنده‌های پهن آقایی در عکس‌های سال‌های فرانسه بودنش می‌شود فهمید. سه سال بعد آقایی با دیپلم خیاطی برگشت رشت و بالای عکاسی متروپل سبزه‌میدان، خیاطی ترمه را باز کرد و تا سال‌ها تنها خیاط اسم و رسم‌دار زن‌های اعیان رشت بود. آن‌موقع هم هنوز در عکس‌ها می‌خندید. چی بهتر از اندازه ‌کردن دورِ کارور بزرگ زن‌های اعیان رشتی در سال‌های طلایی دهه‌ی چهل.

من وقتی آقایی را به یاد می‌آورم که موشک‌باران‌های سال شصت و پنج است، وقتی همه از تهران فرار می‌کردند و می‌رفتند محمودآباد و رشت و کَدیر، آقایی خانه‌ی اجدادی را فروخت و آمد تهران، چهارراه کوکاکولا خانه‌ای اجاره کرد. هنوز دوتا از عموهام ازدواج نکرده بودند، به آن‌ها گفت مخیرید هر کجا باشید و پول فروش خانه را بین‌شان قسمت کرد. اما خودش وسط موشک‌باران‌ها تهران بود. در خانه‌ی کوچکش خیاطی زنانه‌ی ترمه را هنوز داشت. دیگر خودش اندازه‌ نمی‌گرفت، خانم‌جان این کار را می‌کرد. شاید به‌خاطر همین بود که آقایی در عکس‌های آن‌سال‌ها نمی‌خندید. من و خواهرم آن‌روزها تهران چه می‌کردیم؛ هنوز نفهمیده‌ام. لابد پدر و مادرم درگیر طلاق‌ هرساله‌شان بودند که از دانمارک نرفتن مادرم شروع شد و هنوز بعدِ سی‌سال سر باز می‌کند و می‌رسد به ماها که اگر نبودیم از هم جدا می‌شدند. ما احتمالاً تهران بودیم، موشکی توی سرمان بخورد و پدر و مادرم بی‌بچه‌هاشان راحت‌تر بتوانند تصمیم بگیرند.

فهرست مطالب کتاب

پروانه
داریوشِ خیس
نصفِ تنورِ محسن
تولدِ رضا دلدار نیک
من ژانت نیستم
لیلاج بی‌اوغلو
راهِ درخشان