معرفی و دانلود کتاب سوگ زایش (مجموعه شعر)

معرفی کتاب سوگ زایش (مجموعه شعر)

عقربه‌های زمانه به شدت با گذر از زمان به پیش می‌تازد. نوآوری‌های شعر ایران در ابیات نیمایی آغاز گردید. هنوز هم ترکیب‌ها و تشبیه‌های تکراری و ملال‌آور ر ابیات گذشته‌ی کلاسیک کم و بیش دیده می‌شود، اما قالب‌های نو برخلاف شعر گذشتگان که از کشفیات شخصی و بدیع خبری ندارد صور خیال رابدون زنجیر به ملکوت پرواز وامی‌دارد، در سروده‌های نیمایی خواننده با ابیاتی رو به رو می‌شود که از درونِ دردمند و حس انسان‌گرایانه‌ی شاعر سرچشمه دارد و سکوت در سینه همهمه می‌نماید، و درد در رگ‌ها می‌پیچید، دلشوره‌های زمین در شاعر جریان می‌یابد و با او می‌ماند و به خواننده انتقال می‌یابد. زبان شاعر بایستی شفاف و درخشان باشد.

«رنج مویه‌ها» منجر به کشف‌های دلپذیر می‌شوند و لحظاتی در «تنفس هوای وَهم»، خستگی و شکستگی اراده‌ها التیام می‌یابد.

ژرف‌نگری در شعر، ذهن هر شاعر متعهد و صاحب اندیشه را به خود مشغول می‌دارد و آن چه که از آن به عنوان پشتوانه یا میراث یاد می‌شود به شعر عمق و غنا می‌بخشد.

«ققنوس» در ادبیات کلاسیک فارسی، مرغی است افسانه‌یی که جفت ندارد، بر فراز قله‌ی بلندی در برابر باد ایستاده و هزار سال عمر می‌کند و سرانجام پس از جمع کردن انبوهی هیزم، بالای آن می‌نشیند و از برهم زدن بالهایش آتشی در هیزم می‌افکند و همراه با هیزم در شعله‌های آتش می‌سوزد و خاکستر می‌شود. پس از این خاکستر، تخمی به وجود می‌آید که از این تخم ققنوس دیگری سر بر می‌آورد، و باز همان مراحل تکرار می‌شود. گویا قصه‌ی ققنوس به نوعی تکرار حدیث «سوشیانس» در آیین زرتشت است:

«در خلوت راز بال و پر می‌گیرم

در باغ نماز بال و پر می‌گیرم

همرنگ عروج مرغ آتش بالم

می‌سوزم و باز بال و پر می‌گیرم.»